1خداوند میفرمايد: «شيپور خطر را به صدا درآوريد! دشمن مثل عقاب بر سر قوم من فرود میآيد، چون قوم من عهد مرا شكسته و از فرمانهايم سرپيچی كردهاند.2«اسرائيل از من ياری میخواهد و مرا خدای خود میخواند.3ولی ديگر دير شده است! اسرائيل فرصتی را كه داشت با بیاعتنايی از دست داد، پس اينک دشمنانش به جان او خواهند افتاد.4اسرائيل پادشاهان و رهبران خود را بدون رضايت من تعيين كرده و بتهايی از طلا و نقره ساخته است، پس اينک او نابود خواهد شد.5«ای سامره، من از اين بتی كه به شكل گوساله ساختهای بيزارم. آتش غضبم بر ضد تو شعلهور است. چقدر طول خواهد كشيد تا يک انسان درستكار در ميان تو پيدا شود؟6چقدر طول خواهد كشيد تا بفهمی گوسالهای كه میپرستی، ساختهٔ دست انسان است؟ اين گوساله، خدا نيست! پس خرد خواهد شد.7«آنها باد میكارند و گردباد درو میكنند. خوشههای گندمشان محصولی نمیدهد و اگر محصولی نيز بدهد بيگانگان آن را میخورند.8«اسرائيل نابود شده و مثل ظرفی شكسته در ميان قومها افتاده است.9گورخری است تنها و آواره كه از گله جدا مانده است. تنها دوستانی كه دارد آنانی هستند كه در مقابل پولی كه میگيرند با او دوستی میكنند؛ و آشور يكی از آنهاست.10با اينكه دوستانی از سرزمينهای مختلف با پول خريده است، اما من او را به اسيری میفرستم تا زير بار ظلم و ستم پادشاه آشور جانش به ستوه آيد.11«اسرائيل قربانگاههای زيادی ساخته است، ولی نه برای پرستش من! آنها قربانگاههای گناهند!12اگر ده هزار قانون هم برايش وضع كنم، باز میگويد كه اين احكام برای بيگانههاست، نه برای او.13قوم اسرائيل مراسم قربانیهای خود را دوست دارند، ولی اين مراسم مورد پسند من نيست. من گناه آنها را فراموش نخواهم كرد و ايشان را مجازات كرده به مصر باز خواهم گرداند.14«اسرائيل قصرهای بزرگی ساخته و يهودا برای شهرهايش استحكامات دفاعی عظيمی بنا كرده است، ولی آنها سازندهٔ خود را فراموش كردهاند. پس من اين قصرها و استحكامات را به آتش خواهم كشيد.»
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.