Psalm 143 | Hoffnung für alle Библия, синодално издание

Psalm 143 | Hoffnung für alle

Bring mich nicht vor dein Gericht!

1 Ein Lied von David. HERR, höre mein Gebet! Achte auf mein Flehen und hilf mir, du bist doch treu und gerecht! 2 Bring mich nicht vor dein Gericht, denn vor dir ist kein Mensch unschuldig. 3 Der Feind verfolgt mich und wirft mich zu Boden. In völliger Dunkelheit lässt er mich zurück, als wäre ich schon lange tot. 4 Ich weiß nicht mehr weiter und bin vor Angst wie gelähmt. 5 Ich denke zurück an früher, an das, was du damals getan hast, und halte mir deine großen Taten vor Augen. 6 Zu dir strecke ich meine Hände empor im Gebet. Wie ausgedörrtes Land nach Regen lechzt, so warte ich sehnsüchtig auf dein Eingreifen. 7 HERR, erhöre mich doch jetzt – ich bin völlig am Ende! Verbirg dich nicht vor mir, sonst habe ich nicht mehr lange zu leben! 8 Lass mich schon früh am Morgen erfahren, dass du es gut mit mir meinst, denn ich vertraue dir. Zeige mir, wohin ich gehen soll, denn nach dir sehne ich mich. 9 Rette mich, HERR, vor meinen Feinden – nur bei dir bin ich geborgen. 10 Lehre mich, so zu leben, wie du es willst, denn du bist mein Gott! Führe mich durch deinen guten Geist, dann kann ich ungehindert meinen Weg gehen! 11 HERR, ich weiß, du bist gerecht, darum hilf mir aus meiner Not! Es wird deinem Namen Ehre machen, wenn du mich am Leben erhältst. 12 Lass meine Feinde umkommen und vernichte alle, die mich verfolgen! Denn du bist ein gnädiger Gott, und ich diene dir.

Hoffnung für alle TM Copyright © 1983, 1996, 2002, 2015 by Biblica, Inc. Used with permission. All rights reserved worldwide. “Hoffnung für alle” is a trademark registered in European Union Intellectual Property Office (EUIPO) by Biblica, Inc. “Biblica”, “International Bible Society” and the Biblica Logo are trademarks registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.

Библия, синодално издание

От Давида (против Голиата).

1 Благословен Господ, моя твърдиня, Който учи ръцете ми на бой и пръстите ми на война, 2 моя милост и моя ограда, мое прибежище и мой избавител, мой щит, – и аз се Нему уповавам; Той ми подчинява моя народ. 3 Господи! що е човек, та го зачиташ, и син човечески, та обръщаш върху него внимание? 4 Човек е като дъх; дните му – като преклонна сянка. 5 Господи, наклони небесата и слез; допри се до планините, и те ще задимят; 6 блесни със светкавица и ги пръсни; пусни стрелите Си и ги разстрой; 7 простри ръка от високото, избави ме и спаси ме от големите води, от ръцете на синовете другородни, 8 чиито уста говорят суетно и чиято десница е десница на лъжа. 9 Боже, нова песен ще Ти изпея, на десетострунен псалтир ще възпея Тебе, 10 Който даруваш спасение на царете и избавяш Твоя раб Давида от остър меч. 11 Избави ме и спаси от ръцете на синовете другородни, чиито уста говорят суетно и чиято десница е десница на лъжата. 12 Нека нашите синове бъдат като буйни растения в младостта си, нашите дъщери – като изкусно изваяни стълбове в палати. 13 Да бъдат пълни нашите житници, изобилни с всякаква храна: да се плодят нашите овци с хиляди и десетки хиляди по нашите пасбища; 14 да бъдат воловете ни тлъсти; да няма по нашите улици ни обири, ни кражби, ни плачове. 15 Блажен онзи народ, който има това! Блажен онзи народ, чийто Господ е Бог!