Hiob 39 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

1 Czy znasz porę, gdy rodzą kozice górskie? Czy pilnujesz czasu rodzenia łań? 2 Czy ty wyliczasz miesiące ich ciąży i ustalasz im datę porodu? 3 Same przykucają, wydają na świat potomstwo i pozbywają się swoich bólów. 4 Ich młode wzmacniają się, rosną na otwartych przestrzeniach, potem odchodzą i już do nich nie wracają. 5 Kto wypuścił dzikiego osła i kto rozwiązał jego pęta — 6 tego, któremu step przeznaczyłem na dom i słone miejsca na mieszkanie? 7 Kpi sobie ze zgiełku miasta, nie słyszy komend poganiacza. 8 Przemierza góry za paszą, tam szuka sobie zieleni. 9 Czy zechce służyć ci bawół,* czy przenocuje u twego żłobu? 10 Czy przywiążesz go sznurem do pługa? Czy zabronuje za tobą zagony? 11 Czy zdasz się na jego siłę i zechcesz mu powierzyć plony? 12 Czy zaufasz, że zwiezie twe snopy, że dostarczy je na klepisko? 13 Skrzydła strusicy trzepoczą, lecz czy to skrzydła i pióra bociana? 14 Bo na ziemi znosi swe jaja i wygrzewa je w piasku, 15 zapomina, że je może zgnieść nogą lub że zdeptać je może zwierzyna. 16 Twardo postępuje z młodymi, jakby nie należały do niej, nie boi się, że jej trud był daremny, 17 gdyż Bóg pozbawił ją takiej mądrości i ograniczył jej rozum. 18 Za to, gdy podniesie się do ucieczki, szydzi z konia wraz z jego jeźdźcem! 19 Czy to ty dajesz koniowi siłę? Czy odziewasz w grzywę jego kark? 20 Czy na twój rozkaz skacze jak szarańcza? Siła jego rżenia budzi respekt! 21 Drze kopytami ziemię, cieszy się swoją siłą, wybiega na spotkanie oręża! 22 Drwi z trwogi, nie ma w nim lęku, nie ustępuje przed mieczem. 23 Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida. 24 Z tętentem i w podnieceniu pochłania odległości, a na głos trąby nie ustoi spokojnie. 25 Ledwie zatrąbią, rży głośno, z oddali wyczuwa bitwę, rozkazy wodzów i sygnał do walki. 26 Czy mocą twojego rozumu wzlatuje jastrząb i chwyta w skrzydła wiatr południowy? 27 Czy na twój rozkaz wznosi się orzeł i zakłada swe gniazdo wysoko? 28 Mieszka na skale i tam nocuje — na iglicach i graniach skalnych. 29 Stamtąd wypatruje żeru, sięga wzrokiem daleko. 30 Jego młode chciwie piją krew, zjawia się wszędzie, gdzie padają zabici.