1Давидов псалом, за спомен*. ГОСПОДИ, в негодуванието Си не ме изобличавай и в гнева Си не ме наказвай.2Защото стрелите Ти се забиха в мен и ръката Ти тежи на мене.3Няма здраве в тялото ми поради Твоя гняв; няма спокойствие в костите ми поради моя грях.4Защото беззаконията ми превишиха главата ми; като тежък товар натегнаха на мене.5Смърдят и гноясват раните ми поради безумието ми.6Превит съм и съвсем се сгърбих; цял ден ходя нажален.7Защото всичките ми вътрешности са запалени и няма здраве в тялото ми,8изнемощях и премного съм смазан, охкам* поради безпокойствието на сърцето си.9Господи, известно е пред Тебе всичкото ми желание и стенанието ми не е скрито от Тебе.10Сърцето ми туптя, силата ми ме оставя, а светлината на очите ми – и тя не е в мене.11Приятелите ми и близките ми странят от язвата ми и роднините ми стоят надалеч.12Също и онези, които искат живота ми, слагат примки за мен; онези, които желаят злото ми, говорят пакостни неща и измислят лъжи цял ден.13Но аз, като глух, не чувам и съм като ням, който не отваря устата си.14Да! Като човек съм, който не чува, в чиято уста няма изобличения.15Понеже на Тебе, ГОСПОДИ, се надявам, Ти ще отговориш, Господи, Боже мой;16защото казах: Да не тържествуват над мене, да не се големеят над мене, когато се подхлъзне кракът ми.17Защото съм близо да падна и скръбта ми е винаги пред мене;18понеже аз ще призная беззаконието си, ще тъжа за греха си.19Но моите неприятели са пъргави и силни. И онези, които несправедливо ме мразят, се умножиха.20Също и онези, които въздават зло за добро, ми се противят, понеже следвам доброто.21Да не ме изоставиш, ГОСПОДИ; Боже мой, да не се отдалечиш от мене.22Бързай да ми помогнеш, Господи, спасителю мой.
Schlachter 2000
1Ein Psalm Davids. Zum Gedenken.2HERR, strafe mich nicht in deinem Zorn, züchtige mich nicht in deinem Grimm!3Denn deine Pfeile haben mich getroffen, und deine Hand liegt schwer auf mir.4Es ist nichts Unversehrtes an meinem Fleisch vor deinem Zorn, nichts Heiles an meinen Gebeinen wegen meiner Sünde.5Denn meine Verschuldungen gehen über mein Haupt; wie eine schwere Last sind sie, zu schwer für mich.6Meine Wunden stinken und eitern um meiner Torheit willen.7Ich bin tief gebeugt und niedergedrückt; ich gehe trauernd einher den ganzen Tag;8denn meine Lenden sind voll Brand, und es ist nichts Unversehrtes an meinem Fleisch.9Ich bin ganz kraftlos und zermalmt; ich schreie vor Unruhe meines Herzens.10O Herr, all mein Verlangen ist vor dir offenbar, und mein Seufzen ist dir nicht verborgen!11Mein Herz pocht heftig, meine Kraft hat mich verlassen, und selbst das Licht meiner Augen ist mir geschwunden.12Meine Lieben und Freunde stehen abseits wegen meiner Plage, und meine Nächsten halten sich fern.13Die mir nach dem Leben trachten, legen mir Schlingen, und die mein Unglück suchen, besprechen meinen Untergang; sie ersinnen Lügen den ganzen Tag.14Ich aber bin wie ein Tauber und höre nichts, und wie ein Stummer, der seinen Mund nicht auftut.15Ja, ich bin wie einer, der nichts hört, und in dessen Mund kein Widerspruch ist.16Denn auf dich, HERR, harre ich; du wirst antworten, o Herr, mein Gott!17Denn ich sagte: Dass sie nur nicht über mich frohlocken, nicht großtun gegen mich, wenn mein Fuß wankt!18Denn ich bin nahe daran zu fallen, und mein Schmerz ist stets vor mir.19Denn ich bekenne meine Schuld und bin bekümmert wegen meiner Sünde.20Meine Feinde aber gedeihen und sind mächtig, und zahlreich sind, die mich unter falschem Vorwand hassen.21Die mir Gutes mit Bösem vergelten sind meine Widersacher, weil ich dem Guten nachjage.22Verlass mich nicht, o HERR! Mein Gott, sei nicht fern von mir!23Eile zu meiner Hilfe, o Herr, mein Heil!
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.