Offenbarung 16 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

1 Z przybytku dał się słyszeć donośny głos. Skierowany był do siedmiu aniołów: Idźcie! Wylejcie na ziemię siedem czasz Bożego gniewu!

2 Ruszył zatem pierwszy anioł i wylał swoją czaszę na ziemię. Wtedy na ludziach, którzy przyjęli znamię bestii i pokłonili się jej podobiźnie, wystąpiły złośliwe i bolesne wrzody.

3 Drugi anioł wylał swoją czaszę na morze. Wówczas zamieniło się ono w krew jakby u trupa — i wymarła w morzu każda żywa istota.

4 Trzeci anioł wylał swą czaszę na rzeki i na źródła wód. One również zamieniły się w krew.

5 I usłyszałem słowa anioła wód: Jesteś sprawiedliwy, Ty, który jesteś i który byłeś! Oraz Święty, że wydałeś taki wyrok.

6 Oni wylali krew świętych i proroków, więc Ty również dałeś im krew do wypicia. Zasłużyli na to!

7 Przemówił — jak słyszałem — również ołtarz: Tak, Panie, Boże Wszechmogący! Słuszne i sprawiedliwe są Twoje wyroki.

8 Czwarty anioł wylał swoją czaszę na słońce. To sprawiło, że zaczęło ono przypiekać ludzi niczym ogień.

9 Ludzie natomiast, mimo że trapieni tak wielkim żarem, bluźnili imieniu Boga, który włada tymi klęskami, i nie opamiętali się — nie oddali Mu chwały.

10 Piąty z kolei anioł wylał swoją czaszę na tron bestii. Sprowadziło to ciemność na jej królestwo. Ludzie z bólu gryźli swe języki.

11 Zmagali się z cierpieniem i wrzodami. A jednak z tego powodu bluźnili Bogu nieba, zamiast się opamiętać i zaprzestać swoich czynów.

12 Szósty anioł wylał swoją czaszę na wielką rzekę Eufrat. To wysuszyło jej wody i przygotowało drogę dla królów ze Wschodu.

13 Zauważyłem, że z paszczy smoka, z paszczy bestii i z ust fałszywego proroka wychodzą trzy nieczyste duchy. Przypominały żaby,

14 a były duchami demonicznymi. Jako zdolne do dokonywania znaków udały się do królów całego zamieszkałego świata, aby ich zgromadzić do bitwy w ten wielki Dzień Wszechmocnego Boga.

15 Oto przychodzę jak złodziej! Szczęśliwy ten, który czuwa i strzeże swoich szat, aby nie chodzić nago i nie razić wstydem swego pohańbienia.

16 I zgromadził ich w miejscu zwanym po hebrajsku Harmagedon.

Bitwa pod Harmagedonem

17 W końcu siódmy anioł wylał swoją czaszę w powietrze. Wówczas z przybytku, od strony tronu, rozległ się donośny okrzyk: Stało się!

18 Po nim strzeliły błyskawice. Uderzyły gromy. Doszło też do tak silnego trzęsienia ziemi, jakiego nie było, odkąd człowiek ją zamieszkuje. Trzęsienie to było bardzo silne.

19 Sprawiło, że wielkie miasto rozpadło się na trzy części. Runęły też miasta pogan. I Wielki Babilon został wspomniany przed Bogiem. Przyszedł czas, by mu postawić do wypicia kielich wina kipiącego gniewem Boga.

20 Wszystkie wyspy pouciekały. Nie można było doszukać się gór.

21 Z nieba spadł na ludzi potężny grad. Jego bryły ważyły około talentu.* Ludzie natomiast z powodu tej klęski bluźnili Bogu, była ona bowiem bardzo wielka.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

1 I usłyszałem donośny głos mówiący z przybytku do siedmiu aniołów: Idźcie i wylejcie na ziemię siedem czasz Bożego gniewu.*

2 Wówczas poszedł pierwszy i wylał swoją czaszę na ziemię; i wystąpiły na ludziach, którzy mają znamię zwierzęcia i kłaniają się jego podobiźnie, złośliwe i bolesne wrzody.*

3 A drugi wylał swoją czaszę na morze; i stało się krwią jakby zmarłego – i umarła każda dusza życia* w morzu.

4 A trzeci wylał swoją czaszę na rzeki i na źródła wód – i stały się krwią.

5 I usłyszałem anioła wód, mówiącego: Jesteś Sprawiedliwy [Ty], który jesteś i który byłeś, Święty, że wydałeś taki wyrok;

6 ponieważ wylali krew świętych i proroków, również im dałeś pić krew – zasłużyli na to.

7 I usłyszałem ołtarz, mówiący: Tak, Panie, Boże Wszechmogący, słuszne i sprawiedliwe są Twoje wyroki.

8 A czwarty wylał swoją czaszę na słońce; i dano mu przypiec ludzi ogniem.

9 I przypieczeni zostali ludzie wielkim żarem, i bluźnili imieniu Boga,* który ma moc nad tymi plagami – i nie opamiętali się, aby oddać Mu chwałę.

10 A piąty wylał swoją czaszę na tron zwierzęcia;* wówczas w jego królestwie nastała ciemność i z bólu gryźli swoje języki,

11 i bluźnili Bogu nieba z powodu swoich bólów i z powodu swoich wrzodów, lecz nie opamiętali się w swoich uczynkach.

12 A szósty wylał swoją czaszę na wielką rzekę Eufrat; i wyschła jej woda, aby mogła być przygotowana droga dla królów ze wschodu słońca.

13 I zobaczyłem trzy duchy nieczyste wychodzące niczym żaby* z paszczy smoka i z paszczy zwierzęcia, i z ust fałszywego proroka;

14 są to bowiem duchy demonów, które czynią znaki i które idą do królów całego zamieszkałego świata, aby ich zgromadzić do bitwy w ten wielki dzień Wszechmogącego Boga.

15 Oto przychodzę jak złodziej; szczęśliwy ten, który czuwa i strzeże swoich szat, aby nie chodzić nago i aby nie widziano jego pohańbienia.*

16 I zgromadził ich w miejscu zwanym po hebrajsku Harmagedon.*

Siódma czasza plag ostatecznych Bitwa pod Harmagedonem

17 A siódmy wylał swoją czaszę w powietrze; wówczas z przybytku, od tronu, wyszedł donośny głos, mówiący: Stało się!

18 I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i doszło do tak wielkiego trzęsienia ziemi, jakiego nie było, odkąd człowiek* istnieje na ziemi – tak wielkie było to trzęsienie.

19 I stało się, że wielkie miasto rozpadło się na trzy części,* a także miasta narodów runęły. I wspomniano przed Bogiem o wielkim Babilonie, aby mu dać kielich wina szaleństwa* gniewu Bożego.

20 I wszelka wyspa uciekła i nie znaleziono już gór.

21 I spadł z nieba na ludzi wielki grad, jakby [o wadze] talentu;* a ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, gdyż była to bardzo wielka plaga.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).