2.Korinther 6 | English Standard Version
1Working together with him, then, we appeal to you not to receive the grace of God in vain.2For he says, “In a favorable time I listened to you, and in a day of salvation I have helped you.” Behold, now is the favorable time; behold, now is the day of salvation.3We put no obstacle in anyone’s way, so that no fault may be found with our ministry,4but as servants of God we commend ourselves in every way: by great endurance, in afflictions, hardships, calamities,5beatings, imprisonments, riots, labors, sleepless nights, hunger;6by purity, knowledge, patience, kindness, the Holy Spirit, genuine love;7by truthful speech, and the power of God; with the weapons of righteousness for the right hand and for the left;8through honor and dishonor, through slander and praise. We are treated as impostors, and yet are true;9as unknown, and yet well known; as dying, and behold, we live; as punished, and yet not killed;10as sorrowful, yet always rejoicing; as poor, yet making many rich; as having nothing, yet possessing everything.11We have spoken freely to you,* Corinthians; our heart is wide open.12You are not restricted by us, but you are restricted in your own affections.13In return (I speak as to children) widen your hearts also.
The Temple of the Living God
14Do not be unequally yoked with unbelievers. For what partnership has righteousness with lawlessness? Or what fellowship has light with darkness?15What accord has Christ with Belial?* Or what portion does a believer share with an unbeliever?16What agreement has the temple of God with idols? For we are the temple of the living God; as God said, “I will make my dwelling among them and walk among them, and I will be their God, and they shall be my people.17Therefore go out from their midst, and be separate from them, says the Lord, and touch no unclean thing; then I will welcome you,18and I will be a father to you, and you shall be sons and daughters to me, says the Lord Almighty.”
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
1از این رو، به عنوان همكاران خدا، از شما خواهش میكنيم كه از محبت و رحمت او، نهايت استفاده را بنماييد.2زيرا او فرموده است: «فرياد تو را زمانی كه درِ رحمتم برويت باز بود، شنيدم. در روزی كه موعد نجات بود، به كمک تو شتافتم.» الان، همان زمانی است كه درِ رحمت خدا به روی شما باز است؛ الان، همان روزی است كه خدا حاضر است به كمک شما بشتابد.
مشکلات پولس
3ما میكوشيم به گونهای زندگی و رفتار كنيم كه باعث رنجش كسی نگرديم و مانع كسانی نشويم كه میخواهند به خدا ايمان آورند، مبادا ايرادی در خدمت ما بيابند و خداوند را مقصر بدانند.4در واقع سعی ما بر اينست كه در هر كاری ثابت كنيم كه خدمتگزاران واقعی خدا هستيم. هر نوع رنج و سختی و زحمت را تحمل كردهايم؛5شلاق خوردهايم؛ به زندان افتادهايم؛ با تهاجم مردم خشمگين مواجه شدهايم؛ بيش از توان خود كار كردهايم؛ بیخوابی و گرسنگی كشيدهايم.6با زندگی پاک خود، با بينش روحانی و با صبر و تحمل خود، به همه ثابت كردهايم كه ادعاهايمان بجاست. مهربان، با محبت و پر از روحالقدس بودهايم.7همواره حقيقت را گفتهايم؛ خدا در هر امری ما را ياری كرده است؛ با سلاحهای روحانی كه مخصوص مردان خداست، جنگيده و از خود دفاع كردهايم.8چه به ما احترام نمايند و چه بیاحترامی، چه از ما تعريف كنند و چه انتقاد، همواره نسبت به خداوند وفادار میمانيم. مردم ما را دروغگو میپندارند، حال آنكه جز حقيقت سخنی نمیگوييم.9گاهی همچون افراد بیارزش و گمنام به نظر میآييم، اما بسياری ما را میشناسند. همواره خطر مرگ ما را تهديد میكند، اما هنوز زندهايم و خدا را خدمت میكنيم. مجروح شدهايم اما از پای در نيامدهايم.10دلشكستهايم، اما در عين حال از شادی خداوند لبريزيم. فقيريم، ولی بسياری را با گنجهای روحانی، ثروتمند میسازيم. صاحب چيزی نيستيم، اما همه چيز داريم.11ای دوستان عزيزم كه در قرنتس هستيد، هر چه در دل داشتيم، به شما گفتيم و محبت خود را به شما نشان داديم.12اما اگر هنوز هم بين ما سردی هست، به علت كمی محبت من نيست، بلكه در اثر كمی محبت شماست.13با شما همچون فرزندان خود سخن میگويم. دلتان را برای محبت ما باز كنيد و شما نيز محبت خود را به ما نشان دهيد.
رابطهٔ ايماندار و بیايمان
14با بیايمانان پيوند و همبستگی نداشته باشيد. آيا میتواند بين پاكی و گناه پيوندی باشد؟ آيا نور و تاريكی با يكديگر ارتباطی دارند؟15يا بين مسيح و شيطان توافقی وجود دارد؟ آيا بين يک ايماندار و بیايمان وجه اشتراكی هست؟16يا میتوان خانهٔ خدا را با بتخانه يكی دانست؟ زيرا شما خانهٔ خدای زنده هستيد و خدا در شما ساكن است! چنانكه او فرموده است: «من در ايشان ساكن خواهم شد و در ميانشان اقامت خواهم گزيد، و من خدای آنان خواهم بود و ايشان قوم من.»17از اينروست كه خدا میفرمايد: «از ميان گناهكاران خارج شويد! خود را از ايشان جدا سازيد! به چيزهای ناپاک دست نزنيد تا شما را بپذيرم.18آنگاه من پدر شما خواهم بود و شما پسران و دختران من!»
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.