Galater 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Stosunek przywódców Kościoła do Pawła

1 Potem, po czternastu latach, znów wybrałem się do Jerozolimy. Tym razem wraz z Barnabą. Zabrałem ze sobą również Tytusa.

2 Udałem się tam natomiast w związku z objawieniem. Na osobności, przy osobach bardziej wpływowych, przedstawiłem dobrą nowinę, którą głoszę wśród pogan. Nie chciałem, aby się okazało, że biegnę, lub biegłem, na próżno.

3 Wtedy nawet Tytusa, który był przecież ze mną, nie nakłaniano — jako Greka — do obrzezania.

4 Stało się tak pomimo nacisków fałszywych braci, którzy znaleźli się we wspólnocie z ukrytym zamiarem wyszpiegowania wolności danej nam w Chrystusie, i wzięcia nas w niewolę.

5 Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę. Chcieliśmy bowiem, ze względu na was, utrzymać prawdę dobrej nowiny.

6 Ważne jest natomiast stanowisko ludzi, którzy zdawali się coś znaczyć. Oczywiście to, kim oni byli wcześniej, nie ma dla mnie znaczenia. Dla Boga też nie jest to ważne. Otóż ze strony tych znaczniejszych nie usłyszałem, że mam coś dodawać do głoszonego poselstwa.

7 Przeciwnie, zdali sobie sprawę, że Bóg zlecił mi głoszenie dobrej nowiny wśród osób nieobrzezanych, podobnie jak Piotrowi pośród obrzezanych.

8 Ten bowiem, który skutecznie użył Piotra, jeśli chodzi o apostolstwo pośród obrzezanych, skutecznie użył mnie w odniesieniu do pogan.

9 Gdy więc zdali sobie sprawę z danej mi łaski, Jakub, Kefas i Jan — ludzie uchodzący za filary — uścisnęli mnie i Barnabie rękę na znak wspólnoty. Uczynili to w przekonaniu, że my mamy iść do pogan, a oni do obrzezanych.

10 Prosili nas tylko, abyśmy pamiętali o ubogich, co zawsze starałem się mieć na uwadze.

Paweł w obronie prawdy o łasce

11 Gdy jednak Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się przeciwstawiłem, dlatego że zawinił.

12 Otóż zanim pojawiły się osoby z otoczenia Jakuba, jadał razem z poganami. Po ich przybyciu natomiast zaczął ich unikać z obawy przed zwolennikami obrzezania.

13 W tej dwulicowości dołączyli do niego również inni Żydzi. Nawet Barnaba dał się wciągnąć w ich obłudę.

14 Gdy zauważyłem, że postępują niewłaściwie, wbrew prawdzie dobrej nowiny, powiedziałem do Kefasa wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, żyjesz również po pogańsku, a nie tylko po żydowsku, to dlaczego zmuszasz pogan do życia wyłącznie po żydowsku?

15 My jesteśmy rdzennymi Żydami, a nie grzesznymi poganami.

16 Wiemy jednak, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia nie dzięki spełnianiu uczynków nakazanych przez Prawo. Dostępuje go tylko dzięki zawierzeniu Jezusowi Chrystusowi. Dlatego my również uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa — by mieć usprawiedliwienie dzięki zawierzeniu Chrystusowi, a nie dzięki uczynkom nakazanym przez Prawo. Bo dzięki uczynkom nakazanym przez Prawo nie zostanie usprawiedliwiona żadna istota.

17 Jeśli zaś, szukając usprawiedliwienia w Chrystusie, sami okazaliśmy się grzesznikami, to czy Chrystus pozostaje na usługach grzechu? W żadnym razie.

18 Bo jeśli na nowo buduję to, co zburzyłem, dowodzę, że jestem przestępcą.

19 A przecież ja z powodu Prawa umarłem dla Prawa, aby żyć dla Boga.

20 Jestem ukrzyżowany razem z Chrystusem. Żyję już nie ja — żyje we mnie Chrystus. Teraz żyję w ciele, lecz żyję, wierząc Synowi Bożemu, który mnie pokochał i wydał za mnie samego siebie.

21 Nie lekceważę łaski Bożej. Bo jeśli usprawiedliwienie osiąga się dzięki przestrzeganiu Prawa, to Chrystus umarł nadaremnie.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Stosunek przywódców Kościoła do posługi Pawła

1 Potem, po czternastu latach,* wraz z Barnabą* znów udałem się do Jerozolimy, zabierając też z sobą Tytusa;*

2 a udałem się tam w związku z objawieniem; przedstawiłem im ewangelię, którą głoszę wśród narodów,* na osobności zaś znaczniejszym, aby się czasem nie okazało, że biegnę czy biegłem na próżno.

3 Ale nawet Tytusa, który był ze mną, jako Greka nie zmuszono do obrzezania,

4 pomimo fałszywych braci,* wprowadzonych potajemnie, aby wyszpiegować naszą wolność,* którą mamy w Chrystusie, żeby nas podbić w niewolę,

5 a którym ani na chwilę* nie ustąpiliśmy poddańczo, aby prawda ewangelii przetrwała ze względu na was.*

6 Ze strony zaś tych, którzy zdawali się coś znaczyć – czym oni byli wcześniej, nie robi mi to żadnej różnicy, Bóg nie ma względu na osobę* – ci znaczniejsi zatem niczego mi dodać nie doradzili;

7 raczej przeciwnie, gdy zobaczyli, że została mi powierzona ewangelia [dla] nieobrzezania, tak jak Piotrowi [dla] obrzezania –

8 bo Ten, który działał w Piotrze w apostolstwie między obrzezanymi, działał i we mnie wśród narodów –

9 i gdy poznali daną mi łaskę, Jakub i Kefas, i Jan, którzy uchodzą za filary, podali mi i Barnabie prawicę [na znak] wspólnoty, abyśmy [szli] do narodów, a oni do obrzezanych;

10 abyśmy tylko pamiętali o ubogich, co też pilnie starałem się wykonać.

Wystąpienie Pawła w obronie ewangelii łaski i wiary

11 A gdy Kefas przyszedł do Antiochii, w twarz mu się przeciwstawiłem, bo też był winny.

12 Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadał razem z poganami; a gdy przyszli, zaczął [od nich] stronić i odcinać się z obawy przed tymi z obrzezania.*

13 W tym obłudnym postępowaniu dołączyli do niego i inni Żydzi; Barnaba również dał się wciągnąć w ich obłudę.

14 Ale gdy zauważyłem, że nie idą prawidłowo, zgodnie z prawdą ewangelii, powiedziałem do Kefasa wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, żyjesz po pogańsku, a nie po żydowsku, jak chcesz zmusić pogan do życia po żydowsku?

15 My jesteśmy Żydami z natury,* a nie grzesznikami z pogan,

16 przekonani jednak, że człowiek jest usprawiedliwiany* nie z uczynków Prawa, a tylko przez wiarę Jezusa Chrystusa,* i my w Chrystusa Jezusa uwierzyliśmy, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków Prawa, gdyż z uczynków Prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.*

17 Jeśli zaś szukając dostąpienia usprawiedliwienia w Chrystusie, i my sami okazaliśmy się grzesznikami, to czy Chrystus jest na usługach grzechu? W żadnym razie.

18 Bo jeśli znów odbudowuję to, co zburzyłem, stwierdzam o sobie, że jestem przestępcą.

19 Ja bowiem przez Prawo umarłem dla Prawa, abym żył dla Boga.

20 Wraz z Chrystusem jestem ukrzyżowany, żyję zaś już nie ja, żyje we mnie Chrystus; teraz zaś, żyjąc w ciele, żyję w wierze w Syna Bożego,* który mnie pokochał i wydał za mnie samego siebie.

21 Nie lekceważę* łaski Bożej; bo jeśli sprawiedliwość jest przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).