1I będzie[1] liczba synów Izraela jak piasek morski,[2] którego nie można zmierzyć ani zliczyć.[3] I w miejscu,[4] gdzie do nich mówiono: Nie-mój-lud, będą mówić: Synowie Boga żywego. (Rz 9,26)2I zebrani będą synowie Judy, i synowie Izraela razem [połączeni], i ustanowią sobie jedną głowę, i ruszą [w górę] z ziemi![5] Tak! Wielki [to] będzie dzień Boże-zasiej! (Rz 10,1; Rz 11,26)3Mówcie do swoich braci: Mój-lud! A do swoich sióstr: Litość-jej-okazano!
Zapowiedź nadchodzącego sądu
4Oskarżajcie waszą matkę, oskarżajcie, gdyż[6] ona nie jest moją żoną, a ja nie jestem jej mężem. Niech usunie nierząd ze swej twarzy i cudzołóstwo spomiędzy swych piersi,5bym nie obnażył jej do naga i nie ukazał jej jak w dniu jej narodzin, i nie uczynił jej podobną do pustyni, i nie zamienił jej w suchą ziemię, i nie uśmiercił pragnieniem.6A jej dzieci[7] nie otoczę litością, gdyż są one dziećmi nierządu.7Tak, uprawiała nierząd ich matka, mnożyła wstyd ich rodzicielka. Tak, mówiła: Pójdę za moimi kochankami, dającymi mi chleb i wodę, wełnę i len, oliwę i napitek.8Dlatego oto zagrodzę jej drogę cierniami i wymuruję przed nią mur, tak że nie odnajdzie swych ścieżek.9Gdy będzie gonić za swymi kochankami, nie dogoni ich, a gdy szukać ich będzie, nie znajdzie. Wtedy powie: Ach, pójdę i wrócę do mojego pierwszego męża, gdyż wtedy było mi lepiej niż teraz.10A nie wie ona, że to Ja dawałem jej zboże, moszcz, świeżą oliwę, obsypywałem ją srebrem i złotem – i oni używali tego dla Baala.[8]11Dlatego wrócę i odbiorę im moje zboże w jego czasie i mój moszcz w jego porze, i odejmę moją wełnę i mój len do okrywania jej nagości.12I wkrótce[9] obnażę jej lubieżność na oczach jej kochanków, i nikt nie wyrwie jej z mojej ręki.13I położę kres każdemu jej weselu, jej świętu, jej nowiom, jej szabatom i wszelkim jej rocznicom.14I spustoszę jej winnice i figowce, o których mówiła: To ich zapłata dla mnie,[10] którą dali mi moi kochankowie – więc zamienię je w leśne gąszcza, paść się w nich będzie polne zwierzę.15I nawiedzę ją za dni baalów,[11] którym spalała ofiary i [dla których] stroiła się w kolczyki i klejnoty, i chodziła za swoimi kochankami, a o Mnie zapomniała – oświadczenie JHWH.16Dlatego oto Ja zwabię ją i zaprowadzę na pustynię, i przemówię do jej serca.17I dam jej tam jej winnice, a Dolinę Niepokoju[12] zamienię w bramę nadziei, i zaśpiewa mi[13] tam jak za dni swej młodości i jak w dniu swojego wyjścia z ziemi egipskiej.
Zapowiedź trwałej odnowy, trwałego przymierza i powodzenia
18I stanie się w tym właśnie dniu[14] – oświadczenie JHWH – że zawołasz do Mnie: Mój Mężu! I już nie zawołasz do Mnie: Mój Baalu![15]19I usunę z jej ust imiona baalów, i już nie będą wspominane ich imiona.20W tym dniu zawrę dla niej przymierze z polnymi zwierzętami, podniebnymi ptakami i z tym, co pełza po ziemi, a łuk i miecz, i wojnę wyrwę z ziemi, i sprawię, że ułożą się do snu bezpiecznie.21I zaręczę[16] cię z sobą na wieki, i zaręczę cię z sobą w[17] sprawiedliwości, prawie, łasce i miłosierdziu.22I zaręczę cię z sobą w wierności, i [wtedy] uznasz[18] JHWH.[19]23I stanie się w tym dniu, że odpowiem[20] – oświadczenie JHWH – odpowiem niebiosom, a one odpowiedzą ziemi,24a ziemia odpowie zbożu, moszczowi i oliwie, a te odpowiedzą Boże-zasiej!25I zasieję ją sobie w ziemi, i zlituję się nad Litości-jej-odmówioną, i powiem do Nie-mojego-ludu: Jesteś Moim-ludem, a on odpowie: Boże mój!