Jeremia 10 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki) Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Jeremia 10 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

PAN i fałszywe bóstwa

1 Słuchajcie Słowa, które PAN kieruje do was, domu Izraela! 2 Tak mówi PAN: Nie uczcie się zwyczajów narodów, nie bójcie się też znaków na niebie, których te narody się boją! 3 Gdyż ustawy ludów są niczym! Ich bożyszcza to drewno z lasu! Rzemieślnik wyciął je siekierą. 4 Potem upiększył srebrem albo złotem i zabezpieczył przed upadkiem młotkiem i gwoździami. 5 Są jak strach na wróble w ogrodzie! Nic nie mówią! Trzeba je nosić, bo nie zrobią kroku. Nie bójcie się ich, gdyż nie mogą zaszkodzić. Nie mogą również zdziałać nic dobrego. 6 Nikt nie jest taki jak Ty, PANIE! Jesteś wielki i wielką moc ma Twe imię! 7 Kto by się Ciebie nie bał, Królu narodów?! Tylko Tobie się należy cześć! Gdyż wśród wszystkich mędrców narodów, między wszystkimi ich królestwami nikt nie jest taki jak Ty! 8 Tamte bóstwa jedno mają wspólne: są tępe i głupie! Chcesz pouczenia od tych nicości? Przecież to zwykłe drewno! 9 Na nim srebro sklepane, sprowadzone z Tarsziszu, złoto z Ufaz — dzieło rąk rzemieślnika i praca złotnika.* A ich szata? To błękitna i czerwona purpura, uszyta za sprawą znawców. 10 Ale PAN jest Bogiem prawdziwym. On jest Bogiem żywym, On jest Królem wiecznym. Od Jego gniewu trzęsie się ziemia, a narody nie są w stanie znieść Jego wzburzenia! 11 O tamtych tak mówcie: Bogowie, którzy nie stworzyli nieba ani ziemi, ci znikną z ziemi i spod nieba.* 12 PAN natomiast stworzył ziemię swoją mocą, utwierdził świat swą mądrością, rozumem rozpostarł niebiosa. 13 Kiedy głos wydaje, szumią wody na niebie. On sprawia, że obłoki wznoszą się z krańców ziemi. Przywołuje deszcze swymi błyskawicami i ze swoich skarbców wypuszcza wiatr. 14 Kto czci martwe bóstwa, jest tępy, brak mu poznania. Posążki przyniosą też wstyd każdemu, kto je wytwarza. Te martwe odlewy są kłamstwem, nie mieszka w nich żaden duch! 15 Są niczym, są dziełem kpiny, w czasie nawiedzenia poginą! 16 Nie takim jak one jest Dział Jakuba, On jest Stwórcą wszystkiego, Izrael to Jego dziedziczne plemię, a Jego imię brzmi: JHWH Zastępów.

Nadciągająca klęska

17 Podnieś z ziemi swój tobołek, ty, którą oblegają! 18 Gdyż tak mówi PAN: Oto Ja tym razem cisnę mieszkańcami tej ziemi i pognębię ich po to, by [szukali] i znaleźli. 19 Biada mi! Ciężka moja rana! Potężny zadano mi cios. A ja myślałam: Wytrzymam, zniosę i tę słabość. 20 Tymczasem mój namiot zniszczony, zerwany każdy mój sznur. Moi synowie odeszli i oto jestem sama. Nie rozbiją już mojego namiotu i jego zasłon już nie rozwieszą. 21 Gdyż tępi byli pasterze, nie zajmował ich PAN. Dlatego im się nie powiodło, a ich stado — w rozsypce. 22 Słuchaj! Nadchodzi wieść! Wielki zgiełk z ziemi północnej! Zamienią miasta Judy w pustkowie, uczynią je legowiskiem szakali! 23 Wiem, PANIE, że droga człowieka nie od niego zależy i że nikt, kiedy idzie, nie kieruje swym własnym krokiem. 24 Karć mnie, PANIE, lecz według słusznej miary, nie czyń tego w gniewie, abyś mnie nie zniweczył! 25 Wylej swe wzburzenie na narody, które Ciebie nie znają, na plemiona, które nie wzywają Twojego imienia, gdyż pożarły Jakuba, pochłonęły go, położyły mu kres, jego niwy zamieniły w pustkowia.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

PAN i fałszywe bóstwa

1 Słuchajcie Słowa, które JHWH kieruje do was, domu Izraela! 2 Tak mówi JHWH: Nie uczcie się drogi narodów* i nie bójcie się znaków niebieskich, choć boją się ich narody! 3 Gdyż ustawy* ludów są niczym! Tak, są drzewem z lasu! Wyciął je – pracą rąk rzemieślnika – siekierą! 4 Srebrem i złotem je upiększył, gwoździami i młotkami je wzmocnili – i się nie chwieje. 5 Są one jak straszak* na polu ogórkowym! I nie mówią! Trzeba się ich nanosić, bo nie zrobią kroku. Nie bójcie się ich, bo nie mogą zaszkodzić. Nie mogą również zrobić nic dobrego. 6 Nie ma takiego jak Ty, JHWH!* Jesteś wielki i wielkie jest w mocy Twe imię.* 7 Kto by się nie bał Ciebie, Królu narodów? Tak, Tobie się to należy, gdyż wśród wszystkich mędrców narodów i między wszystkimi ich królestwami nie ma takiego jak Ty. 8 To im wspólne: są tępi i głupi! Pouczenie [od tych] nicości? [Przecież] to drewno!* 9 Srebro sklepane, sprowadzone z Tarszisz, i złoto z Ufaz* – dzieło rzemieślnika i rąk złotnika;* ich szata z błękitnej i czerwonej purpury – wszystkie one sprawą znawców. 10 Ale JHWH jest Bogiem prawdy. On jest Bogiem żywym i Królem wiecznym. Od Jego gniewu drży ziemia, a narody nie są w stanie znieść Jego wzburzenia. 11 Tak mówcie o nich: Bogowie, którzy nie stworzyli niebios ani ziemi, ci znikną z ziemi i spod niebios.* 12 On natomiast stwarza ziemię swoją mocą, utwierdza świat swoją mądrością, a swoim rozumem rozpostarł niebiosa. 13 Gdy wyda głos* – szum wód na niebiosach; On sprawia, że obłoki wznoszą się z krańców ziemi, stwarza błyskawice na deszcz i wypuszcza wiatr ze swoich skarbców.* 14 Tępy jest każdy człowiek, bez poznania, zawstydzi się każdy złotnik z powodu posążka! Bo jego odlewy są kłamstwem i nie ma w nich ducha! 15 Są nicością, dziełem kpiny, w czasie swego nawiedzenia zginą! 16 Nie takim jak one jest Dział Jakuba, gdyż On jest Stwórcą wszystkiego, a Izrael Jego plemieniem* Jego dziedzictwa – JHWH Zastępów Jego imię.

Nadciągająca klęska

17 Podnieś z ziemi swój tobołek, ty, siedząca w oblężeniu! 18 Gdyż tak mówi JHWH: Oto Ja cisnę mieszkańcami tej ziemi tym razem i pognębię ich po to, by [szukali i] znaleźli. 19 Biada mi z powodu mego złamania! Osłabiający zadano mi cios. A ja mówiłem: Z pewnością tę słabość zniosę. 20 Mój namiot zniszczony i wszystkie moje sznury zerwane. Moi synowie odeszli ode mnie i ich nie ma. Nikt już nie rozbije mojego namiotu i nie rozciągnie moich zasłon. 21 Gdyż tępi byli pasterze i JHWH nie szukali, dlatego im się nie powiodło i całe ich stado rozproszone. 22 Słuchaj! Oto nadchodzi wieść i wielki zgiełk z ziemi północnej, by zamienić miasta Judy w pustkowie, w legowisko szakali! 23 Wiem, JHWH, że droga człowieka nie od niego zależy i że nikt, gdy idzie, nie kieruje własnym krokiem. 24 Karć mnie, JHWH, lecz według słusznej [miary], nie w swoim gniewie, abyś mnie nie zniweczył! 25 Wylej swe wzburzenie na narody, które Ciebie nie znają, i na plemiona, które nie wzywają Twojego imienia, gdyż pożarły Jakuba i pochłonęły go, i skończyły z nim, i spustoszyły jego niwę.