2.Mose 16 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Przepiórki i manna

1 Następnie wyruszyli z Elim i całym zgromadzeniem Izraela wkroczyli na pustynię Sin, która rozciąga się między Elim a Synajem. Było to w piętnastym dniu drugiego miesiąca po ich wyjściu z ziemi egipskiej.

2 Tam, na pustyni, cała społeczność Izraela zaczęła szemrać przeciw Mojżeszowi i Aaronowi.

3 Szkoda, że już w Egipcie nie uśmiercił nas PAN — narzekali — gdzie mogliśmy sobie usiąść przy garnku pełnym mięsa i najeść się chleba do syta! Wygląda na to, że wyprowadziliście nas na tę pustynię, żeby nas wszystkich zamorzyć głodem!

4 Wtedy PAN oznajmił Mojżeszowi: Wkrótce Ja sam spuszczę wam chleb z nieba niczym deszcz. Lud będzie wychodził i zbierał tyle, by zaspokoić swe dzienne potrzeby. Chcę go w ten sposób wypróbować, czy będzie żył zgodnie z moim prawem, czy nie.

5 W szóstym dniu niech lud zbiera na dwa dni.

6 Mojżesz i Aaron przekazali zatem Izraelitom: Już wieczorem przekonacie się, że to sam PAN wyprowadził was z ziemi egipskiej.

7 A ledwie zaświta poranek, zobaczycie chwałę PANA. On usłyszał, jak przeciw Niemu szemracie. Bo kim my jesteśmy, że mielibyście szemrać przeciw nam?

8 Gdy wieczorem PAN zaopatrzy was w mięso — dodał jeszcze Mojżesz — a rano nasyci was chlebem, bo usłyszał wasze szemranie przeciw Niemu, to sami przekonacie się, kim my jesteśmy, i że właściwie nie szemracie przeciw nam, ale przeciw PANU.

9 Po tych słowach polecił Mojżesz Aaronowi: Powiedz całemu zgromadzeniu Izraela: Zbliżcie się i stańcie przed obliczem PANA, gdyż On usłyszał wasze szemranie!

10 Zanim Aaron skończył przemawiać do całego zgromadzenia Izraela, ludzie zwrócili wzrok ku pustyni, a tam — chwała PANA ukazała się w obłoku!

11 PAN przemówił do Mojżesza:

12 Usłyszałem szemranie synów Izraela. Przekaż im: Pod wieczór będziecie jedli mięso, a rano nasycicie się chlebem — i poznacie, że Ja, PAN, jestem waszym Bogiem!

13 Gdy nastał wieczór — przyleciały przepiórki! Pokryły one cały obóz! A rano? Wokół obozu zalegała warstwa rosy.

14 Lecz gdy rosa się podniosła, okazało się, że powierzchnię pustyni pokrywają drobne płatki, drobne niczym szron na ziemi!

15 Kiedy Izraelici to zobaczyli, pytali jeden drugiego: Co to jest?! Bo tego nie znali! Wtedy Mojżesz wyjaśnił: To jest chleb, który PAN daje wam na pokarm.

16 A oto Słowo, które PAN ma wam do przekazania: Zbierajcie ten pokarm — tyle, ile każdy zdoła zjeść, omer* na osobę, stosownie do liczby i możliwości osób w namiocie każdego z was.

17 Izraelici tak uczynili. Zbierali — jedni więcej, drudzy mniej.

18 Ale gdy odmierzali to sobie w omerach, okazywało się, że ten, kto zebrał więcej, nie miał za dużo, a ten, co zebrał mniej, nie cierpiał braku — każdy zebrał tyle, ile był w stanie zjeść!

19 Niech nikt nie pozostawia nic z tego do rana — pouczał ich Mojżesz.

20 Ale niektórzy nie posłuchali go i pozostawili co nieco do rana. Rano było na tym pełno robactwa i roznosił się z tego nieprzyjemny zapach, a Mojżesz rozgniewał się na nich.

21 Zbierali zatem ten pokarm co rano, każdy tyle, ile był w stanie zjeść, bo gdy słońce przygrzało, to coś topniało.

22 W szóstym dniu każdy zebrał na dwa dni, po dwa omery na osobę. Przełożeni zgromadzenia przyszli i donieśli o tym Mojżeszowi.

23 Wtedy Mojżesz powiedział: Tak zarządza PAN: Jutro będzie odpoczynek, święty szabat na cześć PANA. Co macie upiec, upieczcie, co macie ugotować, ugotujcie — a co pozostanie, przechowajcie do rana.

24 Zastosowali się do słów Mojżesza, zostawili nadmiar — i nie było na tym robactwa! Nie miało też nieprzyjemnego zapachu.

25 Ten nadmiar spożyjcie dziś — pouczył ich Mojżesz — gdyż dziś jest szabat na cześć PANA. Dziś tego nie znajdziecie na polu.

26 Przez sześć dni będziecie to zbierać, ale w siódmym dniu jest szabat — na polu tego nie będzie.

27 Jednak w dniu siódmym niektórzy wyszli na pole — gotowi zbierać, ale nic nie znaleźli.

28 Wówczas PAN zwrócił się do Mojżesza: Jak długo będziecie oporni w przestrzeganiu moich przykazań i praw?

29 Zauważcie! PAN dał wam szabat. To dlatego szóstego dnia zaopatruje was w chleb na dwa dni. Pozostańcie więc na swoich miejscach, niech w siódmym dniu nikt na pola nie wychodzi.

30 Lud zatem zaczął odpoczywać w siódmym dniu.

31 Ten dziwny pokarm Izraelici nazwali manną.* Przypominała ona ziarno kolendry, była biała i smakowała jak placek z miodem.

32 Mojżesz zaś powiedział: Oto Słowo PANA: Weźcie na przechowanie, z myślą o przyszłych pokoleniach, pełny omer* manny. Niech wasze dzieci zobaczą, jakim chlebem karmiłem was na pustyni, gdy wyprowadziłem was z ziemi egipskiej.

33 Weź dzban!* — polecił Mojżesz Aaronowi. — Wsyp tam omer manny i złóż go przed PANEM. Zachowaj to dla przyszłych pokoleń.

34 I Aaron postąpił tak, jak PAN polecił Mojżeszowi: złożył dzban z manną przed skrzynią Świadectwa — na przechowanie.

35 Synowie Izraela jedli mannę przez czterdzieści lat. Spożywali ją, póki nie weszli do zamieszkałej ziemi. Stanowiła ona ich strawę, dopóki nie przekroczyli granic Kanaanu.

36 Omer stanowił jedną dziesiątą efy.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Przepiórki i manna

1 Następnie wyruszyli z Elim i przybyli – całe zgromadzenie synów Izraela – na pustynię Syn, która rozciąga się między Elim a Synajem,* w piętnastym dniu drugiego miesiąca po ich wyjściu z ziemi egipskiej.

2 I szemrali na pustyni – całe zgromadzenie synów Izraela – przeciw Mojżeszowi i przeciw Aaronowi.

3 I powiedzieli do nich synowie Izraela: Obyśmy wówczas pomarli,* z ręki JHWH, w ziemi egipskiej, gdzie siadywaliśmy przy garnku z mięsem, gdzie mogliśmy jeść chleb do syta! Bo wyprowadziliście nas na tę pustynię, aby całą tę społeczność zamorzyć głodem.*

4 Wtedy JHWH powiedział do Mojżesza: Oto Ja spuszczę wam [niczym] deszcz chleb z nieba. I lud będzie wychodził i zbierał, ile trzeba, dzień w dzień, po to, bym go wypróbował, czy będzie żył* w moim prawie, czy też nie.

5 Ale stanie się w szóstym dniu, że gdy postawią to, co przyniosą, będzie tego dwa razy tyle, co zbieranego każdego dnia.

6 Mojżesz i Aaron powiedzieli więc do wszystkich synów Izraela:* [Przyjdzie] wieczór i przekonacie się,* że to JHWH wyprowadził was z ziemi egipskiej.

7 A poranek – i zobaczycie chwałę JHWH, bo usłyszał wasze szemranie przeciwko JHWH. A cóż my, że szemracie przeciwko nam?

8 Powiedział też Mojżesz: Gdy JHWH da wam wieczorem mięso do jedzenia, a rano chleb do nasycenia się, bo JHWH usłyszał wasze szemranie, które podnieśliście przeciw Niemu,* [to okaże się,] czym my jesteśmy. Nie przeciw nam jest wasze szemranie, lecz przeciw JHWH.

9 Potem Mojżesz powiedział do Aarona: Powiedz całemu zgromadzeniu synów Izraela: Zbliżcie się przed oblicze JHWH, bo usłyszał wasze szemranie.

10 I stało się, gdy Aaron przemawiał do całego zgromadzenia synów Izraela, że zwrócili się ku pustyni, a oto – chwała JHWH ukazała się w obłoku.

11 I przemówił JHWH do Mojżesza:

12 Usłyszałem szemrania synów Izraela. Przemów do nich tak: Pod wieczór* będziecie jedli mięso, a rano nasycicie się chlebem – i poznacie, że Ja, JHWH, jestem waszym Bogiem.

13 I stało się wieczorem, że nadleciały przepiórki i pokryły obóz, a z rana warstwa rosy leżała wokół obozu.

14 A gdy warstwa rosy podniosła się, oto powierzchnię pustyni zalegała drobna łuska,* drobna niczym szron na ziemi.

15 A gdy synowie Izraela to zobaczyli, mówili jeden do drugiego: Co to jest?* – bo nie wiedzieli, co to było. Mojżesz zaś powiedział do nich: To jest chleb,* który JHWH dał wam na pokarm.

16 Oto Słowo, w którym JHWH przykazał: Zbierajcie z niego, każdy według swej możności zjedzenia, omer* na głowę,* stosownie do liczby waszych dusz, każdy według tego, ile biorą w jego namiocie.

17 Synowie Izraela uczynili więc tak i zbierali, jedni więcej, drudzy mniej.*

18 A gdy to odmierzali w omerach, ten, który zebrał więcej, nie miał nadmiaru, a ten, który zebrał mniej, nie miał braku – każdy zebrał według swojej możności zjedzenia.

19 I powiedział do nich Mojżesz: Niech nikt nie pozostawia z tego nic do rana.

20 Ale nie posłuchali Mojżesza i pozostawili niektórzy ludzie z tego do rana, lecz pokryło się [to] robakami i zaśmierdło – i Mojżesz rozgniewał się na nich.

21 Zbierali więc to co rano, każdy według możności zjedzenia, a gdy słońce przygrzało, to topniało.

22 W dniu szóstym natomiast zbierali pokarm* w dwójnasób, po dwa omery na każdego. A wszyscy przełożeni zgromadzenia przyszli i donieśli [o tym] Mojżeszowi.

23 On im zaś powiedział: Tak zarządza JHWH: Jutro będzie odpoczynek, święty szabat dla JHWH. Co macie upiec, upieczcie, i co macie ugotować, ugotujcie – a cały nadmiar pozostawcie sobie na przechowanie do rana.

24 I pozostawili to [przez noc] do rana, tak jak przykazał Mojżesz, i nie zaśmierdło ani nie było w tym robactwa.

25 Wtedy powiedział Mojżesz: Zjedzcie [to] dziś, gdyż dziś jest szabat dla JHWH, dzisiaj nie znajdziecie tego na polu.

26 Przez sześć dni będziecie to zbierać, ale w siódmym dniu jest szabat – nie będzie tego w nim.

27 Ale stało się w dniu siódmym, że wyszli [niektórzy] z ludu, aby zbierać – i nie znaleźli.

28 Wówczas powiedział JHWH do Mojżesza: Jak długo będziecie odmawiać przestrzegania moich przykazań i moich praw?

29 Patrzcie, bo JHWH dał wam szabat, dlatego On daje wam też w dniu szóstym chleb na dwa dni. Zostańcie każdy na swoim miejscu, niech nikt w siódmym dniu* nie wychodzi ze swojego miejsca.

30 Odpoczywał więc lud w siódmym dniu.

31 I nazwał to dom Izraela manną,* a była ona jak ziarno kolendry, biała, a miała smak placka z miodem.*

32 I powiedział Mojżesz: To jest Słowo, w którym JHWH przykazuje: Pełny omer z tego ma być na przechowanie dla waszych [przyszłych] pokoleń, po to, aby zobaczyły chleb, którym karmiłem was na pustyni, gdy wyprowadziłem was z ziemi egipskiej.

33 I powiedział Mojżesz do Aarona: Weź jeden dzban* i włóż tam pełny omer manny, i złóż go przed JHWH – na przechowanie dla waszych pokoleń.

34 Tak jak przykazał JHWH Mojżeszowi, Aaron złożył go przed Świadectwem na przechowanie.*

35 A synowie Izraela jedli mannę przez czterdzieści lat, aż przybyli do ziemi zamieszkałej. Jedli mannę, aż przybyli do granic ziemi Kanaan.

36 A omer jest dziesiątą częścią efy.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).