Psalm 74 | Het Boek

1 Een leerzaam gedicht van Asaf. O God, waarom stuurt U ons bij U weg? Waarom ontbrandt uw toorn tegen ons, de schapen van uw kudde? 2 Houd toch in gedachten dat wij van U zijn, U hebt ons volk uitgekozen als uw eigen volk. En in Jeruzalem hebt U uw woning gekozen. 3 Kom toch naar de puinhopen en kijk hoe uw tegenstanders uw heilig huis hebben verwoest. 4 Zij maakten lawaai in uw tempel en hebben er hun eigen afgoden neergezet. 5 Het leek wel of er iemand met een bijl was tekeergegaan. 6 Met allerlei werktuigen hebben zij het houtsnijwerk in uw tempel vernield. 7 Zij hebben de tempel in brand gestoken en uw woning helemaal platgebrand, nu is het geen heilige plaats meer. 8 Zij maakten plannen om het hele volk te onderdrukken en hebben alle heiligdommen in het land verbrand. 9 Nu hebben wij geen zichtbare tekenen van de eredienst meer en er is geen profeet meer te bekennen. Niemand van ons weet hoelang dit nog moet duren. 10 Hoelang zal de vijand nog de spot met ons drijven, o God? Zal hij U altijd blijven bespotten? 11 Waarom doet U niets? Waarom slaat U hen niet neer? Uw hand is toch machtig? Vernietig hen toch! 12 Toch is God al sinds mensenheugenis onze Koning! Hij zorgt overal voor bevrijding. 13 U hebt de zee gespleten door uw kracht, U hebt de zeemonsters vernietigd. 14 U hebt de koppen van het zeemonster Leviatan vermorzeld en als voedsel aan de dieren in de woestijn gegeven. 15 U laat bronnen en beken ontspringen en stromen, U laat ook de altijd stromende rivieren opdrogen. 16 De dag is van U en ook de nacht is uw bezit. U hebt het licht en de zon geschapen. 17 U hebt de grenzen van land en water vastgesteld. Zomer en winter hebt U gemaakt. 18 Kijk toch eens, HERE, hoe de tegenstanders U bespotten, dit dwaze volk wil niet naar U luisteren. 19 Bescherm uw volk tegen de heidenen, lever uw volk niet aan hen uit. Spaar het leven van uw volgelingen, die er jammerlijk aan toe zijn. 20 Denk aan het verbond dat U met hen sloot, want overal steekt het geweld de kop op. 21 Stel hen die onderdrukt worden, niet teleur. Laten de armen en verdrukten reden hebben uw naam te loven en te prijzen. 22 Kom er toch bij, o God! Voert U de strijd voor ons. En denk eraan hoe die dwaze ongelovigen U de hele dag bespotten. 23 Vergeet niet hoe uw vijanden tegen U schreeuwen, hoe zij die niet bij U willen horen, tegen U tieren. Het stijgt allemaal omhoog tot U.

English Standard Version

Arise, O God, Defend Your Cause

1 A Maskil* of Asaph. O God, why do you cast us off forever? Why does your anger smoke against the sheep of your pasture? 2 Remember your congregation, which you have purchased of old, which you have redeemed to be the tribe of your heritage! Remember Mount Zion, where you have dwelt. 3 Direct your steps to the perpetual ruins; the enemy has destroyed everything in the sanctuary! 4 Your foes have roared in the midst of your meeting place; they set up their own signs for signs. 5 They were like those who swing axes in a forest of trees.* 6 And all its carved wood they broke down with hatchets and hammers. 7 They set your sanctuary on fire; they profaned the dwelling place of your name, bringing it down to the ground. 8 They said to themselves, “We will utterly subdue them”; they burned all the meeting places of God in the land. 9 We do not see our signs; there is no longer any prophet, and there is none among us who knows how long. 10 How long, O God, is the foe to scoff? Is the enemy to revile your name forever? 11 Why do you hold back your hand, your right hand? Take it from the fold of your garment* and destroy them! 12 Yet God my King is from of old, working salvation in the midst of the earth. 13 You divided the sea by your might; you broke the heads of the sea monsters* on the waters. 14 You crushed the heads of Leviathan; you gave him as food for the creatures of the wilderness. 15 You split open springs and brooks; you dried up ever-flowing streams. 16 Yours is the day, yours also the night; you have established the heavenly lights and the sun. 17 You have fixed all the boundaries of the earth; you have made summer and winter. 18 Remember this, O Lord, how the enemy scoffs, and a foolish people reviles your name. 19 Do not deliver the soul of your dove to the wild beasts; do not forget the life of your poor forever. 20 Have regard for the covenant, for the dark places of the land are full of the habitations of violence. 21 Let not the downtrodden turn back in shame; let the poor and needy praise your name. 22 Arise, O God, defend your cause; remember how the foolish scoff at you all the day! 23 Do not forget the clamor of your foes, the uproar of those who rise against you, which goes up continually!

Psalm 74 | Het Boek English Standard Version

Arise, O God, Defend Your Cause