(اين مزمور را داوود در اعتراض به دشمن خود دوآغ ادومی نوشت. نگاه كنيد به اول سموئيل ۲۲.)
1ای مرد قدرتمند، چرا از ظلم خود فخر میكنی؟ ای كسی كه در نظر خدا رسوا هستی، چرا تمام روز به خود میبالی؟2ای حيلهگر، توطئه میچينی كه ديگران را نابود كنی؛ زبانت مانند تيغ، تيز و برّنده است.3بدی را به نيكی ترجيح میدهی و دروغ را بيشتر از راستی دوست میداری.4ای فريبكار، تو دوست داری با سخنانت تباهی بار بياوری.5بنابراين، خدا نيز تو را از خانهات بيرون كشيده تو را به کلی نابود خواهد كرد و ريشهات را از زمين زندگان خواهد كند.6نيكان اين را ديده، خواهند ترسيد و به تو خنديده، خواهند گفت:7«ببينيد، اين همان مردی است كه به خدا توكل نمیكرد، بلكه به ثروت هنگفت خود تكيه مینمود و برای حفظ و حراست از خود به ظلم متوسل میشد.»8اما من مانند درخت زيتونی هستم كه در خانهٔ خدا سبز میشود؛ من تا ابد به رحمت خدا توكل خواهم كرد.9خدايا، به سبب آنچه كه كردهای پيوسته از تو تشكر خواهم نمود و در حضور قوم تو اعلان خواهم كرد كه تو نيكو هستی.
English Standard Version
The Steadfast Love of God Endures
1To the choirmaster. A Maskil* of David, when Doeg, the Edomite, came and told Saul, “David has come to the house of Ahimelech.” Why do you boast of evil, O mighty man? The steadfast love of God endures all the day.2Your tongue plots destruction, like a sharp razor, you worker of deceit.3You love evil more than good, and lying more than speaking what is right.4You love all words that devour, O deceitful tongue.5But God will break you down forever; he will snatch and tear you from your tent; he will uproot you from the land of the living.6The righteous shall see and fear, and shall laugh at him, saying,7“See the man who would not make God his refuge, but trusted in the abundance of his riches and sought refuge in his own destruction!”*8But I am like a green olive tree in the house of God. I trust in the steadfast love of God forever and ever.9I will thank you forever, because you have done it. I will wait for your name, for it is good, in the presence of the godly.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.