1Następnie wyruszyli z Elim i przybyli – całe zgromadzenie synów Izraela – na pustynię Syn, która rozciąga się między Elim a Synajem,[1] w piętnastym dniu drugiego miesiąca po ich wyjściu z ziemi egipskiej.2I szemrali na pustyni – całe zgromadzenie synów Izraela – przeciw Mojżeszowi i przeciw Aaronowi.3I powiedzieli do nich synowie Izraela: Obyśmy wówczas pomarli,[2] z ręki JHWH, w ziemi egipskiej, gdzie siadywaliśmy przy garnku z mięsem, gdzie mogliśmy jeść chleb do syta! Bo wyprowadziliście nas na tę pustynię, aby całą tę społeczność zamorzyć głodem.[3]4Wtedy JHWH powiedział do Mojżesza: Oto Ja spuszczę wam [niczym] deszcz chleb z nieba. I lud będzie wychodził i zbierał, ile trzeba, dzień w dzień, po to, bym go wypróbował, czy będzie żył[4] w moim prawie, czy też nie.5Ale stanie się w szóstym dniu, że gdy postawią to, co przyniosą, będzie tego dwa razy tyle, co zbieranego każdego dnia.6Mojżesz i Aaron powiedzieli więc do wszystkich synów Izraela:[5] [Przyjdzie] wieczór i przekonacie się,[6] że to JHWH wyprowadził was z ziemi egipskiej.7A poranek – i zobaczycie chwałę JHWH, bo usłyszał wasze szemranie przeciwko JHWH. A cóż my, że szemracie przeciwko nam?8Powiedział też Mojżesz: Gdy JHWH da wam wieczorem mięso do jedzenia, a rano chleb do nasycenia się, bo JHWH usłyszał wasze szemranie, które podnieśliście przeciw Niemu,[7] [to okaże się,] czym my jesteśmy. Nie przeciw nam jest wasze szemranie, lecz przeciw JHWH.9Potem Mojżesz powiedział do Aarona: Powiedz całemu zgromadzeniu synów Izraela: Zbliżcie się przed oblicze JHWH, bo usłyszał wasze szemranie.10I stało się, gdy Aaron przemawiał do całego zgromadzenia synów Izraela, że zwrócili się ku pustyni, a oto – chwała JHWH ukazała się w obłoku.11I przemówił JHWH do Mojżesza:12Usłyszałem szemrania synów Izraela. Przemów do nich tak: Pod wieczór[8] będziecie jedli mięso, a rano nasycicie się chlebem – i poznacie, że Ja, JHWH, jestem waszym Bogiem.13I stało się wieczorem, że nadleciały przepiórki i pokryły obóz, a z rana warstwa rosy leżała wokół obozu.14A gdy warstwa rosy podniosła się, oto powierzchnię pustyni zalegała drobna łuska,[9] drobna niczym szron na ziemi.15A gdy synowie Izraela to zobaczyli, mówili jeden do drugiego: Co to jest?[10] – bo nie wiedzieli, co to było. Mojżesz zaś powiedział do nich: To jest chleb,[11] który JHWH dał wam na pokarm. (1 Kor 10,3)16Oto Słowo, w którym JHWH przykazał: Zbierajcie z niego, każdy według swej możności zjedzenia, omer[12] na głowę,[13] stosownie do liczby waszych dusz, każdy według tego, ile biorą w jego namiocie.17Synowie Izraela uczynili więc tak i zbierali, jedni więcej, drudzy mniej.[14]18A gdy to odmierzali w omerach, ten, który zebrał więcej, nie miał nadmiaru, a ten, który zebrał mniej, nie miał braku – każdy zebrał według swojej możności zjedzenia. (2 Kor 8,5)19I powiedział do nich Mojżesz: Niech nikt nie pozostawia z tego nic do rana.20Ale nie posłuchali Mojżesza i pozostawili niektórzy ludzie z tego do rana, lecz pokryło się [to] robakami i zaśmierdło – i Mojżesz rozgniewał się na nich.21Zbierali więc to co rano, każdy według możności zjedzenia, a gdy słońce przygrzało, to topniało.22W dniu szóstym natomiast zbierali pokarm[15] w dwójnasób, po dwa omery na każdego. A wszyscy przełożeni zgromadzenia przyszli i donieśli [o tym] Mojżeszowi.23On im zaś powiedział: Tak zarządza JHWH: Jutro będzie odpoczynek, święty szabat dla JHWH. Co macie upiec, upieczcie, i co macie ugotować, ugotujcie – a cały nadmiar pozostawcie sobie na przechowanie do rana.24I pozostawili to [przez noc] do rana, tak jak przykazał Mojżesz, i nie zaśmierdło ani nie było w tym robactwa.25Wtedy powiedział Mojżesz: Zjedzcie [to] dziś, gdyż dziś jest szabat dla JHWH, dzisiaj nie znajdziecie tego na polu.26Przez sześć dni będziecie to zbierać, ale w siódmym dniu jest szabat – nie będzie tego w nim.27Ale stało się w dniu siódmym, że wyszli [niektórzy] z ludu, aby zbierać – i nie znaleźli.28Wówczas powiedział JHWH do Mojżesza: Jak długo będziecie odmawiać przestrzegania moich przykazań i moich praw?29Patrzcie, bo JHWH dał wam szabat, dlatego On daje wam też w dniu szóstym chleb na dwa dni. Zostańcie każdy na swoim miejscu, niech nikt w siódmym dniu[16] nie wychodzi ze swojego miejsca.30Odpoczywał więc lud w siódmym dniu.31I nazwał to dom Izraela manną,[17] a była ona jak ziarno kolendry, biała, a miała smak placka z miodem.[18]32I powiedział Mojżesz: To jest Słowo, w którym JHWH przykazuje: Pełny omer z tego ma być na przechowanie dla waszych [przyszłych] pokoleń, po to, aby zobaczyły chleb, którym karmiłem was na pustyni, gdy wyprowadziłem was z ziemi egipskiej.33I powiedział Mojżesz do Aarona: Weź jeden dzban[19] i włóż tam pełny omer manny, i złóż go przed JHWH – na przechowanie dla waszych pokoleń. (Hbr 9,4)34Tak jak przykazał JHWH Mojżeszowi, Aaron złożył go przed Świadectwem na przechowanie.[20]35A synowie Izraela jedli mannę przez czterdzieści lat, aż przybyli do ziemi zamieszkałej. Jedli mannę, aż przybyli do granic ziemi Kanaan.36A omer jest dziesiątą częścią efy.