1Oto[1] mój sługa, popieram Go, mój wybrany,[2] rozkosz mojej duszy. Złożyłem na Nim mego Ducha, On nada narodom prawo.[3] (Mt 3,17; Mt 12,18; Mt 17,5; Mk 1,11; Łk 3,22; Łk 9,35)2Nie będzie krzyczał,[4] nie będzie się unosił, nie da słyszeć na ulicach swego głosu.[5]3Trzciny nadłamanej nie dołamie, lnu tlącego się nie dogasi,[6] w [imię] prawdy[7] nada prawo.4Nie ustanie, nie dozna załamania, dopóki nie utrwali na ziemi prawa[8] – a Jego nauki wyczekują wyspy.[9]5Tak mówi Bóg, JHWH,[10] który stworzył niebiosa i rozpostarł je, rozciągnął ziemię wraz z jej płodami, daje na niej ludziom tchnienie i ducha tym, którzy po niej chodzą. (Dz 17,24)6Ja, JHWH,[11] powołałem Cię w sprawiedliwości i ująłem Cię za rękę, strzegę Cię i wyznaczam Cię do przymierza z ludem, na światło dla narodów, (Łk 2,32; Dz 13,47; Dz 26,18; Dz 26,23)7abyś otworzył oczy niewidzącym, wyprowadził więźniów z zamknięcia, z więzienia tych, którzy siedzą w ciemności.8Ja, JHWH, takie jest moje imię, mojej chwały nie oddam nikomu ani mojej czci bożyszczom.9Rzeczy [zapowiedziane] dawniej – oto nadeszły, a [teraz] ogłaszam Ja nowe;[12] zanim wykiełkują, dam wam o nich usłyszeć.
Pieśń chwały i nadziei
10Śpiewajcie JHWH pieśń nową, psalm ku Jego czci – z krańców ziemi! Wy, płynący morzem, i to, co je napełnia, wyspy[13] i ich mieszkańcy. (Ap 5,9; Ap 14,3)11Niech zawołają[14] pustynia i jej miasta, osady zamieszkane przez Kedar![15] Niech wykrzykną mieszkańcy Seli,[16] ze szczytu gór[17] niech głośno zawołają![18]12Niech przyznają JHWH chwałę i niech ogłaszają Jego cześć na wyspach![19] (1 P 2,9)13JHWH wyrusza jak bohater, niczym waleczny rycerz budzi zapał. Rzuca zew[20] – tak! Grzmi [potężnie], nad swymi wrogami dowodzi przewagi!
Zapowiedź nowych dzieł
14Milczałem[21] od wieków, byłem cicho, wstrzymywałem się. [Lecz teraz] jak rodząca zacznę jęczeć, stękać oraz wzdychać![22] (Łk 12,50)15Spustoszę[23] góry i pagórki, wszelką ich zieleń wysuszę, zamienię rzeki w mierzeje[24] i mokradła osuszę.16I poprowadzę niewidomych drogą, której nie znali, sprawię, że pójdą nieznanymi sobie ścieżkami, ciemne miejsce[25] zamienię[26] przed nimi w światło, wyboje w równinę – to są te rzeczy. Dokonam ich i od nich nie odstąpię.17Odwrócą się tyłem, okryją się wstydem ci, którzy ufają bóstwu, ci, którzy mówią do odlewu: Wy jesteście naszymi bogami.
Upomnienie nieposłusznego ludu
18Słuchajcie, wy głusi! A wy, ślepi, przejrzyjcie, aby widzieć!19Kto jest ślepy, jeśli nie mój sługa, i głuchy jak mój posłaniec, którego posyłam? Kto jest ślepy jak Mnie poświęcony[27] i ślepy jak sługa JHWH?20Widziałeś[28] wiele, lecz [na to] nie zważałeś, otwarte[29] ma uszy, ale nie słucha.21Zapragnął JHWH z powodu swej sprawiedliwości uczynić swe[30] Prawo wielkim i sławnym.22Lecz to jest lud złupiony i ograbiony, wszyscy oni popętani w lochach[31] i pozamykani w więzieniach, [wystawieni] na łup – i nie ma, kto by ratował, [na] grabież[32] – i nikt nie mówi: Oddaj!23Kto między wami tego słucha? Zważa i słucha – na przyszłość?24Kto wydał Jakuba grabieżcy,[33] a Izraela łupieżcom? Czy nie JHWH? Przeciw Niemu zgrzeszyliśmy. Nie chcieli chodzenia[34] Jego drogami i nie byli posłuszni Jego Prawu.25I wylał na niego żar swojego gniewu i okrucieństwo[35] wojny – rozgorzała wokół niego, lecz [tego] nie pojął, pożerała go, lecz nie brał sobie [tego] do serca.