Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1Gdyż[1] JHWH zlituje się nad Jakubem, znów wybierze Izraela i osadzi ich[2] w ich własnej ziemi. Wtedy przyłączy się do nich obcy przybysz i przystanie do domu Jakuba.2I wezmą ich ludy, i przyprowadzą ich na ich miejsce, i posiądzie ich sobie dom izraelski w ziemi JHWH jako niewolników i niewolnice. I będą mieli w niewoli tych, u których byli w niewoli, i będą panowali nad swoimi ciemięzcami.3I stanie się w dniu, gdy JHWH da ci odpocząć po twoim cierpieniu i twojej udręce, i po twojej ciężkiej niewoli, w którą popadłeś,4że wzniesiesz tę szyderczą pieśń o królu Babilonu i powiesz tak: Jakże wykończył się ciemięzca, skończyło się napadanie![3] (Ap 17,15)5Złamał JHWH laskę bezbożnych, berło tyranów.6Smagał ludy we wzburzeniu, chłostą bezustanną, gniotąc w gniewie narody prześladowaniem nieprzerwanym.7Odpoczęła, odetchnęła cała ziemia, [ludzie] wybuchli radosnym okrzykiem.8Nawet cyprysy[4] cieszą się z powodu ciebie, [i] cedry Libanu: Odkąd ty ległeś, nie wychodzi drwal przeciwko nam.9Szeol w dole zadrżał z powodu ciebie, by wyjść ci na spotkanie. Zbudził dla ciebie cienie wszystkich wodzów[5] ziemi. Rozkazał wstać z tronów wszystkim królom narodów.10Wszyscy oni odezwą się i powiedzą do ciebie: Także ty zasłabłeś jak my, upodobniłeś się do nas!11Zrzucono do Szeolu twą pychę, grę twoich instrumentów.[6] Twoim posłaniem zgnilizna,[7] a twym okryciem robactwo!12O, jakże spadłeś z nieba, blasku, synu jutrzenki![8] Ścięty jesteś na ziemię, pogromco narodów! (Ap 8,10; Ap 9,1)13A ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, wzniosę swój tron ponad gwiazdy Boga[9] i zasiądę na górze narad, na krańcach północy![10]14Wstąpię na szczyty obłoków,[11] zrównam się[12] z Najwyższym! (Łk 10,15)15Tymczasem jesteś strącony do Szeolu, w najgłębsze zakamarki przepaści!16Ci, którzy cię widzą, wpatrują się, zastanawiają się nad tobą: Czy to ten ktoś,[13] kto trząsł ziemią, wprawiał w drżenie królestwa?17[Kto] świat obracał w pustynię i burzył jego miasta, [a] swoich jeńców nie wypuszczał do domu?[14]18Wszyscy królowie narodów, wszyscy oni[15] spoczywają w chwale, każdy w swoim grobowcu,[16]19a ty zostałeś wyrzucony ze swojego grobu jak obrzydliwa latorośl,[17] pokryty zabitymi, przebitymi mieczem, rzuconymi między kamienie przepaści jak podeptane ścierwo.20Nie połączysz się z nimi w grobie, bo zniszczyłeś swą ziemię, wymordowałeś swój lud! Niech ród złoczyńców nie będzie wspominany na wieki!21Zgotujcie jego synom rzeź za winy ich ojców, by nie powstali i nie posiedli ziemi, i nie pokryli oblicza świata miastami!22Powstanę przeciwko nim – oświadczenie JHWH Zastępów – i wytępię Babilonowi imię i resztę, i potomnych, i potomstwo – oświadczenie JHWH.23I uczynię go posiadłością jeży,[18] i bagnem z sitowiem. I wymiotę go miotłą zagłady – oświadczenie JHWH Zastępów.
Sąd nad Asyrią
24Przysiągł JHWH Zastępów, mówiąc: Czy nie dzieje się tak, jak pomyślałem, i [czy nie] staje się tak, jak postanowiłem,25by rozbić Asyryjczyka na mojej ziemi? Na moich górach go zdepczę! I zdjęte będzie z nich jego jarzmo, a jego brzemię usunięte z ich ramion.26To jest plan postanowiony dla całej ziemi, a to jest ręka wyciągnięta przeciwko wszystkim narodom.27Jeśli JHWH Zastępów to postanowił, kto temu przeszkodzi? [Jeśli] Jego ręka jest wyciągnięta, kto ją zawróci?
Sąd nad Filisteą
28W roku śmierci króla Achaza[19] był taki wyrok:29Nie ciesz się, cała Filisteo, że złamał się kij, który cię bije, gdyż z zarodka[20] węża wyrośnie żmija, a jej płodem będzie wąż latający.[21]30I paść się będą pierworodni biednych,[22] a ubodzy będą odpoczywać bezpiecznie, lecz twój korzeń zamorzę głodem, a twoją resztę zabiję!31Zawódź, bramo! Krzycz, miasto! Mdlej, cała Filisteo! Gdyż z północy nadciąga dym i nikt nie opuszcza[23] jego szeregów!32A cóż odpowiedzą posłom narodu? To, że JHWH założył Syjon i w nim[24] znajdą ostoję ubodzy Jego ludu.