1Słuchajcie Mnie, wyspy,[1] i uważajcie, narody z daleka! Pan powołał Mnie od poczęcia, już we wnętrzu mej matki wspomniał moje imię.2I uczynił moje usta jakby ostrym mieczem, ukrył Mnie w cieniu swojej ręki, zrobił ze Mnie gładką strzałę, schował Mnie w swoim kołczanie (Ef 6,17; Hbr 4,12; Ap 1,16; Ap 2,12; Ap 2,16; Ap 19,15; Ap 19,21)3i powiedział do Mnie: Jesteś moim sługą, Izraelu, przez ciebie się wsławię![2] (Mt 15,24)4A ja pomyślałem: Na darmo się trudziłem, na próżno i daremnie[3] zużyłem swą siłę, jednak sądem nade Mną jest JHWH i moją zapłatą – mój Bóg.5A teraz mówi JHWH, który ukształtował Mnie od poczęcia na swego sługę, dla nawrócenia do Niego Jakuba i bym zebrał dla Niego[4] Izraela, bym był uwielbiony w oczach JHWH, a mój Bóg stał się moją mocą.6Mówi: To za mało, że jesteś Mi sługą, aby podnieść plemiona Jakuba i sprawić powrót zachowanych[5] Izraela, więc ustanowiłem Cię światłem narodów, aby moje zbawienie dosięgło krańca ziemi. (Łk 2,32; Dz 1,8; Dz 13,47; Dz 26,23)7Tak mówi JHWH, Odkupiciel Izraela, jego Święty, wzgardzeniu duszy,[6] budzącemu obrzydzenie[7] u narodu,[8] słudze władców: Królowie zobaczą i powstaną, książęta złożą pokłon ze względu na JHWH, który jest wierny, [i na] Świętego Izraela, który Ciebie wybrał.8Tak mówi JHWH: W czasie przychylności odpowiedziałem Ci i w dniu zbawienia pomogłem Ci. Będę Cię strzegł[9] i ustanowię Cię [pośrednikiem] przymierza z ludem, abyś podźwignął ziemię, poprzydzielał spustoszone dziedzictwa, (2 Kor 6,2)9abyś powiedział uwięzionym: Wychodźcie! A tym w ciemności: Pokażcie się! Przy drogach[10] będą się paść i na wszystkich nagich wzgórzach będą ich pastwiska.10Nie będą łaknąć ani pragnąć, nie powali ich spiekota ani słoneczny żar, gdyż Ten, który lituje się nad nimi, będzie im przewodził i zaprowadzi ich do źródlanych wód. (Ap 7,16)11Wszystkie moje góry pozamieniam w drogi i wszystkie moje trakty wyrównam.12Oto jedni przybędą z daleka, oto drudzy z Północy i z Zachodu, jeszcze inni z ziemi Synitów.[11]13Śpiewajcie, niebiosa, i wesel się, ziemio! Góry, wystrzelcie radością! Gdyż pocieszył JHWH swój lud i zmiłował się nad jego ubogimi! (Rz 8,19)
Zapewnienie o przychylności
14A jednak Syjon mówi: Opuścił mnie JHWH i Pan o mnie zapomniał.15Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu, nie zlitować się nad dzieciątkiem swojego łona? A choćby nawet one mogły zapomnieć, jednak Ja ciebie nie zapomnę.16Oto na moich dłoniach wyrysowałem cię, twoje mury mam ciągle przed sobą.17Twoi budowniczowie[12] prześcignęli twych burzycieli,[13] a twoi pustoszyciele[14] wychodzą od ciebie.18Podnieś swe oczy, potocz wokół i zobacz: Wszyscy zebrani! Przyszli do ciebie! Jak żyję – oświadcza JHWH – przywdziejesz ich wszystkich jak ozdobę[15] i opaszesz się nimi jak panna młoda.19Gdyż twoje gruzy i ruiny, i twoja spustoszona ziemia będzie teraz za ciasna dla mieszkańców, a chętni cię pochłonąć będą daleko.20Jeszcze powiedzą ci do uszu synowie twojej bezdzietności: Za ciasno mi w tym miejscu, przydaj mi, niech zamieszkam!21I powiesz w swoim sercu: Kto mi ich urodził? Byłam przecież bezdzietna i niepłodna, wygnana i odepchnięta.[16] Kto więc ich wychował? Oto byłam opuszczona – skąd oni pochodzą?22Tak mówi Pan[17] JHWH: Oto wzniosę ku narodom moją rękę i wyciągnę ku ludom mój sztandar, wówczas przyniosą twoich synów w objęciach, a twe córki nieść będą na ramionach.23I królowie będą twoimi piastunami, a ich księżniczki twoimi mamkami, twarzą do ziemi będą ci się kłaniać i zlizywać proch z twoich nóg. Wtedy poznasz, że Ja jestem JHWH, który nie zawstydza pokładających w Nim nadzieję.24Czy da się mocarzowi zabrać łup? Czy jeńcy tyrana[18] mogą zbiec?25Gdyż tak mówi JHWH: I jeńców odbiorą mocarzowi, i łup umknie tyranowi, z twoim przeciwnikiem[19] Ja się rozprawię i twoich synów Ja wyratuję.26Twoim oprawcom każę jeść ich własne ciało i niczym winem upiją się swą krwią. Wtedy pozna wszelkie ciało, że Ja, JHWH, jestem twym Zbawcą i Odkupicielem – Mocarzem Jakuba.