2.Mose 1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Dzieje Izraelitów w Egipcie

1 Oto imiona* synów Izraela przybyłych z Jakubem* do Egiptu — każdy przybył wraz z rodziną:

2 Ruben, Symeon, Lewi i Juda;

3 Issachar, Zebulon i Beniamin;

4 Dan i Naftali, Gad i Aszer.

5 Wszystkich przybyłych osób, pochodzących bezpośrednio od Jakuba, było siedemdziesiąt,* a Józef był już w Egipcie.

6 Po latach Józef umarł, wymarli też jego bracia i całe to pokolenie.

7 Lecz synowie Izraela byli płodni i mnożyli się, stawali się liczni i potężniejsi, a kraj był ich pełen.

8 W Egipcie objął też rządy nowy król. Nie znał on Józefa.

9 Stwierdził wobec swojego ludu: Izraelici przerośli nas liczbą i siłą.

10 Postąpmy z nimi mądrze. Ukróćmy ich rozwój. Bo gdyby wybuchła wojna, mogliby dołączyć do naszych wrogów i walczyć przeciw nam, a potem opuścić nasze granice.

11 Postawiono zatem nad Izraelem przełożonych odpowiedzialnych za przymusowe roboty. Nakładali oni na lud ciężkie zobowiązania. A właśnie w tym czasie budowano dla faraona miasta-spichlerze:* Pitom i Ramses.

12 Jednak im bardziej gnębiono lud, tym bardziej stawał się on liczny i znaczący, z drugiej zaś strony coraz wyraźniej dawała o sobie znać niechęć do Izraela.

13 Egipcjanie wprzęgli Izraelitów do przymusowych robót.

14 Uprzykrzali im życie ciężką pracą przy glinie i cegłach. Narzucali im przeróżne prace na polach. A wszystko to Izraelici wykonywali pod przymusem.

15 Ponadto król Egiptu wezwał hebrajskie położne. Jedna z nich miała na imię Szifra,* a druga Pua.*

16 Przy porodach Hebrajek — powiedział — zwracajcie uwagę na płeć dziecka. Synów uśmiercajcie, córki mogą żyć.

17 Położne jednak, powodowane bojaźnią Boga, nie stosowały się do rozkazu króla Egiptu. Przeciwnie, zostawiały chłopców przy życiu.

18 Wtedy król Egiptu zawezwał położne: Dlaczego tak postępujecie? — zapytał. — Bo słyszę, że zostawiacie chłopców przy życiu?

19 Położne odpowiedziały faraonowi: Hebrajki to nie Egipcjanki. Są żywotniejsze. Rodzą dzieci, zanim zjawi się położna!

20 Bóg szczęścił tym położnym, a lud wzrastał w liczbę i potężniał.

21 A ponieważ położne odczuwały bojaźń przed Bogiem, Bóg obdarzył je rodzinami.

22 Wtedy faraon nakazał całemu swojemu ludowi: Każdego syna, który urodzi się Izraelitom, wrzucajcie do Nilu. Córki zostawiajcie przy życiu.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Dzieje Izraelitów w Egipcie

1 Oto imiona* synów Izraela przybyłych z Jakubem* do Egiptu – każdy przybył ze swoim domem:*

2 Ruben, Symeon, Lewi i Juda;

3 Issachar, Zebulon i Beniamin;

4 Dan i Naftali, Gad i Aszer.

5 A było wszystkich dusz, które wyszły z lędźwi Jakuba, dusz siedemdziesiąt,* Józef zaś był już w Egipcie.

6 Potem umarł Józef i wszyscy jego bracia, i całe to pokolenie.

7 A synowie Izraela byli płodni i mnożyli się,* i stawali się liczni, i potężnieli coraz bardziej i bardziej,* i ziemia była nimi zapełniona.

8 Nastał też w Egipcie nowy król,* który nie znał Józefa.

9 I powiedział do swego ludu: Oto lud synów Izraela stał się liczniejszy i potężniejszy niż my.

10 Postąpmy z nim mądrze, aby się nie rozrastał, bo gdyby spotkała nas wojna, mógłby i on dołączyć do tych, którzy nas nienawidzą, i walczyć przeciw nam – i odejść* z tej ziemi.

11 Ustanowiono zatem nad nim książąt* nad przymusowymi robotnikami, po to, by gnębili go ciężkimi robotami – a budowano wtedy dla faraona miasta-spichlerze:* Pitom* i Ramses.*

12 Lecz im bardziej go gnębili, tym stawał się liczniejszy i tym bardziej się rozrastał – i wzdrygano się* przed synami Izraela.

13 I zmusili Egipcjanie synów Izraela do pracy pod przymusem,

14 i uprzykrzali im życie ciężką pracą w glinie i przy cegłach, i najróżniejszą pracą na polu, a wszystkie te prace, które wykonywali, [wykonywali] pod przymusem.

15 Powiedział też król Egiptu do położnych hebrajskich, z których jedna miała na imię Szifra,* a druga miała na imię Pua:*

16 Gdy będziecie przy porodach Hebrajek, patrzcie na stolik:* Jeśli to syn, uśmiercajcie go, a jeśli to córka, niech zostanie przy życiu.

17 Położne jednak bały się Boga i nie czyniły tak, jak im nakazał król Egiptu, ale zostawiały chłopców przy życiu.

18 Wtedy król* Egiptu wezwał położne i powiedział do nich: Dlaczego uczyniłyście tę rzecz i zostawiałyście chłopców przy życiu?

19 A położne odpowiedziały faraonowi, że Hebrajki* nie są jak kobiety egipskie, bo są one żywotne – rodzą, zanim przyjdzie do nich położna!

20 Bóg zaś darzył położne tym, co dobre, a lud mnożył się* i bardzo potężniał.

21 A ponieważ położne bały się Boga, obdarzył je domami.*

22 Wtedy faraon nakazał całemu swemu ludowi: Każdego syna, który się urodzi – wrzućcie go do Nilu; a każdą córkę pozostawcie przy życiu!

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).