2.Chronik 27 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Jotam królem Judy

1 Jotam miał dwadzieścia pięć lat, kiedy został królem, a panował w Jerozolimie szesnaście lat. Jego matka miała na imię Jerusza i była córką Sadoka.

2 Czynił on to, co prawe w oczach PANA, dokładnie tak, jak jego ojciec Uzjasz, poza tym, że nie wszedł do świątyni PANA. Lud jednak nadal pozostawał zepsuty.

3 On wzniósł Bramę Wysoką świątyni PANA, poczynił też wiele ulepszeń w murze Ofelu.

4 Ponadto pobudował miasta na pogórzu judzkim, a w lasach — zamki i baszty.

5 On także walczył z królem Ammonitów i pokonał go, tak że Ammonici przekazali mu tego roku sto talentów* srebra, dziesięć tysięcy korów* pszenicy i dziesięć tysięcy korów jęczmienia. Taką samą daninę złożyli mu jeszcze w dwóch kolejnych latach.

6 Jotam doszedł do takiej potęgi dlatego, że uporządkował swoje drogi przed PANEM, swoim Bogiem.

7 Pozostałe sprawy Jotama, prowadzone przez niego wojny i inne przedsięwzięcia, zostały opisane w zwoju Królów Izraela i Judy.

8 Miał on dwadzieścia pięć lat, kiedy został królem, a panował w Jerozolimie szesnaście lat.

9 Gdy Jotam spoczął ze swoimi ojcami, został pochowany w Mieście Dawida, a władzę po nim objął jego syn Achaz.*

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).