1Maskil Asafa.[1] Dlaczego nas, Boże, odrzuciłeś na zawsze? [Dlaczego] dymi Twój gniew na owce Twego pastwiska?2Wspomnij swoją gromadkę, którą dawno nabyłeś; Wykupiłeś berło[2] Twojego dziedzictwa, Górę Syjon, na której osiadłeś!3Skieruj swoje kroki ku odwiecznym ruinom[3] – Wróg wszystko zniszczył w świątyni!4Twoi nieprzyjaciele ryczeli w miejscu Twoich zgromadzeń, Swoje znaki ustawili na znak.5Przypominało to wznoszenie w górę toporów, [Aby uderzyć] w gąszcz drzew –6Tak też we wszystkie jego ozdoby Walili siekierą i łomem.7Puścili z dymem Twe święte miejsca,[4] Do gruntu zbezcześcili przybytek Twojego imienia.8Powiedzieli w swych sercach: Zgniećmy go całkowicie! Spalili [więc] w tej ziemi wszystkie miejsca Bożych zgromadzeń.9Nie widzimy dla siebie znaków: nie ma już proroka I nie ma z nami nikogo, kto wiedziałby, jak długo?10Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągał? Czy wróg będzie bezcześcił Twoje imię na zawsze?11Dlaczego cofasz swą rękę? Przestań trzymać swoją prawicę w zanadrzu.[5]12A Bóg, mój król, jest od dawna, On, który dokonuje dzieł zbawienia na ziemi.13Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, Rozbiłeś głowy potworów na wodach.14Ty zgniotłeś głowę Lewiatana, Oddałeś na żer mieszkańcom pustyni.[6]15Ty rozłupałeś [przejście] dla źródła i potoku, Ty osuszyłeś całoroczne rzeki.[7]16Twój jest dzień – tak, Twoja jest noc, Ty ustanowiłeś światło i słońce.17Ty ustaliłeś wszystkie granice ziemi; Ty zaplanowałeś lato oraz zimę.18Pamiętaj, JHWH, o tym, że wróg [Ci] ubliżył I nierozumny lud wzgardził Twoim imieniem.19Nie wydawaj zwierzętom duszy swej gołębicy, Nigdy nie zapominaj o życiu swych ubogich!20Miej wzgląd na przymierze, Gdyż mroczne zaułki ziemi pełne są skupisk gwałtu.21Niech uciśniony nie odchodzi upokorzony! Ubogi i biedny niech uwielbi Twoje imię!22Powstań, Boże, broń swojej sprawy! Pamiętaj, że nierozumny znieważał Cię cały dzień!23Nie zapomnij głosu Twoich przeciwników, Nieustannie wznoszącego się krzyku Powstających przeciwko Tobie.