1A gdy Ehud umarł, synowie Izraela znów zaczęli czynić to, co złe w oczach JHWH.[1]2JHWH zaprzedał ich więc w rękę Jabina,[2] króla Kanaanu, który panował w Chasor. Wodzem zaś jego wojska był Sisera, a ten mieszkał w Charoszet-Hagoim.[3]3Synowie Izraela wołali wówczas do JHWH. [Jabin] bowiem miał dziewięćset żelaznych rydwanów[4] i przez dwadzieścia lat srodze uciskał synów Izraela.4W tym czasie sądziła Izraela Debora,[5] kobieta, prorokini,[6] żona Lapidota.[7]5Siadywała ona pod Palmą Debory[8] pomiędzy Ramą a Betel na pogórzu Efraima i synowie Izraela przychodzili [tam] do niej na sąd.6Posłała ona i wezwała Baraka,[9] syna Abinoama,[10] z Kedesz-Naftali, i powiedziała do niego: Czy JHWH, Bóg Izraela, nie nakazuje: Weź z sobą dziesięć tysięcy ludzi z synów Naftalego i z synów Zebulona i wyrusz – pociągnij na górę Tabor,7a ja ściągnę do ciebie nad potok Kiszon Siserę,[11] księcia wojska Jabina, wraz z jego rydwanami i z jego tłumem[12] – i wydam go w twoją rękę?8Barak powiedział do niej: Jeśli pójdziesz ze mną, to pójdę, lecz jeśli nie pójdziesz ze mną, to nie pójdę.[13]9Odpowiedziała: Na pewno pójdę z tobą, jednak[14] nie do ciebie należeć będzie sława za drogę,[15] którą zdążasz, JHWH bowiem zaprzeda Siserę w rękę kobiety. Potem Debora wstała i udała się z Barakiem do Kedesz.10Barak zaś skrzyknął Zebulona i Naftalego do Kedesz, i pod jego rozkazami[16] pociągnęło dziesięć tysięcy ludzi; ciągnęła z nim też Debora.11A Cheber, Kenita, odłączył się od Kenitów, od synów Chobaba, teścia Mojżesza, i rozbił swój namiot aż przy dębie w Saanannaim, który jest przy Kedesz.12Gdy Siserze doniesiono, że Barak, syn Abinoama, pociągnął na górę Tabor,13Sisera skrzyknął wszystkie swoje rydwany – dziewięćset żelaznych rydwanów – oraz cały swój lud, który był z nim, [i wyruszył] z Charoszet-Hagoim nad potok Kiszon.14Wtedy Debora powiedziała do Baraka: Wstawaj, gdyż to jest ten dzień, w którym JHWH wydał[17] Siserę w twoją rękę! Czy JHWH nie wyszedł [już] przed tobą? Zszedł więc Barak z góry Tabor, a za nim dziesięć tysięcy ludzi.15JHWH zaś wzbudził popłoch[18] u Sisery, wśród wszystkich jego rydwanów[19] i w całym jego obozie, przed ostrzem miecza, w obliczu Baraka, tak że Sisera zeskoczył z rydwanu i uciekał pieszo.16Barak zaś ścigał rydwany i obóz aż do Charoszet-Hagoim i padło od ostrza miecza całe wojsko Sisery – nie pozostał ani jeden.17Sisera zaś uciekał pieszo do namiotu Jael,[20] żony Chebera, Kenity, ponieważ między Jabinem, królem Chasoru, a domem Chebera, Kenity, panował pokój.18Jael wyszła więc Siserze na spotkanie i powiedziała do niego: Skręć, mój panie, skręć do mnie, nie bój się! Skręcił zatem do niej do namiotu, a ona przykryła go kapą.[21]19I powiedział do niej: Napój mnie, proszę, odrobiną wody, bo jestem spragniony. Wtedy ona otworzyła łagiew z mlekiem, napoiła go i przykryła.20[On] zaś powiedział do niej: Stań u wejścia do namiotu, a jeśliby ktoś przyszedł i zapytał: Czy jest tu ktoś? – odpowiedz: Nie ma.21Potem Jael, żona Chebera, wzięła palik od namiotu, chwyciła do ręki młot, podeszła do niego niepostrzeżenie i wbiła mu palik w skroń, tak że utkwił w ziemi – bo zasnął on twardo, ponieważ był zmęczony – i zginął.22Barak tymczasem ścigał Siserę. Jael wyszła mu na spotkanie i powiedziała do niego: Chodź, pokażę ci człowieka, którego ty szukasz. I przyszedł do niej, a oto Sisera leżał martwy, palik zaś tkwił w jego skroni.23I upokorzył Bóg tego dnia Jabina, króla Kanaanu, przed synami Izraela.24Ręka synów Izraela poczynała sobie z Jabinem, królem Kanaanu, coraz mocniej i mocniej,[22] aż [w końcu] zgładzili Jabina, króla Kanaanu.