Josua 22 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Odesłanie plemion zajordańskich

1 Wówczas Jozue przywołał Rubenitów, Gadytów oraz połowę plemienia Manassesa

2 i powiedział do nich: Wy dotrzymaliście wszystkiego, co wam przykazał Mojżesz, sługa PANA, byliście też posłuszni wszystkim moim rozkazom.

3 Przez cały ten czas aż do dnia dzisiejszego nie opuściliście swoich braci, tak że spełniliście powinność związaną z przykazaniem PANA, waszego Boga.

4 A teraz PAN, wasz Bóg, dał wytchnienie waszym braciom, zgodnie ze swą obietnicą. Dlatego możecie zawrócić. Idźcie do swoich namiotów, do waszej własnej ziemi, którą dał wam Mojżesz, sługa PANA, za Jordanem.

5 Tylko bądźcie pilni w przestrzeganiu przykazania i Prawa, które nadał wam Mojżesz, sługa PANA. Darzcie PANA, waszego Boga, miłością, kroczcie Jego drogami, przestrzegajcie Jego przykazań i lgnijcie do Niego — służcie Mu z całego swojego serca i z całej swojej duszy.

6 Po tych słowach Jozue pobłogosławił ich i odesłał. Oni zaś udali się do swoich namiotów.

7 Bo jednej połowie plemienia Manassesa Mojżesz dał dziedzictwo w Baszanie, natomiast drugiej połowie Jozue dał dziedzictwo wśród ich braci, po zachodniej stronie Jordanu. Gdy Jozue odsyłał ich do domu, pobłogosławił ich

8 i powiedział: Wracajcie do swoich namiotów z tym wielkim bogactwem, z tym ogromnym dobytkiem, ze srebrem i ze złotem, z miedzią i z żelazem, i z wielką ilością szat. Podzielcie się tym łupem, zdobytym na waszych wrogach, ze swoimi braćmi.

9 Potomkowie Rubena, Gada oraz potomkowie połowy plemienia Manassesa pozostawili więc Izraelitów w Szilo, w ziemi Kanaan, i ruszyli do Gileadu, do swojej własnej ziemi, którą posiedli zgodnie z poleceniem PANA, przekazanym za pośrednictwem Mojżesza.

Ołtarz plemion zajordańskich

10 Gdy potomkowie Rubena, Gada oraz połowy plemienia Manassesa przybyli w okolice* Jordanu, leżące w ziemi Kanaan, zbudowali tam, nad Jordanem, ołtarz okazały z wyglądu.

11 Do Izraelitów dotarła więc wieść: Rubenici, Gadyci i połowa Manassesytów zbudowali ołtarz u wejścia do Kanaanu w okolicach Jordanu, po stronie Izraela.

12 Na tę wieść cała wspólnota Izraela zebrała się w Szilo, by stamtąd wyruszyć na wojnę przeciw nim.

13 Najpierw jednak Izraelici wysłali do potomków Rubena, Gada oraz do połowy plemienia Manassesa, do ziemi Gilead, Pinechasa, syna kapłana Eleazara,

14 a z nim dziesięciu książąt, po jednym z każdego plemienia, a każdy z nich był naczelnikiem rodu swego ojca pośród tysięcy Izraela.

15 Ci przybyli do Rubenitów, Gadytów oraz do połowy Manassesytów, do ziemi Gilead, i przedstawili swą sprawę:

16 Cała wspólnota PANA pyta: O co chodzi z tym wiarołomstwem, którego dopuściliście się wobec Boga Izraela? Czy tak prędko chcecie odwrócić się od PANA i zbudować sobie ołtarz mogący oznaczać bunt przeciw PANU?

17 Czy nie dość nam winy, którą ściągnęliśmy na siebie w Peor? Nie oczyściliśmy się z niej do dziś! Z jej powodu, jako wspólnota PANA, zostaliśmy dotknięci przez plagę!

18 Nie dość nam tego, że teraz wy odwracacie się od PANA? Bo jeśli wy dziś zbuntujecie się przeciw PANU, jutro Jego gniew dotknie całą wspólnotę Izraela!

19 Rozważcie: Jeśli ziemia, ta wasza własność, stała się nieczysta, przejdźcie z powrotem do ziemi, która należy do PANA, w której jest Jego siedziba, i dzielcie własność między nami. Tylko nie buntujcie się przeciw PANU ani nas nie wciągajcie w ten bunt* przez wznoszenie innego ołtarza poza istniejącym już ołtarzem PANA, naszego Boga.

20 Przypomnijcie sobie Achana, syna Zeracha. Gdy dopuścił się sprzeniewierzenia tego, co było obłożone klątwą, to czy gniew nie dotknął całej wspólnoty Izraela? Owszem, był on sam, ale czy sam zginął za swoją winę?

21 W odpowiedzi potomkowie Rubena, Gada oraz połowy plemienia Manassesa odezwali się i oznajmili naczelnikom tysięcy Izraela:

22 El, Bóg, PAN; tak, El, Bóg, PAN,* On wie, a Izrael niech się dowie: Jeśli coś się stało z powodu buntu i jeśli coś się stało z powodu wiarołomstwa wobec PANA, to niech On nas dziś nie oszczędza

23 za to, że zbudowaliśmy sobie ołtarz, aby odwrócić się od PANA! I jeśli uczyniliśmy to, aby na tym ołtarzu składać ofiary całopalne, ofiary z pokarmów albo ofiary pojednania, to niech PAN tego na nas dochodzi!

24 Jest bowiem inaczej. Kierowaliśmy się troską. Pomyśleliśmy: W przyszłości wasi synowie mogą powiedzieć do naszych synów: Co wy właściwie macie wspólnego z PANEM, Bogiem Izraela?

25 Przecież PAN ustanowił nawet granicę między nami a wami, potomkowie Rubena i Gada — Jordan! Nie macie nic wspólnego z PANEM! I tak wasi synowie mogą doprowadzić do tego, że u naszych synów zaniknie bojaźń PANA!

26 Postanowiliśmy więc: Zbierzmy się i zróbmy coś, aby temu zapobiec. Zbudujmy sobie ołtarz — nie dla ofiar całopalnych ani innych,

27 ale aby był świadkiem między nami a wami i między naszymi pokoleniami po nas, byśmy wciąż mogli mieć udział w oddawaniu czci PANU przed Jego obliczem przez nasze ofiary całopalne i inne oraz przez nasze ofiary pokoju. Nie dopuśćmy do tego, by w przyszłości wasi synowie mogli powiedzieć naszym: Nie macie nic wspólnego z PANEM!

28 Pomyśleliśmy sobie: Jeśli tak powiedzą do nas i do naszych pokoleń w przyszłości, to odpowiemy: Spójrzcie, co swoim wyglądem przypomina ten ołtarz PANA, który nasi ojcowie wznieśli nie po to, aby składać na nim ofiary całopalne i inne, ale aby był świadkiem między nami a wami.

29 Jak najdalej nam do buntowania się przeciw PANU i do odwracania się dziś od PANA przez budowanie ołtarza dla ofiar całopalnych, ofiar z pokarmów i innych ofiar. Nie chcemy mieć ołtarza oprócz ołtarza PANA, naszego Boga, który stoi przed Jego przybytkiem.

30 Gdy kapłan Pinechas, książęta wspólnoty i obecni z nim naczelnicy tysięcy Izraela usłyszeli te wyjaśnienia Rubenitów, Gadytów i Manassesytów,* uznali je za słuszne.

31 Pinechas, syn kapłana Eleazara, powiedział do potomków Rubena, Gada i Manassesa: Teraz jesteśmy pewni, że PAN jest pośród nas, ponieważ nie popełniliście zarzucanego wam wiarołomstwa wobec PANA. Tak wyrwaliście synów Izraela z ręki PANA!

32 Potem Pinechas, syn kapłana Eleazara, wraz z książętami wrócili od potomków Rubena i Gada* z Gileadu do Kanaanu, do Izraelitów, i zdali im sprawę.

33 Izraelici uznali przedstawione wyjaśnienia za słuszne, błogosławili Boga i nie myśleli już o wojnie, która mogłaby spustoszyć ziemie zajęte przez potomków Rubena i Gada.

34 Rubenici i Gadyci z kolei nazwali swój ołtarz Świadkiem, bo rzeczywiście był on dla obu stron świadectwem, że tylko PAN jest Bogiem.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Odesłanie plemion zajordańskich

1 Wówczas Jozue przywołał Rubenitów, Gadytów oraz połowę plemienia Manassesa

2 i powiedział do nich: Wy dotrzymaliście wszystkiego, co wam przykazał Mojżesz, sługa JHWH, i usłuchaliście mojego głosu we wszystkim, co wam przykazałem.

3 Nie opuściliście swoich braci przez tych wiele dni aż do dnia dzisiejszego, tak że dopełniliście* powinności [związanej z] przykazaniem JHWH, waszego Boga.

4 Teraz zaś JHWH, wasz* Bóg, dał wytchnienie waszym braciom, jak [to] im zapowiedział. Zawróćcie zatem teraz i idźcie do swoich namiotów, do waszej własnej ziemi, którą dał wam Mojżesz, sługa JHWH, za Jordanem.

5 Tylko usilnie dbajcie, by postępować zgodnie z przykazaniem i Prawem, które nadał wam Mojżesz, sługa JHWH, abyście kochali JHWH, waszego Boga, chodzili wszystkimi Jego drogami, przestrzegali Jego przykazań, lgnęli do Niego i służyli Mu z całego swojego serca i z całej swojej duszy.

6 Następnie Jozue pobłogosławił ich i odesłał, a oni udali się do swoich namiotów.

7 Bo jednej połowie plemienia Manassesa Mojżesz dał [dziedzictwo] w Baszanie, a drugiej jego połowie Jozue dał [dziedzictwo] wśród ich braci po zachodniej stronie Jordanu. A gdy Jozue odsyłał ich do ich namiotów, pobłogosławił im

8 i powiedział: Wracajcie z tym wielkim bogactwem* do swoich namiotów, z bardzo wielkim dobytkiem,* ze srebrem i ze złotem, z miedzią i z żelazem, i z wielką ilością szat. Podzielcie się tym łupem, zdobytym na waszych wrogach, ze swoimi braćmi.

9 Synowie Rubena, synowie Gada i połowa plemienia Manassesa zawrócili więc i odeszli od synów Izraela z Szilo, które leży w ziemi Kanaan, aby udać się do ziemi Gilead, do ich własnej ziemi, którą posiedli zgodnie z poleceniem JHWH, przekazanym za pośrednictwem Mojżesza.

Ołtarz plemion zajordańskich

10 A gdy synowie Rubena, synowie Gada i połowa plemienia Manassesa przybyli w okolice* Jordanu, położone w ziemi Kanaan, zbudowali tam ołtarz nad Jordanem, ołtarz okazały z wyglądu.

11 I synowie Izraela usłyszeli: Oto synowie Rubena, synowie Gada i połowa plemienia Manassesa zbudowali ołtarz na skraju ziemi Kanaan w okolicach Jordanu, po stronie synów Izraela.*

12 Gdy więc synowie Izraela [o tym] usłyszeli,* zebrała się cała społeczność synów Izraela w Szilo, aby wyruszyć przeciwko nim na wojnę.

13 Lecz wysłali synowie Izraela do synów Rubena i do synów Gada oraz do połowy plemienia Manassesa, do ziemi Gilead, Pinechasa, syna Eleazara,* kapłana,

14 a z nim dziesięciu książąt, po jednym księciu na dom ojca, dla wszystkich plemion Izraela, a każdy [z nich] był naczelnikiem domu swoich ojców pośród tysięcy Izraela.

15 Ci przyszli do synów Rubena i do synów Gada oraz połowy plemienia Manassesa, do ziemi Gilead, i zwrócili się do nich tymi słowy:

16 Tak mówi cała społeczność JHWH: Cóż to za wiarołomstwo, którego dopuściliście się wobec Boga Izraela, że odwróciliście się dziś od [podążania] za JHWH przez zbudowanie sobie ołtarza, aby zbuntować się dziś przeciw JHWH?

17 Czy mało nam winy Peora,* z której nie oczyściliśmy się do dnia dzisiejszego i z powodu której społeczność JHWH została dotknięta przez plagę,*

18 że wy dziś odwracacie się od [podążania] za JHWH? Bo jeśli wy dziś zbuntujecie się przeciw JHWH, jutro rozgniewa się [On] na całą społeczność Izraela!

19 A teraz, [jeśli] ziemia, wasza własność, stała się nieczysta, przejdźcie do ziemi, która jest własnością JHWH, w której znajduje się siedziba JHWH, i dzielcie własność między nami, lecz nie buntujcie się przeciw JHWH, a też nas nie* buntujcie przez wznoszenie sobie ołtarza poza ołtarzem JHWH, naszego Boga.

20 Czy gdy Achan, syn Zeracha, dopuścił się sprzeniewierzenia tego, co było obłożone klątwą, gniew nie zwrócił się przeciw całej społeczności Izraela? Był on jeden, lecz nie sam zginął za swą winę!*

21 Wtedy synowie Rubena i synowie Gada oraz połowa plemienia Manassesa odezwali się i oznajmili naczelnikom tysięcy Izraela:

22 El, Bóg, JHWH; El, Bóg, JHWH,* On wie, a Izrael niech się dowie: Jeśli [stało się to] z powodu buntu i jeśli [stało się to] z powodu wiarołomstwa wobec JHWH, to niech nas [On] dzisiaj nie oszczędza

23 za to, że zbudowaliśmy sobie ołtarz, aby odwrócić się od [podążania] za JHWH! I jeśli [uczyniliśmy to], aby składać na nim ofiary całopalne i ofiary z pokarmów i aby składać ofiary pojednania, to niech JHWH tego na nas dochodzi!

24 Bo czy nie z troski, z powodu tej sprawy to uczyniliśmy, że powiedzieliśmy [sobie]: W przyszłości powiedzą wasi synowie do naszych synów: Co wy macie wspólnego* z JHWH, Bogiem Izraela?

25 Nawet granicę JHWH ustanowił pomiędzy nami a wami, synowie Rubena i synowie Gada* – Jordan! Nie macie części w [przynależności do] JHWH! I wasi synowie mogą sprawić, że nasi synowie przestaną bać się JHWH.

26 Powiedzieliśmy zatem: Zabierzmy się* i zbudujmy sobie ołtarz – nie dla ofiar całopalnych ani dla [innych] ofiar,

27 ale aby był świadkiem między nami a wami i między naszymi pokoleniami po nas, byśmy mogli pełnić służbę na rzecz JHWH przed Jego obliczem przez nasze ofiary całopalne i przez [inne] nasze ofiary, i przez nasze ofiary pokoju, tak by w przyszłości wasi synowie nie mogli powiedzieć naszym synom: Nie macie części w [przynależności do] JHWH!

28 Powiedzieliśmy więc sobie: Jeśli tak powiedzą do nas i do naszych pokoleń w przyszłości, to odpowiemy: Przyjrzyjcie się wyglądowi* tego ołtarza JHWH, który wznieśli nasi ojcowie nie do składania ofiar całopalnych ani [innych] ofiar, ale aby był świadkiem między nami a wami.

29 Jak najdalej nam do buntowania się przeciw JHWH i do odwracania się dziś od [podążania] za JHWH przez budowanie ołtarza dla ofiar całopalnych, ofiar z pokarmów i [innych] ofiar, oprócz ołtarza JHWH, naszego Boga, który jest przed Jego przybytkiem.

30 Gdy Pinechas, kapłan, książęta społeczności i naczelnicy tysięcy Izraela, którzy z nim byli, usłyszeli słowa, które wypowiedzieli synowie Rubena, synowie Gada i synowie Manassesa,* uznali to za słuszne w swoich oczach.

31 I Pinechas, syn Eleazara, kapłana, powiedział do synów Rubena i do synów Gada, i do synów Manassesa: Dzisiaj wiemy, że JHWH jest pośród nas, ponieważ nie popełniliście tego wiarołomstwa wobec JHWH. Tak wyrwaliście synów Izraela z ręki JHWH.

32 I powrócił Pinechas, syn Eleazara, kapłana, wraz z książętami od synów Rubena i od synów Gada,* z ziemi Gilead, do ziemi Kanaan, do synów Izraela – i zdali przed nimi sprawę.

33 I synowie Izraela uznali to za słuszne w swoich oczach, i synowie Izraela błogosławili Boga – i nie myśleli już o wyruszaniu przeciw nim na wojnę, aby spustoszyć ziemię, w której mieszkali synowie Rubena i synowie Gada.

34 Tymczasem synowie Rubena i synowie Gada nazwali ten ołtarz [Świadkiem], ponieważ był on świadkiem między nami, że JHWH jest Bogiem.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).