1A gdy Jabin,[1] król Chasoru, usłyszał [o tym], posłał [wiadomość] do Jobaba, króla Madonu, i do króla Szimronu, i do króla Akszafu,[2]2i do królów, którzy [panowali] na północy, na pogórzu i w Araba,[3] na południe od[4] Kineret[5] i na nizinie,[6] i na wzgórzach Dor[7] na zachodzie,3do Kananejczyków na wschodzie i na zachodzie, i do Amorytów i Chetytów, i Peryzytów, i Jebuzytów na pogórzu, i do Chiwitów pod Hermonem w ziemi Mispa –4i wyruszyli oni, a z nimi całe ich wojsko,[8] lud liczny jak piasek, który jest na brzegu morskim z powodu swojej liczby, [wyruszyło] koni i rydwanów bardzo wiele.5Wszyscy ci królowie połączyli się zatem, przybyli i razem rozbili się obozem nad wodami Merom,[9] aby walczyć przeciw Izraelowi.6A JHWH powiedział do Jozuego: Nie bój się ich, bo jutro o tym czasie Ja wydam ich wszystkich[10] Izraelowi [jako] przebitych [mieczem]. Ich konie okulawisz,[11] a ich rydwany spalisz w ogniu.7Gdy więc Jozue, a z nim cały zbrojny lud, naszli ich nagle nad wodami Merom i napadli na nich,8JHWH wydał ich w rękę Izraela i pobili ich, i ścigali [ich] aż po Sydon Wielki i aż po Misrefot-Maim,[12] i aż po dolinę Mispe na wschodzie – pobili ich tak, że nie pozostał im nikt, kto by ocalał.9Jozue zaś uczynił im tak, jak powiedział mu JHWH, [to jest] okulawił ich konie, a ich rydwany spalił w ogniu.10Powrócił też Jozue w tym czasie i zdobył Chasor, a jego króla zabił mieczem, Chasor bowiem było przedtem pierwszym [wśród] wszystkich tych królestw.11Pobili więc ostrzem miecza wszelką duszę, która w nim była, jako obłożoną klątwą; [Jozue] nie pozostawił żadnego tchnienia, a Chasor spalił w ogniu.[13]12Jozue zdobył też wszystkie miasta tych królów, [pojmał] królów tych [miast] i pobił ich ostrzem miecza – potraktował ich jak obłożonych klątwą, jak przykazał Mojżesz, sługa JHWH.13Izrael nie spalił tylko żadnego z miast położonych na wzgórzach – oprócz Chasoru, które Jozue spalił jako jedyne.14A cały łup z tych miast oraz bydło[14] synowie Izraela zagarnęli dla siebie; tylko wszystkich ludzi pobili ostrzem miecza aż do wytępienia – nie pozostawili żadnego tchnienia.15Jak JHWH przykazał swojemu słudze Mojżeszowi, a Mojżesz przykazał Jozuemu, tak też Jozue postąpił; nie pominął żadnej rzeczy z tego wszystkiego, co JHWH przykazał Mojżeszowi.[15]
Podsumowanie zdobyczy podboju
16Tak wziął Jozue całą tę ziemię: pogórze i cały Negeb,[16] i całą ziemię Goszen, i nizinę,[17] i Arabę,[18] i pogórze Izraela i jego niziny,17od góry Chalak, wznoszącej się przy Seir, aż po Baal-Gad w Dolinie Libanu pod górami Hermonu – a wszystkich ich królów pojmał i kazał zabić, i uśmiercił ich.18Wojna Jozuego ze wszystkimi tymi królami trwała wiele dni.[19]19Nie było miasta, które zawarłoby pokój z synami[20] Izraela, oprócz Chiwitów, mieszkających w Gibeonie[21] – wszystkie [inne] zostały zdobyte w walce.20Bo od JHWH to wyszło, aby zatwardzić[22] ich serce, tak by prowadzili oni wojnę z Izraelem, po to, by obłożyć ich klątwą, by nie było dla nich litości, lecz aby ich wytępić, jak JHWH przykazał Mojżeszowi. (Rz 9,14)21W tym czasie Jozue wkroczył i wyciął Anakitów z pogórza, z Hebronu, z Debiru, z Anabu, z całego pogórza Judei, z całego pogórza Izraela. Jozue obłożył ich klątwą razem z ich miastami.22Anakici nie utrzymali się w ziemi Izraela. Ostali się tylko w Gazie, w Gat i w Aszdodzie.23W ten sposób Jozue zajął całą ziemię, zgodnie ze wszystkim, co JHWH polecił Mojżeszowi. Jozue oddał ją Izraelowi w posiadanie zgodnie z przydziałami dla ich plemion – i ziemia doznała wytchnienia od wojny.