1Wtedy zaśpiewał Mojżesz i synowie Izraela tę pieśń[1] dla JHWH. Powiedzieli tak: Będę śpiewał JHWH, bo wzniósł się potężnie – konia i jego jeźdźca[2] wrzucił w morze! (Ap 15,3)2JH[WH] moją mocą i pieśnią, i stał się dla mnie zbawieniem. To jest mój Bóg – i Jego wielbię,[3] Bóg mojego ojca – i Jego wywyższam.3JHWH jest wojownikiem[4] – JHWH [brzmi] Jego imię!4Rydwany faraona i jego wojsko wrzucił w morze, a jego doborowi wodzowie zostali potopieni w Morzu Czerwonym.[5]5Otchłań ich okryła, spadli w głębię jak kamień!6Twoja prawica, JHWH, jest chwalebna[6] w sile, Twoja prawica, JHWH, rozbija wroga!7Wielkością swego majestatu powalasz powstających przeciw Tobie, posyłasz swój gniew – pożera jak plewę.8Pod tchnieniem Twoich nozdrzy spiętrzyły się wody, nurty stanęły jak wał, stężały otchłanie w sercu morza.9Wróg powiedział: Doścignę, dosięgnę, będę dzielił łup, nasyci się nimi moja dusza,[7] dobędę miecza, wywłaszczy ich moja ręka!10Wionąłeś swym tchnieniem, okryło ich morze; potonęli jak ołów w potężnych wodach!11Któż jest jak Ty pośród bogów, JHWH? Któż jest jak Ty, wzniosły w świętości – przejmujący w chwale, dokonujący cudów? (Dz 4,12)12Wyciągnąłeś swą prawicę, pochłonęła ich ziemia!13Wiodłeś w swej łasce lud, który wykupiłeś prowadziłeś w swej mocy na niwy swej świętości! (Rz 6,23; Ef 2,8)14Usłyszą[8] narody – zadrżą! Skurcz chwyci mieszkańców Filistei.15Zaniepokoją się też książęta Edomu; władców Moabu – przeniknie ich drżenie, rozpłyną się wszyscy mieszkańcy Kanaanu.16Ogarnie ich przerażenie i strach, wobec potęgi Twojego ramienia zastygną jak kamień – póki nie przejdzie Twój lud, JHWH, póki nie przejdzie lud, który nabyłeś![9]17Wprowadzisz ich i zasadzisz na górze swego dziedzictwa, miejscem swego zamieszkania uczyniłeś [je], JHWH; święte miejsce, Panie, ugruntowały Twoje ręce!18JHWH będzie królował na wieki wieczne!19Gdyż wszedł koń faraona z jego rydwanem i jego jeźdźcami w morze, i skierował JHWH na nich wody morza, i przeszli synowie Izraela po suchym gruncie środkiem morza.
Pieśń Miriam
20Wtedy prorokini Miriam,[10] siostra Aarona,[11] wzięła w swoją rękę bębenek, i wyszły za nią wszystkie kobiety z bębenkami i w pląsach.21I zaśpiewała im Miriam: Śpiewajcie JHWH, bo wzniósł się potężnie! Konia i jego jeźdźca wrzucił w morze!
Pierwsze narzekania
22I poprowadził Mojżesz Izraela od Morza Czerwonego, i wyszli na pustynię Szur. I szli trzy dni po pustyni, a nie znaleźli wody.23I przybyli do Mara, lecz nie mogli pić wody z Mara, bo była gorzka – dlatego nadano jej nazwę Mara.24Wtedy szemrał[12] lud przeciw Mojżeszowi, mówiąc: Co będziemy pić?25I wołał do JHWH, a JHWH pokierował go do [pewnego] drzewa;[13] i wrzucił je do wody, a woda stała się słodka. Tam ustanowił mu ustawę i prawo[14] i tam go doświadczył.26I powiedział: Jeżeli pilnie będziesz słuchał głosu JHWH, twojego Boga, i czynił to, co prawe w Jego oczach, i zważał[15] na Jego przykazania, i strzegł wszystkich Jego ustaw, to żadnej choroby, którą włożyłem na Egipt, nie włożę na ciebie, ponieważ Ja, JHWH, jestem twoim lekarzem.27I przyszli do Elim,[16] a tam było dwanaście źródeł wody i siedemdziesiąt palm – i rozłożyli się tam nad wodami.