1A gdy wszyscy królowie amoryccy, którzy [panowali] po zachodniej stronie Jordanu, i wszyscy królowie kananejscy, którzy [panowali] nad morzem, usłyszeli, że JHWH wysuszył wody Jordanu przed synami Izraela, aż się przeprawili,[1] struchlało[2] ich serce i nie mieli już ducha[3] wobec synów Izraela.
Obrzezanie nowego pokolenia
2W tym czasie JHWH powiedział do Jozuego: Zrób sobie krzemienne noże[4] i znów, po raz drugi,[5] obrzezaj synów Izraela.3Jozue sporządził więc sobie krzemienne noże i obrzezał synów Izraela na[6] Wzgórzu Napletków.[7]4A oto powód, dla którego Jozue [ich] obrzezał. [Otóż] cały lud, który wyszedł z Egiptu, [to jest] mężczyźni, wszyscy wojownicy, pomarli na pustyni, po drodze, gdy wyszli z Egiptu.5Cały lud, [czyli] ci, którzy wyszli, byli obrzezani. Cały natomiast lud, ci, którzy urodzili się na pustyni, w drodze, po wyjściu z Egiptu – nie byli obrzezani.6Ponadto synowie Izraela chodzili po pustyni przez czterdzieści lat,[8] aż wymarł cały naród, wojownicy, ci, którzy wyszli z Egiptu. [Wymarli zaś], ponieważ nie usłuchali głosu JHWH [i] ponieważ JHWH przysiągł im, że nie da im oglądać ziemi, którą JHWH przysiągł ich ojcom, że nam ją da, ziemię opływającą w mleko i miód.7I właśnie ich synów, których wzbudził na ich miejsce, Jozue obrzezał, byli bowiem nieobrzezani, gdyż nie obrzezano ich po drodze.8A gdy[9] zakończono obrzezywanie całego narodu, [ludzie] pozostali na swoim miejscu w obozie, aż powróciło im życie.[10]9Wówczas JHWH powiedział do Jozuego: Dzisiaj zdjąłem z was hańbę Egiptu! Stąd nadano temu miejscu nazwę Gilgal[11] – aż do dnia dzisiejszego.[12]
Pierwsza Pascha w Kanaanie
10A gdy synowie Izraela obozowali w Gilgal,[13] urządzili [tam] Paschę[14] w czternastym dniu miesiąca, wieczorem, na stepach Jerycha.11Jedli wówczas, nazajutrz po [Święcie] Paschy,[15] przaśniki i prażone ziarno [przygotowane] z płodów tej ziemi. W tym samym dniu12ustała też manna – od poranka, gdy jedli z płodów ziemi – i nie mieli już synowie Izraela manny. Tego roku jedli z plonów ziemi Kanaan.
Spotkanie z wodzem wojsk PANA
13A gdy Jozue przebywał pod Jerychem, zdarzyło się, że wzniósł swoje oczy, spojrzał – oto stoi przed nim mężczyzna, a w jego ręce dobyty miecz. Jozue podszedł do niego i zapytał go: Należysz do nas czy do naszych nieprzyjaciół?14A [on] odpowiedział: Nie,[16] gdyż jestem księciem wojska JHWH; teraz przyszedłem. Wtedy Jozue upadł ze swoją twarzą ku ziemi, pokłonił mu się[17] i powiedział do niego: Co mój pan rozkazuje swojemu słudze?15A książę wojska JHWH powiedział do Jozuego: Zdejmij ze swoich stóp swoje sandały, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest święte. I Jozue tak uczynił.