1I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:[1]2Ktokolwiek zgrzeszy i dopuści się sprzeniewierzenia wobec JHWH przez to, że zaprze się wobec swojego bliskiego[2] rzeczy powierzonej na przechowanie[3] lub rzeczy przekazanej jako zabezpieczenie,[4] lub rzeczy zrabowanej,[5] lub [przez to, że] wyzyskał swojego bliskiego,3albo [przez to, że] znalazł rzecz zgubioną i zaparł się tego, i przysięgał fałszywie w czymś z tego wszystkiego, co [bywa, że] człowiek robi, aby przez to zgrzeszyć;4jeśli więc tak się stanie, że zgrzeszy i zawini, to zwróci rzecz zrabowaną, którą [sobie] przywłaszczył, lub korzyść zdobytą wyzyskiem, lub rzecz powierzoną na przechowanie, którą przejął jako swoją, albo rzecz zagubioną, którą znalazł,5albo to wszystko,[6] co do czego fałszywie przysięgał – i wynagrodzi to w pełni, i dołoży do tego jeszcze jedną piątą.[7] Temu, do którego to, [co sprzeniewierzył,] należy, odda to w dniu swej ofiary za przewinienie. (Mt 5,23)6A jako swoją ofiarę za przewinienie przyprowadzi do JHWH barana bez skazy, z trzody, według twojego oszacowania; jako ofiarę za przewinienie [przyprowadzi go] do kapłana.[8]7Kapłan zaś dokona za niego przebłagania przed obliczem JHWH – i będzie mu przebaczone, cokolwiek uczynił, by przez to obciążyć się przewinieniem.
Postanowienia dotyczące ofiary całopalnej
8I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:9Przykaż Aaronowi i jego synom tak: Takie jest prawo dotyczące ofiary całopalnej: Ta ofiara całopalna pozostaje na palenisku ołtarza przez całą noc aż do rana, a ogień ołtarza będzie na nim płonął.10Kapłan zaś przywdzieje swoją lnianą szatę i lniane spodnie wdzieje na ciało swoje, i zgarnie popiół, na który ogień strawił ofiarę całopalną na ołtarzu, i złoży go obok ołtarza.11Następnie zdejmie swoje szaty, a wdzieje szaty inne i wyniesie popiół na zewnątrz obozu, na miejsce czyste.12Jednak ogień na ołtarzu będzie na nim płonął – i nie zgaśnie. Rano zatem kapłan będzie rozpalał na nim drwa i układał na nich ofiarę całopalną, i spalał na niej tłuszcz ofiary pokoju.13Ogień będzie płonął na ołtarzu stale – nie zgaśnie.
Postanowienia dotyczące ofiary z pokarmów
14A takie jest prawo dotyczące ofiary z pokarmów: Składać ją będą[9] synowie Aarona[10] przed obliczem JHWH, z przedniej strony ołtarza.15[Składający ją] weźmie z niej[11] w garść najlepszej mąki ofiary z pokarmów wraz z [częścią] jej oliwy oraz całe[12] kadzidło, które jest na ofierze z pokarmów, i spali to na ołtarzu[13] jako przyjemną woń, jako przypomnienie, dla JHWH.16Pozostałość zaś ofiary z pokarmów spożyją Aaron i jego synowie. Przaśniki będą spożywane w miejscu świętym, spożyją ją na dziedzińcu namiotu spotkania.17Nie będzie się tego piekło na zakwasie, jako ich dział dałem im ją z moich[14] wdzięcznych darów, jest to świętością nad świętościami, podobnie jak ofiara za grzech i jak ofiara za przewinienie.18Może ją spożywać każdy mężczyzna wśród synów Aarona. Jest to ustawa wieczna dla waszych pokoleń, [dotycząca] wdzięcznych darów JHWH. Każdy, kto ich dotyka, ma być poświęcony.[15]
Postanowienia dotyczące kapłańskiej ofiary z pokarmów
19I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:20Taka jest ofiara Aarona i jego synów, którą będą składali JHWH [już] w dniu swojego namaszczenia: dziesiątą część efy[16] najlepszej mąki [pszennej] w ramach stałej ofiary z pokarmów,[17] połowę z tego rano, a drugą połowę wieczorem.[18]21Będzie się to przyrządzać na oliwie na patelni. Przyniesiesz[19] zaczynione, wypieczone[20] kawałki ofiary z pokarmów [i] ofiarujesz woń przyjemną dla JHWH.22Będzie ją przygotowywał namaszczony kapłan, [następca Aarona, ustanowiony] po nim spośród jego synów. Wieczysta ustawa JHWH:[21] Będzie [ona] całkowicie spalana.23Każda więc kapłańska ofiara z pokarmów ma być całkowicie [spalana] – nie będzie się jej spożywało.
Postanowienia dotyczące ofiary za grzech
24I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:25Przemów do Aarona i jego synów: Takie jest prawo dotyczące ofiary za grzech: Ofiara za grzech będzie zarzynana[22] przed obliczem JHWH w tym samym miejscu, w którym zarzynana jest ofiara całopalna. Jest ona świętością nad świętościami.26Kapłan, który składa ofiarę za grzech, może [też] ją spożywać. Będzie spożywana w miejscu świętym, na dziedzińcu namiotu spotkania.27Każdy, kto dotyka jej mięsa, ma być poświęcony,[23] a jeśli coś z jej krwi opryska szatę, wówczas to, co na niej spryskane, wypierzesz[24] w miejscu świętym.28A naczynie gliniane, w którym je gotowano, zostanie rozbite, a jeśli gotowano je w naczyniu miedzianym, to zostanie ono wyszorowane i wypłukane wodą.29Każdy mężczyzna spośród kapłanów może ją spożywać. Jest ona świętością nad świętościami.30Jednak żadna ofiara za grzech, której [część] krwi wnosi się do namiotu spotkania, aby dokonać przebłagania w [miejscu] świętym, nie będzie spożywana – ma być spalona w ogniu.