1Potem Izraelici przysięgli w Mispie: Żaden z nas nie da Beniaminicie swojej córki za żonę.2Przyszedł też lud do Betel i siedzieli tam przed obliczem Boga aż do wieczora, wznosili swój głos i gorzko płakali.[1]3Mówili: Dlaczego, JHWH, Boże Izraela, stało się to w Izraelu, że wypadło dziś z Izraela jedno plemię?4Nazajutrz zaś, gdy lud wstał, zbudowali tam ołtarz i złożyli ofiary całopalne oraz ofiary pokoju.5Wtedy też pytali synowie Izraela: Kto spośród wszystkich plemion Izraela nie przyszedł na zgromadzenie do JHWH? Złożyli bowiem wielką[2] przysięgę, że ten, kto nie przyjdzie do JHWH do Mispy – jak powiedziano – na pewno umrze.6Żałowali więc synowie Izraela swojego brata Beniamina i powtarzali: Dzisiaj zostało odcięte jedno plemię od Izraela.7Co dla nich zrobimy, dla pozostałych, co do kobiet? Bo my przysięgliśmy JHWH, że nie damy im za żonę [żadnej] z naszych córek!8I pytali: Czy jest jakieś jedno z plemion Izraela, które nie przyszło do JHWH do Mispy? A oto nie przyszedł na zgromadzenie do obozu nikt z Jabesz w Gileadzie!9Lud przeliczył się więc i – tak! – z mieszkańców Jabesz w Gileadzie nie było tam nikogo.10Społeczność Izraela posłała tam zatem dwanaście tysięcy ludzi spośród dzielnych wojowników i [tak] im nakazała: Idźcie i wybijcie ostrzem miecza mieszkańców Jabesz w Gileadzie wraz z kobietami i dziećmi.[3]11Ale to jest rzecz, którą [jeszcze] zrobicie: Każdego mężczyznę i każdą kobietę obeznaną z łóżkiem mężczyzny,[4] obłożycie klątwą, lecz zachowajcie dziewice – i tak uczynili.[5]12I znalazło się wśród mieszkańców Jabesz w Gileadzie czterysta dziewcząt, dziewic, które nie poznały mężczyzny, jeśli chodzi o łóżko mężczyzny, i przyprowadzili je do obozu do Szilo, które leży w ziemi Kanaan.13Wtedy posłali – cała społeczność – i przemówili do synów Beniamina, którzy pozostawali przy skale Rimmon, i ogłosili im pokój.14I wrócił Beniamin w tym czasie, a [oni] dali im za żony kobiety, które przeżyły, spośród kobiet Jabesz w Gileadzie. Lecz nie znaleźli im ich dość.15A lud [wciąż] żałował Beniamina, że JHWH zrobił wyrwę wśród plemion Izraela.16Wówczas starsi społeczności powiedzieli: Co zrobimy dla pozostałych, w sprawie kobiet [dla nich], bo kobieta u Beniamina została wygubiona?17Mówiono także: [Jak zachować] własność ocalonych z Beniamina, by nie zostało wymazane plemię z Izraela?18My przecież nie możemy dać im kobiet z naszych córek, bo synowie Izraela przysięgli: Przeklęty ten, kto da Beniaminowi kobietę.19I powiedzieli: Oto co roku[6] odbywa się święto JHWH w Szilo, które leży na północ od Betel, na wschód słońca od traktu wiodącego z Betel do Sychem i na południe od Lebony.20Wówczas tak przykazali synom Beniamina: Idźcie, zaczajcie się w winnicach21i patrzcie. I oto, gdy wyjdą córki z Szilo powirować w tańcach, wyjdziecie z winnic, schwytacie sobie każdy swoją kobietę spośród córek z Szilo i pójdziecie do ziemi Beniamina.22Gdy potem przyjdą ich ojcowie lub bracia, by się do nas poskarżyć, powiemy im: Zlitujcie się nad nimi, bo nie wzięliśmy w walce każdy kobiety dla niego ani wy im [ich] nie daliście, bo inaczej stalibyście się teraz winni.[7]23I synowie Beniamina tak zrobili; uprowadzili kobiety stosownie do swej liczby spośród tańczących, które porwali. Potem poszli i wrócili do swoich dziedzictw, odbudowali miasta i zamieszkali w nich.24W tym czasie rozeszli się też stamtąd synowie Izraela, każdy do swego plemienia i do swojej rodziny, odeszli stamtąd każdy do swojego dziedzictwa.25W tych dniach nie było króla w Izraelu, każdy robił to, co uznał w swoich oczach za słuszne.