Apostelgeschichte 3 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Uzdrowienie niepełnosprawnego

1 Jednego razu, w porze modlitwy, Piotr i Jan wstępowali do świątyni. Było około piętnastej.*

2 W tym też czasie przynoszono tam pewnego człowieka, który nie mógł chodzić od urodzenia.* Codziennie sadzano go przy bramie świątyni, zwanej Piękną, gdzie prosił wchodzących o wsparcie.

3 Człowiek ten zobaczył Piotra i Jana. Właśnie mieli wejść do świątyni, gdy poprosił, czy nie zechcieliby go wesprzeć.

4 Wówczas Piotr — wraz z Janem — wpatrzył się w niego i polecił: Spójrz na nas.

5 Tamten uczynił to — w oczekiwaniu, że coś od nich otrzyma.

6 Tymczasem Piotr powiedział: Nie mam srebra ani złota, lecz daję ci to, co mam: W imieniu Jezusa Chrystusa z Nazaretu, wstań i rusz z miejsca!

7 Następnie uchwycił go za prawą rękę i podniósł. Wtedy człowiek ten natychmiast odzyskał siłę w stopach i kostkach.

8 Podskoczył, stanął na nogach i ruszył przed siebie; wszedł razem z nimi do świątyni, a tam chodził dookoła, podskakiwał i wielbił Boga.

9 Cały lud zobaczył go, jak chodzi i chwali Boga.

10 Rozpoznali też, że to ten sam człowiek, który w poszukiwaniu wsparcia siadał przy Bramie Pięknej świątyni. Byli więc tym bardziej zdumieni i zachwyceni tym, co go spotkało.

11 A gdy on tak trzymał się Piotra i Jana, cały zdumiony lud zbiegł się do nich do portyku zwanego Salomonowym.

Mowa Piotra w świątyni

12 Gdy Piotr to zobaczył, odezwał się do ludu: Izraelici, dlaczego się temu dziwicie? I dlaczego nam się tak przypatrujecie, jakbyśmy to własną mocą lub pobożnością sprawili, że ten człowiek chodzi?

13 Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba — Bóg naszych ojców, obdarzył chwałą swego Sługę, Jezusa, właśnie Tego, którego wy wydaliście i którego zaparliście się przed Piłatem. Piłat uznał, że należy Go uwolnić,

14 wy tymczasem zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego i wyprosiliście sobie ułaskawienie mordercy.

15 W ten sposób zabiliście Sprawcę życia, którego Bóg wzbudził z martwych — czego my jesteśmy świadkami.

16 Dzięki wierze w Jego imię wzmocniło Jego imię tego, którego widzicie i znacie, a wiara przez Niego wzbudzona dała mu to pełne zdrowie, o czym na własne oczy mogliście się przekonać.

17 Lecz teraz wiem, bracia, że zrobiliście to nieświadomi rzeczy. Wasi przełożeni podobnie.

18 Bóg natomiast wypełnił w ten sposób to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków — mianowicie, że Jego Chrystus będzie cierpiał.

19 Dlatego opamiętajcie się i nawróćcie, aby zostały zmazane wasze grzechy,

20 aby za sprawą Pana nastał czas wytchnienia oraz aby posłał wam wybranego już wcześniej Chrystusa Jezusa.

21 Musi On pozostać w niebie do czasu odnowy wszystkiego. Bóg mówił o tym od wieków przez usta swoich świętych proroków.

22 Mojżesz powiedział przecież: Pan, wasz Bóg, wzbudzi wam, spośród waszych braci, Proroka podobnego do mnie. Jemu będziecie posłuszni we wszystkim, cokolwiek wam powie.

23 I stanie się tak, że każdy, kto nie posłucha tego proroka, będzie całkowicie usunięty z ludu.

24 Dni te zapowiadali wszyscy prorocy, którzy przemawiali kolejno, począwszy od Samuela.

25 Wy jesteście synami tych proroków i przymierza, które Bóg zawarł z waszymi ojcami. Oświadczył On Abrahamowi: W twoim potomstwie będą błogosławione wszystkie rody ziemi.

26 Bóg zatem wzbudził swego Sługę przede wszystkim dla was. Posłał Go, aby wam błogosławił, dając każdemu z was możliwość odwrócenia się od własnej niegodziwości.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Uzdrowienie niepełnosprawnego

1 Piotr zaś i Jan* wstępowali do świątyni* na godzinę modlitwy, o dziewiątej.*

2 A wnoszony był jakiś mężczyzna, chromy od łona swej matki, który był codziennie sadzany przy bramie świątyni zwanej Piękną,* aby prosił wchodzących do świątyni o jałmużnę;*

3 ten zobaczył Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, i zaczął prosić, aby otrzymać jałmużnę.

4 Piotr zaś wpatrzył się w niego wraz z Janem i powiedział: Spójrz na nas.

5 A on przyjrzał się im, oczekując, że coś od nich otrzyma.

6 Piotr natomiast powiedział: Srebra i złota nie posiadam, lecz co mam, to ci daję: W imieniu Jezusa Chrystusa z Nazaretu, wstań* i chodź!

7 Następnie uchwycił go za prawą rękę i podniósł go; wtedy natychmiast wzmocniły się jego stopy i kostki,

8 podskoczył, stanął i zaczął chodzić, i wszedł z nimi do świątyni, chodząc, skacząc i wielbiąc Boga.

9 I cały lud zobaczył go, jak chodzi i wielbi Boga;

10 rozpoznali go przy tym, że to on był tym, który dla jałmużny siadywał przy Bramie Pięknej świątyni; i ogarnęło ich zdumienie oraz zachwyt* z powodu tego, co mu się przydarzyło.

11 A gdy on trzymał się Piotra i Jana, zbiegł się do nich cały zdumiony lud, do portyku zwanego Salomonowym.*

Kazanie Piotra w Portyku Salomona

12 Gdy Piotr to zobaczył, odezwał się do ludu:* Mężowie Izraelici, dlaczego dziwicie się temu i dlaczego nam się tak przypatrujecie, jakbyśmy własną mocą lub pobożnością sprawili, że on chodzi?*

13 Bóg Abrahama i Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba – Bóg naszych ojców, obdarzył chwałą Sługę swego, Jezusa,* którego wy wydaliście i zaparliście się przed Piłatem, który uznał, że należało Go uwolnić;

14 wy jednak zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego i wyprosiliście sobie, aby wam ułaskawiono mordercę;*

15 zabiliście natomiast Sprawcę życia, którego Bóg wzbudził z martwych – czego my jesteśmy świadkami.*

16 Dzięki wierze w Jego imię wzmocniło Jego imię tego, którego widzicie i znacie, a wiara przez Niego [wzbudzona] dała mu to pełne zdrowie* wobec was wszystkich.

17 A teraz, bracia, wiem, że w nieświadomości to zrobiliście, podobnie jak wasi przełożeni;

18 Bóg zaś wypełnił w ten sposób to, co [dokładnie] przepowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Chrystus będzie cierpiał.*

19 Dlatego opamiętajcie się i nawróćcie,* aby były zmazane wasze grzechy,

20 aby przyszły sprzed oblicza Pana czasy wytchnienia* i aby wam posłał wybranego już wcześniej Chrystusa Jezusa,

21 którego niebo musi przyjąć aż do czasów odnowy wszystkiego,* o czym Bóg mówił od wieku przez usta swoich świętych proroków.

22 Mojżesz powiedział przecież: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, wasz Bóg, spośród waszych braci; Jego będziecie słuchać* we wszystkim, co do was powie.*

23 I stanie się, że każda dusza, która by nie posłuchała tego proroka, zostanie usunięta* z ludu.

24 I wszyscy prorocy, którzy przemawiali kolejno począwszy od Samuela,* zapowiadali te dni.*

25 Wy jesteście synami proroków i przymierza, które ustanowił Bóg względem waszych ojców, mówiąc do Abrahama: I w nasieniu* twoim będą błogosławione wszystkie rody* ziemi.

26 Wam najpierw wzbudził Bóg swojego Sługę i posłał Go, aby wam błogosławił przez odwrócenie każdego z was od waszych niegodziwości.*

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).