1.Korinther 14 | English Standard Version کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

1.Korinther 14 | English Standard Version

Prophecy and Tongues

1 Pursue love, and earnestly desire the spiritual gifts, especially that you may prophesy. 2 For one who speaks in a tongue speaks not to men but to God; for no one understands him, but he utters mysteries in the Spirit. 3 On the other hand, the one who prophesies speaks to people for their upbuilding and encouragement and consolation. 4 The one who speaks in a tongue builds up himself, but the one who prophesies builds up the church. 5 Now I want you all to speak in tongues, but even more to prophesy. The one who prophesies is greater than the one who speaks in tongues, unless someone interprets, so that the church may be built up. 6 Now, brothers,* if I come to you speaking in tongues, how will I benefit you unless I bring you some revelation or knowledge or prophecy or teaching? 7 If even lifeless instruments, such as the flute or the harp, do not give distinct notes, how will anyone know what is played? 8 And if the bugle gives an indistinct sound, who will get ready for battle? 9 So with yourselves, if with your tongue you utter speech that is not intelligible, how will anyone know what is said? For you will be speaking into the air. 10 There are doubtless many different languages in the world, and none is without meaning, 11 but if I do not know the meaning of the language, I will be a foreigner to the speaker and the speaker a foreigner to me. 12 So with yourselves, since you are eager for manifestations of the Spirit, strive to excel in building up the church. 13 Therefore, one who speaks in a tongue should pray that he may interpret. 14 For if I pray in a tongue, my spirit prays but my mind is unfruitful. 15 What am I to do? I will pray with my spirit, but I will pray with my mind also; I will sing praise with my spirit, but I will sing with my mind also. 16 Otherwise, if you give thanks with your spirit, how can anyone in the position of an outsider* say “Amen” to your thanksgiving when he does not know what you are saying? 17 For you may be giving thanks well enough, but the other person is not being built up. 18 I thank God that I speak in tongues more than all of you. 19 Nevertheless, in church I would rather speak five words with my mind in order to instruct others, than ten thousand words in a tongue. 20 Brothers, do not be children in your thinking. Be infants in evil, but in your thinking be mature. 21 In the Law it is written, “By people of strange tongues and by the lips of foreigners will I speak to this people, and even then they will not listen to me, says the Lord.” 22 Thus tongues are a sign not for believers but for unbelievers, while prophecy is a sign* not for unbelievers but for believers. 23 If, therefore, the whole church comes together and all speak in tongues, and outsiders or unbelievers enter, will they not say that you are out of your minds? 24 But if all prophesy, and an unbeliever or outsider enters, he is convicted by all, he is called to account by all, 25 the secrets of his heart are disclosed, and so, falling on his face, he will worship God and declare that God is really among you.

Orderly Worship

26 What then, brothers? When you come together, each one has a hymn, a lesson, a revelation, a tongue, or an interpretation. Let all things be done for building up. 27 If any speak in a tongue, let there be only two or at most three, and each in turn, and let someone interpret. 28 But if there is no one to interpret, let each of them keep silent in church and speak to himself and to God. 29 Let two or three prophets speak, and let the others weigh what is said. 30 If a revelation is made to another sitting there, let the first be silent. 31 For you can all prophesy one by one, so that all may learn and all be encouraged, 32 and the spirits of prophets are subject to prophets. 33 For God is not a God of confusion but of peace. As in all the churches of the saints, 34 the women should keep silent in the churches. For they are not permitted to speak, but should be in submission, as the Law also says. 35 If there is anything they desire to learn, let them ask their husbands at home. For it is shameful for a woman to speak in church. 36 Or was it from you that the word of God came? Or are you the only ones it has reached? 37 If anyone thinks that he is a prophet, or spiritual, he should acknowledge that the things I am writing to you are a command of the Lord. 38 If anyone does not recognize this, he is not recognized. 39 So, my brothers, earnestly desire to prophesy, and do not forbid speaking in tongues. 40 But all things should be done decently and in order.

The ESV® Bible (The Holy Bible, English Standard Version®) copyright ©2001 by Crossway Bibles, a publishing ministry of Good News Publishers. ESV® Text Edition: 2016. The ESV® text has been reproduced in cooperation with and by permission of Good News Publishers. Unauthorized reproduction of this publication is prohibited. All rights reserved. The ESV® Bible (The Holy Bible, English Standard Version®) is adapted from the Revised Standard Version of the Bible, copyright Division of Christian Education of the National Council of the Churches of Christ in the U.S.A. All rights reserved.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

عطای نبوت و زبانها

1 پس، محبت را مهمترین هدف زندگی خود بسازيد. اما در عين حال مشتاقانه دعا كنيد تا روحالقدس عطايای روحانی را نيز به شما عنايت فرمايد، خصوصاً عطای نبوت را، يعنی عطای دريافت پيغام از خدا و اعلام آن به ديگران. 2 اگر كسی عطای سخن گفتن به زبانها را دارد، يعنی به زبانهايی سخن میگويد كه قبلاً نياموخته است، در اين صورت، با اين زبانها فقط با خدا سخن میگويد نه با مردم، زيرا ديگران گفتههای او را درک نمیكنند، چون او با قدرت روحالقدس، به صورت راز تكلم میكند. 3 اما كسی كه نبوت میكند، يعنی پيغامهای خدا را به ايمانداران اعلام میكند، با اين كار به آنان كمک مینمايد تا رشد كنند، تشويق شوند و تسلی يابند. 4 پس، كسی كه به زبانها سخن میگويد، فقط به رشد خود كمک میكند، اما آنكه نبوت مینمايد، به رشد تمام كليسا كمک میكند تا همه در پاكی و شادی پيشرفت نمايند. 5 آرزوی من اينست كه همهٔ شما به زبانها سخن بگوييد، اما بيشتر دلم میخواهد كه نبوت كنيد، زيرا نبوت كردن بهتر است از سخن گفتن به زبانها، مگر آنكه كسی بتواند مطلبی را كه شما به زبانهای غير میگوييد، برای ديگران ترجمه كند تا ايشان نيز از آن بهرهمند شوند. 6 ای برادران عزيز، حتی اگر خود من نزد شما بيايم و با شما به زبانها سخن گويم، چه نفعی به شما خواهم رساند؟ اما اگر بيايم و حقايق عميق كلام خدا را برايتان بيان كنم، و يا آنچه را كه او بر من آشكار ساخته و آنچه را كه آموختهام بازگو نمايم، و يا پيغامی از جانب او برايتان بياورم، در اين صورت به شما نفع رساندهام. 7 حتی سازهايی مثل نی و چنگ، اگر به طور واضح نواخته نشوند، چگونه میتوان آهنگ آنها را تشخيص داد؟ به همين ترتيب، اگر ما هم به زبان قابل درک سخن نگوييم، ديگران چگونه سخنان ما را درک خواهند كرد؟ 8 يا اگر در ميدان جنگ، شيپور آماده باش را ننوازند، چه كسی خود را برای نبرد آماده خواهد ساخت؟ 9 به همين صورت، اگر با كسی به زبانی گفتگو كنيد كه برای او قابل فهم نيست، چگونه میتواند سخنان شما را درک كند؟ مانند اين خواهد بود كه با ديوار سخن میگوييد! 10 فكر میكنم در دنيا صدها زبان مختلف وجود داشته باشد، اما هر يک از اين زبانها فقط برای كسانی كه به آنها تكلم میكنند، بامعنی هستند، 11 و من از آنها سر در نمیآورم. اگر كسی به يكی از اين زبانها با من سخن گويد، او برای من همچون يک بيگانه است و من هم برای او. 12 پس حال كه تا اين حد مشتاق عطايای روحالقدس هستيد، طالب بهترين آنها باشيد تا برای رشد تمام كليسا مفيد واقع شويد. 13 اگر كسی عطای تكلم به زبانها را دارد، بايد دعا كند تا خدا به او عطای ترجمهٔ اين زبانها را نيز بدهد. 14 زيرا اگر به زبانی دعا كنم كه آن را نمیفهمم، در واقع روح من دعا میكند و خودم از آنچه میگويم، بیخبرم. 15 پس چه كنم؟ بايد هم به اين زبانها دعا كنم و هم به زبان خودم؛ هم به اين زبانها سرود بخوانم و هم به زبان خودم، تا همه بفهمند. 16 زيرا اگر شما خدا را به زبانی شكر گوييد كه فقط روح خودتان میفهمد، چگونه ديگران بتوانند به دعای شكرگزاری شما آمين بگويند، در حالی که نمیفهمند چه میگوييد؟ 17 شكی نيست كه شما بسيار عالی خدا را شكر میگوييد، اما حاضرين بهرهای نمیبرند. 18 خدا را شكر كه در تنهايی، بيش از همهٔ شما به زبانها سخن میگويم. 19 اما وقتی با ديگران خدا را عبادت میكنم، ترجيح میدهم پنج كلمه به زبانی سخن بگويم كه همه بفهمند و استفاده كنند، تا اينكه هزاران كلمه به زبانهای غير تكلم كنم كه كسی نمیفهمد. 20 برادران عزيز، در درک اين مطالب مانند كودكان نباشيد. در درک و فهم امور روحانی، چون مردان عاقل و دانا باشيد، اما در بدی كردن مانند كودكان! 21 كتاب آسمانی میفرمايد كه خداوند از سرزمينهای ديگر افرادی را خواهد فرستاد تا پيغام او را به زبانهای بيگانه به قوم او اعلام كنند، اما با اين حال ايشان نخواهند شنيد. 22 پس میبينيد كه سخن گفتن به زبانها، نشانهٔ قدرت خدا برای ايمانداران نيست بلكه نشانهای است برای بیايمانان. اما نبوت، يعنی آوردن پيغام از جانب خدا، برای بیايمانان نيست بلكه برای ايمانداران. 23 پس اگر فردی بیايمان و يا كسی كه اين عطايا را ندارد، به جمع شما داخل شود و بشنود كه شما همه به زبانهای غير تكلم میكنيد، يقيناً تصور خواهد كرد كه ديوانهايد. 24 اما اگر همه نبوت كنيد، حتی اگر اين پيغامها بيشتر برای ايمانداران مفيد باشد، و همان موقع يک غيرمسيحی يا يک نوايمان وارد شود، با شنيدن اين پيغامهای الهی وجدانش بيدار خواهد شد و پی خواهد برد كه گناهكار است. 25 آنگاه پرده از افكار پنهان او برداشته شده، به زانو خواهد افتاد و خدا را پرستش كرده، خواهد گفت كه حقيقتاً خدا در ميان شماست.

نظم و ترتيب در مجالس عبادتی

26 پس، ايمانداران عزيز، مقصود خود را به طور خلاصه بيان میكنم. وقتی برای عبادت در كليسا جمع میشويد، يكی از شما سرود بخواند، ديگری كلام خدا را تعليم دهد، يكی ديگر حقيقتی را كه از جانب خدا بر او آشكار شده بيان نمايد، يک نفر نيز به زبانهای غير سخن بگويد و ديگری آن را ترجمه كند. اما هر چه انجام میشود، بايد برای همهٔ ايمانداران مفيد باشد و باعث تقويت و رشد روحانی ايشان گردد. 27 اگر كسانی میخواهند به زبانهای غير حرف بزنند، تعدادشان نبايد بيش از دو يا سه نفر باشد، آن هم به نوبت. يک نفر نيز بايد اين زبانها را ترجمه كند. 28 اما اگر كسی نباشد كه ترجمه كند، ايشان بايد در سكوت با خود و با خدا به زبانهای غير سخن گويند، نه در حضور همه و با صدای بلند. 29 اگر كسانی هستند كه نبوتی از جانب خدا دارند، بهتر است دو يا سه نفر از ايشان به نوبت پيغام خدا را اعلام نمايند و ديگران در مورد آن قضاوت كنند. در ضمن اگر در همان لحظه كه شخصی نبوت میكند، پيغام يا مطلبی از جانب خدا بر شخص ديگری آشكار شود، آن كسی كه مشغول سخن گفتن است، بايد ساكت شود. 31 به اين ترتيب، تمام كسانی كه پيغامی از سوی خداوند دريافت كردهاند، خواهند توانست يكی پس از ديگری پيغام خدا را اعلام كنند تا همه تعليم بگيرند و تشويق و تقويت شوند. 32 به علاوه به یاد داشته باشيد كسانی كه عطای نبوت دارند، بايد اين قدرت را هم داشته باشند كه ساكت بنشينند و منتظر نوبت خود باشند. 33 خدا هرج و مرج را دوست ندارد، بلكه هماهنگی و نظم و ترتيب را. همانگونه كه در تمام كليساها مشاهده میشود، 34 زنان در جلسات بايد ساكت باشند. آنها نبايد سخن بگويند بلكه گوش كنند و اطاعت نمايند، همانطور كه كتاب تورات فرموده است. 35 اگر سؤالی نيز دارند، در خانه از شوهران خود بپرسند، چون صحيح نيست كه زنان در جلسات كليسا گفتگو و اظهار نظر كنند. 36 آيا با اين مطالب مخالفيد؟ يا شايد فكر میكنيد كه فقط شما ارادهٔ خدا را میشناسيد و بس؟ در اين صورت در اشتباه هستيد! 37 اگر ادعا میكنيد كه عطای نبوت و يا ساير عطايای روحالقدس را داريد، پس بايد اولين كسانی باشيد كه دريابيد آنچه میگويم، احكام خود خداوند است. 38 اما اگر كسی باز مخالف است، بگذار در نادانی خود باقی بماند. 39 پس ای برادران عزيز، با اشتياق بسيار طالب عطای نبوت باشيد و در ضمن كسی را از سخن گفتن به زبانها منع نكنيد. 40 هر کاری به جای خود نيكوست و بايد با نظم و ترتيب انجام شود.