Apostelgeschichte 13 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Działalność kościoła w Antiochii

1 W Antiochii, w tamtejszym kościele, prorokami i nauczycielami byli: Barnaba, Symeon, noszący przydomek Niger, Lucjusz Cyrenejczyk, Manaen, który wychowywał się z tetrarchą Herodem, oraz Saul.

2 W czasie gdy prowadzili publiczne nabożeństwo i pościli, Duch Święty powiedział: Oddzielcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem.

3 Wtedy, po zakończeniu postu i modlitwy, włożyli na nich ręce i ich wyprawili.

PIERWSZA PODRÓŻ MISYJNA Wydarzenia na Cyprze

4 Oni więc, wysłani przez Ducha Świętego, udali się do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr.

5 Po przybyciu do Salaminy, głosili Słowo Boże w żydowskich synagogach. Jako pomocnika mieli z sobą Jana.

6 Tak przeszli całą wyspę. Doszli aż do Pafos, gdzie spotkali pewnego maga, fałszywego proroka, Żyda imieniem Barjezus.

7 Przebywał on u prokonsula Sergiusza Pawła, dość rozumnego człowieka, który zaprosił do siebie Barnabę i Saula, gdyż pragnął posłuchać Słowa Bożego.

8 Jednak mag Mędrzec,* bo tak go też określano, zaczął podważać ich słowa, starając się odwieść prokonsula od wiary.

9 Wtedy Saul, albo Paweł, napełniony Duchem Świętym, wpatrzył się w niego

10 i powiedział: Synu diabelski, pogrążony w najgorszym oszustwie i bezwstydzie, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana?!

11 Oto ręka Pana spocznie na tobie! Oślepniesz i przez pewien czas nie będziesz oglądał słońca! Na te słowa mag ociemniał i błądząc bezradnie dookoła, prosił, by go ktoś wziął za rękę i poprowadził.

12 Gdy prokonsul zobaczył, co się stało, uwierzył, zdumiony nauką Pana.

Wydarzenia w Antiochii Pizydyjskiej

13 Po odpłynięciu z Pafos Paweł i jego towarzysze przybyli do Perge w Pamfilii. Jan tymczasem odłączył się od nich i wrócił do Jerozolimy.

14 Oni natomiast wyruszyli z Perge i dotarli do Antiochii Pizydyjskiej. W dzień szabatu udali się do synagogi i usiedli.

15 Po odczytaniu fragmentów Prawa i Proroków, przełożeni synagogi posłali do nich zaproszenie: Drodzy bracia, skoro przybywacie z jakimś słowem zachęty do ludu — przemówcie.

16 Wówczas Paweł powstał, dał znak ręką i zaczął: Drodzy Izraelici oraz wy, którzy czcicie Boga, posłuchajcie!

17 Bóg tego ludu, Izraela, wybrał sobie naszych ojców. Wywyższył On swój lud na obczyźnie, w ziemi egipskiej. Wyprowadził go w swojej mocy.

18 Potem, przez blisko czterdzieści lat, znosił ich cierpliwie na pustyni.

19 Gdy zaś wytępił z Kanaanu siedem narodów, dał im ich ziemię w dziedzictwo

20 na około czterysta pięćdziesiąt lat. Zapewniał im też sędziów, aż do proroka Samuela.

21 Następnie zażądali króla. Wówczas Bóg — na czterdzieści lat — dał im Saula, syna Kisza, z pokolenia Beniamina.

22 A gdy go odrzucił, powołał im na króla Dawida, któremu wystawił świadectwo: Znalazłem Dawida, syna Jessaja, człowieka według mojego serca. On w pełni wykona moją wolę.

23 Z jego potomków Bóg, zgodnie ze swą obietnicą, wywiódł Izraelowi Zbawcę, Jezusa,

24 przed którego przyjściem Jan głosił całemu Izraelowi chrzest opamiętania.

25 A przy końcu swojej misji Jan oświadczył: Jeśli uważacie mnie za Chrystusa, to ja nim nie jestem. Lecz za mną idzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać rzemieni u sandałów.

26 Drodzy bracia, synowie rodu Abrahama, oraz ci wśród nas, którzy czcicie Boga, nam zostało posłane słowo o tym zbawieniu.

27 Mieszkańcy Jerozolimy bowiem oraz ich przełożeni nie rozpoznali Go. Skazując Go jednak, wypełnili zapowiedzi proroków czytane w każdy szabat.

28 Choć nie mogli w żaden sposób uzasadnić kary śmierci, zażądali od Piłata, aby wydał taki wyrok.

29 A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli Go z krzyża* i złożyli w grobowcu.

30 Ale Bóg wzbudził Go z martwych.

31 Potem, przez wiele dni, widywali Go ci, którzy przyszli z Nim z Galilei do Jerozolimy. Oni są teraz Jego świadkami wobec ludu.

32 I my ogłaszamy wam dobrą nowinę o obietnicy złożonej ojcom,

33 że Bóg wypełnił ją względem ich dzieci przez wzbudzenie nam Jezusa, jak o tym czytamy w Psalmie drugim: Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem.

34 A to, że Go wzbudził z martwych, aby już nie podlegał skażeniu, wynika z zapowiedzi, że: dotrzymam wobec was niezawodnych obietnic złożonych Dawidowi.

35 Jak też w innym miejscu czytamy: Nie dopuścisz, aby Twój Święty został dotknięty skażeniem.*

36 Dawid, gdy względem swego pokolenia spełnił służbę zgodną z Bożym planem, zasnął, został przyłączony do swych ojców — i oglądał skażenie.

37 Ten natomiast, którego Bóg wzbudził z martwych, nie oglądał skażenia.

38 Niech wam zatem będzie wiadomo, drodzy bracia, że właśnie przez Tego zwiastowane jest wam przebaczenie grzechów —

39 i to wszystkich, nawet tych, za które nie ma usprawiedliwienia w Prawie Mojżesza. W Nim każdy, kto wierzy, dostępuje usprawiedliwienia.

40 Uważajcie więc, by nie spełniło się na was to, co zapowiedzieli prorocy:

41 Spójrzcie, szydercy, podziwiajcie i gińcie, bo za waszych dni dokonuję dzieła, dzieła, któremu nie dalibyście wiary, nawet gdyby wam ktoś o nim opowiedział.*

42 A gdy wychodzili, zapraszano ich, aby w następny szabat dalej mówili o tych sprawach.

43 Ponadto po opuszczeniu synagogi wielu Żydów oraz pobożnych prozelitów poszło za Pawłem i Barnabą, którzy rozmawiali z nimi i przekonywali ich, aby trwali w Bożej łasce.

44 W następny szabat prawie całe miasto zgromadziło się, aby słuchać Słowa Pana.*

45 Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, wpadli w zazdrość; zaczęli bluźnić i podważać to, co Paweł mówił.

46 Wtedy Paweł i Barnaba oświadczyli im śmiało i z przekonaniem: Wam jako pierwszym mieliśmy przekazać Słowo Boga, skoro je jednak lekceważycie i uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, to zwracamy się do pogan.

47 Tak bowiem polecił nam Pan: Ustanowiłem cię światłem dla narodów, abyś niósł zbawienie aż po krańce ziemi.*

48 Słysząc to, poganie cieszyli się i wyrażali z uznaniem o Słowie Pana, a ci wszyscy, którzy byli przygotowani* na przyjęcie życia wiecznego, uwierzyli.

49 W ten sposób Słowo Pana roznosiło się po całej okolicy.

50 Wówczas Żydzi podburzyli pobożne, wpływowe kobiety oraz ważniejsze osobistości w mieście i wywołali prześladowanie skierowane przeciwko Pawłowi i Barnabie. Tak doprowadzili do ich wypędzenia ze swoich granic.

51 Oni natomiast strząsnęli proch z nóg na świadectwo przeciwko nim i udali się do Ikonium.

52 Zostawili po sobie grono uczniów, pełnych radości i Ducha Świętego.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Działalność Kościoła w Antiochii

1 Byli zaś w Antiochii,* w tamtejszym zgromadzeniu, prorokami i nauczycielami: Barnaba, Symeon,* zwany Niger,* Lucjusz* Cyrenejczyk i Manaen,* wychowywany razem* z tetrarchą* Herodem,* oraz Saul.*

2 Gdy tak służyli Panu* i pościli,* Duch Święty powiedział: Oddzielcie mi już Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich sobie powołałem.

3 Wtedy, po [zakończeniu] postu i modlitwy, nałożyli na nich ręce i wyprawili ich.

PIERWSZA PODRÓŻ MISYJNA Wydarzenia na Cyprze

4 Oni zatem, wysłani przez Ducha Świętego, zeszli do Seleucji,* stamtąd natomiast odpłynęli na Cypr,

5 a gdy znaleźli się w Salaminie, głosili Słowo Boga w synagogach Żydów; mieli też Jana [jako] pomocnika.

6 Po przejściu całej wyspy aż do Pafos* spotkali pewnego mężczyznę, maga,* fałszywego proroka, Żyda imieniem Bar-Jezus,*

7 który był z prokonsulem* Sergiuszem Pawłem, rozumnym człowiekiem. Ten przywołał Barnabę oraz Saula i pragnął posłuchać Słowa Bożego.

8 Jednak Elimas,* mag – tak bowiem tłumaczone jest jego imię – zaczął im się przeciwstawiać, starając się odwieść prokonsula od wiary.

9 Saul zaś, albo też Paweł, napełniony Duchem Świętym, wpatrzył się w niego

10 i powiedział: Pełny wszelkiego oszustwa i wszelkiej przewrotności, synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana?

11 A oto teraz ręka Pana na tobie, i będziesz ślepy, i nie będziesz oglądał słońca – do czasu. Natychmiast też ogarnęły go mrok i ciemność, a chodząc wokół, szukał, kto by go poprowadził za rękę.

12 Wtedy prokonsul zobaczył, co się stało, i uwierzył, zdumiony nauką Pana.

Wydarzenia w Antiochii Pizydyjskiej

13 Po odpłynięciu z Pafos ci, którzy byli przy Pawle, przybyli do Perge* w Pamfilii;* Jan natomiast odłączył się od nich i wrócił do Jerozolimy.

14 Oni tymczasem z Perge dotarli do Antiochii Pizydyjskiej,* w dzień szabatu weszli do synagogi i usiedli.

15 A po odczytaniu Prawa i Proroków* przełożeni synagogi posłali do nich, mówiąc: Mężowie bracia, jeśli jest w was jakieś słowo zachęty do ludu – mówcie.

16 Wówczas powstał* Paweł, dał znak ręką i powiedział: Mężowie izraelscy i wy, którzy boicie się Boga, posłuchajcie!

17 Bóg tego ludu Izraela wybrał sobie naszych ojców i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej, i z podniesionym ramieniem wyprowadził go z niej,

18 i przez około czterdzieści lat znosił ich cierpliwie na pustyni;

19 a po wytępieniu siedmiu narodów z ziemi kananejskiej, dał im ich ziemię w dziedzictwo

20 na około czterysta pięćdziesiąt lat. Potem też dał im sędziów, aż do proroka Samuela.

21 Następnie zażądali króla i Bóg dał im Saula, syna Kisza, człowieka z pokolenia Beniamina – [na] lat czterdzieści.

22 A gdy go odrzucił, wzbudził im na króla Dawida, któremu też wystawił świadectwo: Znalazłem Dawida, syna Jessaja, człowieka według mojego serca, który wykona całą moją wolę.

23 Z jego nasienia Bóg, według obietnicy, wywiódł Izraelowi Zbawcę Jezusa,

24 przed którego przyjściem Jan głosił chrzest opamiętania całemu ludowi Izraela.

25 A przy końcu swego biegu Jan mówił: Za kogo mnie uważacie? To nie jestem ja, ale oto za mną idzie Ten, którego sandałów u stóp nie jestem godzien rozwiązać.

26 Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama, i ci wśród nas, którzy się boicie Boga, nam zostało posłane słowo tego zbawienia.

27 Mieszkający w Jerozolimie bowiem i ich przełożeni nie rozpoznali Go i przez skazanie Go wypełnili głosy proroków czytane w każdy szabat;

28 choć nie znaleźli nic, czym zasłużyłby na śmierć, zażądali od Piłata, aby został zgładzony.

29 A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli [Go] z drzewa i złożyli w grobowcu.

30 Bóg jednak wzbudził Go z martwych.

31 On też przez wiele dni był oglądany przez tych, którzy razem z Nim przyszli z Galilei do Jerozolimy; oni to teraz są Jego świadkami wobec ludu.

32 I my ogłaszamy wam dobrą nowinę o obietnicy złożonej ojcom,

33 że Bóg wypełnił ją względem nas, ich dzieci, przez wzbudzenie nam Jezusa, jak to napisano w psalmie drugim:* Jesteś moim Synem, Ja cię dziś zrodziłem.

34 A że Go wzbudził z martwych, aby już więcej nie uległ skażeniu, powiedział w ten sposób: Dam wam świętości Dawida, godne zaufania.

35 Dlatego i na innym miejscu mówi: Nie dasz Twojemu świętemu oglądać skażenia.

36 Dawid bowiem, gdy oddał usługi własnemu pokoleniu, zgodnie z Bożym planem zasnął i został przyłączony do swoich ojców, oglądał więc skażenie –

37 Ten jednak, którego Bóg wzbudził, nie oglądał skażenia.

38 Niech wam zatem wiadome będzie, mężowie bracia, że przez Tego zwiastowane jest wam odpuszczenie grzechów,

39 i to wszystkich, co do których nie byliście w stanie być usprawiedliwieni w Prawie Mojżesza; w Nim każdy, kto wierzy, dostępuje usprawiedliwienia.*

40 Uważajcie zatem, aby nie przyszło to, co zostało powiedziane u proroków:

41 Spójrzcie, szydercy, zdziwcie się i zgińcie, bo za waszych dni dokonuję dzieła, dzieła, któremu na pewno nie uwierzylibyście, jeśliby wam ktoś o nim opowiadał.

42 A gdy wychodzili, zachęcano ich, aby w następny szabat opowiedzieli im o tych sprawach.

43 Po opuszczeniu zaś synagogi wielu Żydów i pobożnych prozelitów poszło za Pawłem i Barnabą, którzy rozmawiali z nimi i przekonywali ich, aby trwali w łasce Bożej.

44 A w następny szabat prawie całe miasto zeszło się, aby słuchać Słowa Pana.*

45 Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, zostali napełnieni zazdrością, i bluźniąc, zaczęli wypowiadać się przeciw temu, co mówił Paweł.

46 Wtedy Paweł i Barnaba z ufną śmiałością powiedzieli: Wam najpierw należało opowiedzieć Słowo Boga, skoro jednak odsuwacie je od siebie i uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, oto zwracamy się do narodów.

47 Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem cię światłem dla narodów, abyś był dla zbawienia aż po krańce ziemi.*

48 Poganie, słysząc to, cieszyli się i chwalili Słowo Pana, i uwierzyli wszyscy, ilu ich było usposobionych* do życia wiecznego –

49 rozchodziło się zaś Słowo Pana po całej krainie.

50 Żydzi zaś podburzyli pobożne wpływowe kobiety oraz główne osoby w mieście i wzniecili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie, i wypędzili ich ze swoich granic.

51 Oni zaś otrząsnęli proch ze swoich nóg przeciw nim i poszli do Ikonium.*

52 Uczniowie zaś pozostawali pełni radości i Ducha Świętego.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).