Jeremia 26 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Jeremiasz w obliczu pogróżek

1 Na początku panowania Jojakima, syna Jozjasza, króla Judy, PAN przemówił tymi słowy:

2 Tak mówi PAN: Stań na dziedzińcu świątyni PANA i przemów tam do wszystkich, którzy przychodzą z miast Judy, aby oddać pokłon w świątyni PANA. Przekaż im wszystko to, co ci poleciłem — nie ujmuj ani słowa!

3 Może usłuchają i może zawróci każdy ze swojej złej drogi. Wówczas poniecham nieszczęścia, które zamierzam na nich sprowadzić z powodu niegodziwości ich uczynków.

4 Powiesz im więc: Tak mówi PAN: Jeśli Mnie nie posłuchacie i nie będziecie postępować zgodnie z moim Prawem, które wam nadałem,

5 jeśli nie będziecie posłuszni poleceniom moich sług, proroków, których do was nieustannie posyłam, a których wy lekceważycie,

6 to uczynię z tą świątynią tak, jak z Szilo! Natomiast to miasto uczynię przekleństwem u wszystkich narodów ziemi!

7 Słów tych, wygłaszanych przez Jeremiasza w świątyni PANA, słuchali kapłani, prorocy oraz cały lud.

8 Ledwie jednak Jeremiasz zdążył przekazać to wszystko, co PAN polecił mu przekazać całemu ludowi, kapłani, prorocy oraz cały lud rzucili się na niego, krzycząc: Musisz umrzeć!

9 Dlaczego prorokowałeś w imieniu PANA, mówiąc: Z tą świątynią stanie się jak z Szilo, a to miasto będzie spustoszone i pozostawione bez mieszkańców?! I tak zbiegł się w świątyni PANA wokół Jeremiasza cały lud.

10 Gdy urzędnicy królewscy usłyszeli o tym, co się stało, przybyli z pałacu do świątyni PANA i zasiedli w jej nowej bramie, aby odbyć sąd.

11 Najpierw wystąpili kapłani i prorocy. Ten człowiek zasługuje na karę śmierci — zwrócili się do urzędników i do całego ludu. — Wygłosił on przeciwko temu miastu proroctwo, które słyszeliście na własne uszy!

12 Wtedy Jeremiasz wyjaśnił zarówno urzędnikom, jak i całemu ludowi: To PAN posłał mnie, aby wszystkie te słowa, które słyszeliście, zostały ogłoszone tej świątyni i temu miastu.

13 Teraz zatem poprawcie swoje postępowanie i swoje uczynki. Zacznijcie być posłuszni PANU, swemu Bogu, a On poniecha nieszczęścia, które wam zapowiedział!

14 Co do mnie, to jestem w waszej mocy. Możecie ze mną zrobić, co wam się podoba.

15 Wiedzcie jednak, i to z całą pewnością, że jeśli mnie zabijecie, obciążycie krwią niewinną siebie oraz to miasto i jego mieszkańców. Bo mówię wam prawdę. Posłał mnie do was PAN. On mi polecił przekazać wam osobiście wszystkie te słowa!

16 Wtedy urzędnicy, wobec całego ludu, powiedzieli kapłanom i prorokom: Ten człowiek nie zasługuje na karę śmierci. Przemawiał on do nas w imieniu PANA, naszego Boga.

17 Po tej wypowiedzi głos zabrali przedstawiciele starszyzny krajowej. Przypomnieli oni zgromadzonemu ludowi:

18 W czasach, gdy nad Judą panował król Hiskiasz, prorokował Micheasz z Moreszet. Oto co powiedział on wobec całego ludu judzkiego: Tak mówi PAN Zastępów: Syjon będzie zaorany jak pole, Jerozolima stanie się rumowiskiem, a wzgórze świątynne zamieni się w lesisty pagórek.

19 Czy Hiskiasz, król Judy, i cała jej ludność kazali go zabić? Czy raczej król nie przestraszył się PANA? Czy nie przebłagał Go? I czy rzeczywiście PAN nie poniechał nieszczęścia, które im zapowiadał? A czy my, zabijając tego człowieka, mamy ściągać na siebie winę za tak straszne zło?

20 Warto też wspomnieć o Uriaszu, synu Semajasza z Kiriat-Jearim. On też prorokował w imieniu PANA. Zapowiadał on temu miastu oraz tej ziemi dokładnie to samo, co Jeremiasz.

21 Gdy usłyszał go król Jehojakim, a z nim jego wojskowi i książęta, król zaczął knuć, by go zabić. Gdy Uriasz dowiedział się o tym, zląkł się i zbiegł do Egiptu.

22 Wtedy król Jehojakim posłał do Egiptu swoich ludzi, Elnatana, syna Achbora, z innymi do pomocy.

23 Sprowadzili oni Uriasza z Egiptu, przyprowadzili go do króla Jojakima, a ten kazał zabić go mieczem, a jego zwłoki wrzucić do grobów dla pospólstwa.

24 Co do Jeremiasza jednak, chronił go Achikam, syn Szafana. Dzięki niemu nie wydano go na śmierć z rąk ludu.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Jeremiasz w obliczu pogróżek

1 Na początku* panowania Jojakima, syna Jozjasza, króla Judy, takie Słowo stało się od JHWH:

2 Tak mówi JHWH: Stań na dziedzińcu domu JHWH i przemów przeciwko wszystkim miastom judzkim przychodzącym, aby oddać pokłon w domu JHWH, we wszystkich tych słowach, które poleciłem ci im przekazać – nie ujmuj [ani] słowa!

3 Może usłuchają i zawrócą, każdy ze swojej złej drogi, i żal Mi będzie sprowadzać na nich nieszczęście, które Ja zamierzam na nich sprowadzić z powodu niegodziwości ich uczynków.

4 Powiesz im więc: Tak mówi JHWH: Jeśli Mnie nie usłuchacie, aby postępować według mojego Prawa, które nadałem [wam] przed waszym obliczem,

5 aby słuchać słów moich sług, proroków, których Ja posyłam do was nieustannie,* a nie słuchacie,

6 to uczynię z tym domem tak jak z Szilo, a to miasto uczynię przekleństwem u wszystkich narodów ziemi.

7 Kapłani, prorocy i cały lud słyszeli Jeremiasza, wygłaszającego te słowa w domu JHWH.

8 Lecz stało się, że gdy tylko Jeremiasz przestał mówić to wszystko, co JHWH polecił mu przekazać całemu ludowi, schwytali go kapłani i prorocy, i cały lud, mówiąc: Musisz umrzeć!

9 Dlaczego prorokowałeś w imieniu JHWH, mówiąc: Dom ten stanie się jak Szilo, a to miasto będzie spustoszone, bez mieszkańców? I zebrał się cały lud wokół Jeremiasza w domu JHWH.

10 A gdy książęta judzcy usłyszeli o tych słowach, wstąpili z domu królewskiego do domu JHWH i zasiedli w wejściu nowej bramy [domu] JHWH.

11 Wtedy kapłani i prorocy powiedzieli do książąt i do całego ludu: Wyrok śmierci dla tego człowieka! Gdyż prorokował temu miastu, jak słyszeliście na własne uszy.

12 I powiedział Jeremiasz do wszystkich książąt i do całego ludu: JHWH posłał mnie, by zostały ogłoszone temu domowi i temu miastu wszystkie te słowa, które słyszeliście.

13 Teraz więc poprawcie swoje postępowanie i swoje uczynki i słuchajcie głosu JHWH, swojego Boga, a żal będzie JHWH sprowadzić nieszczęście, które wam zapowiedział!

14 A Ja? Oto ja jestem w waszej ręce. Uczyńcie ze mną, co [uznacie] za dobre i słuszne w swoich oczach.

15 Wiedzcie jednak z całą pewnością, że jeśli wy mnie zabijecie, ściągniecie krew niewinną na siebie i na to miasto, i na jego mieszkańców, gdyż naprawdę posłał mnie do was JHWH, abym przekazał wszystkie te słowa w wasze uszy!

16 Wtedy powiedzieli książęta i cały lud kapłanom i prorokom: Ten człowiek nie zasługuje na wyrok śmierci, gdyż przemawiał do nas w imieniu JHWH, naszego Boga.

17 Spośród starszych ziemi powstali też mężowie i powiedzieli do całego zgromadzenia ludu:

18 Micheasz z Moreszet prorokował w czasach Hiskiasza,* króla judzkiego, i powiedział do całego ludu judzkiego tak: Tak mówi JHWH Zastępów: Syjon będzie zaorany jak pole i Jerozolima będzie gruzowiskiem, a góra domu lesistym pagórkiem.

19 Czy Hiskiasz, król Judy, wraz z całą Judą kazali go zabić? Czy nie zląkł się JHWH i czy nie przebłagał oblicza JHWH,* tak że żal było JHWH sprowadzać nieszczęście, które im zapowiedział? A my mamy ściągać na nasze dusze tak wielkie zło?

20 Był także człowiek, który zajmował się prorokowaniem w imieniu JHWH, Uriasz, syn Semajasza z Kiriat-Jearim.* I prorokował przeciwko temu miastu i* przeciwko tej ziemi tak, jak we wszystkich [swych] słowach Jeremiasz.

21 A gdy usłyszał jego słowa król Jehojakim i wszyscy jego wojskowi,* i wszyscy książęta, król szukał [sposobności] jego uśmiercenia. Lecz gdy Uriasz to usłyszał, przestraszył się i zbiegł, i przybył do Egiptu.

22 Wtedy król Jehojakim posłał ludzi do Egiptu, Elnatana, syna Achbora, a z nim ludzi, [aż] do Egiptu.*

23 I sprowadzili Uriasza z Egiptu i przyprowadzili go do króla Jojakima, a ten kazał uderzyć go mieczem i wrzucić jego zwłoki do grobów synów ludu.*

24 Z Jeremiaszem jednak była ręka Achikama, syna Szafana, by nie wydać go w rękę ludu, aby go uśmiercił.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).