1W dziewiątym roku, w dziesiątym miesiącu, dziesiątego dnia tego miesiąca[1] stało się do mnie Słowo JHWH tej treści:2Synu człowieczy! Zapisz sobie nazwę dnia, dokładnie tego dnia! Dokładnie w tym dniu król Babilonu rozłożył [obóz] przeciw Jerozolimie.[2]3I ułóż przypowieść o [tym] domu buntu, i powiedz do nich: Tak mówi Pan JHWH: Ustaw kocioł, ustaw! Nalej też do niego wody!4Zbierz do niego kawałki mięsa, same dobre kawałki – udziec i łopatkę – napełnij go najlepszymi kośćmi![3]5Wybierz z wybornych owiec, ułóż też polana[4] pod nim[5] – dobrze zagotuj, niech się też w nim zagotują jego kości!6Dlatego tak mówi Pan JHWH: Biada miastu [przelewu] krwi, kotłowi, w którym jest czerń[6] i czerń z niego nie schodzi! Wyciągaj z niego kawałek po kawałku, niech o to nie pada los.7Gdyż jest w nim jego krew, wytoczyło ją na nagiej skale, nie wylało jej na ziemię, nie przysypało jej prochem;8by wywołać wzburzenie i wzbudzić chęć pomsty, zostawiłem jego krew na nagiej skale, by nie mogła być przykryta.9Dlatego tak mówi Pan JHWH: Biada miastu [przelewu] krwi![7] Ja też powiększę stos!10Zbierz wiele drew! Roznieć ogień! Ugotuj mięso! Wylej[8] polewkę![9] I niech się kości przypalą!11I postaw go na jego węglach – pusty, po to, by rozgrzała się i rozpaliła jego miedź i stopiła w nim jego nieczystość, [by] zeszła jego czerń.12Trudem[10] jest ta czerń[11] – i nie zeszła z niego; wielka jego czerń! Na ogień z jego czernią!13W twoim skalaniu jest niegodziwość, dlatego chciałem cię oczyścić, lecz nie oczyściłaś się,[12] [Jerozolimo], i już się nie oczyścisz, aż rozleję me wzburzenie na ciebie.14Ja, JHWH, [tak] postanowiłem. Nadeszło! Sprawiłem to! Nie zaniedbam i nie zlituję się, i nie pożałuję![13] Według twych dróg i według twych czynów osądzą cię – oświadczenie Pana JHWH.
Śmierć żony proroka
15I stało się do mnie Słowo JHWH tej treści:16Synu człowieczy! Oto Ja, przez nagłą śmierć,[14] zabiorę ci rozkosz twoich oczu. Ale nie biadaj ani nie płacz i niech nie spłynie ci łza.[15]17Wzdychaj tylko cicho, nie urządzaj żałoby po zmarłej. Zawiąż sobie zawój na głowie, włóż na nogi swe sandały, nie zasłaniaj wąsów i nie jedz chleba ludzi.[16]18I przemawiałem z rana do ludu, a wieczorem zmarła moja żona. I uczyniłem rano, jak mi nakazano.19I powiedział lud do mnie: Czy nie powiesz nam, co to dla nas znaczy, że ty tak czynisz?20I odpowiedziałem im: Stało się do mnie Słowo JHWH tej treści:21Powiedz domowi Izraela: Tak mówi Pan JHWH: Oto Ja zbezczeszczę moją świątynię, chlubę waszej potęgi, rozkosz waszych oczu i ukochanie waszych dusz. A wasi synowie i wasze córki, które tam pozostawiliście, padną od miecza.22Wtedy uczynicie to, co Ja uczyniłem: Nie będziecie zasłaniali swoich wąsów i nie będziecie jedli chleba ludzi.23Wasze zawoje pozostaną na waszych głowach, a wasze sandały na waszych nogach, nie będziecie zawodzili ani płakali, lecz zgnijecie z powodu swoich win, wzdychać będziecie każdy ze swoim bratem.24A Ezechiel będzie dla was znakiem; we wszystkim tak, jak on uczynił, uczynicie, gdy to nastąpi. I poznacie, że Ja jestem Pan JHWH.
Wiadomość o klęsce
25A ty, synu człowieczy, czy w dniu, gdy zabiorę im ich twierdzę, ich radość, ich chlubę, rozkosz ich oczu i pociechę ich duszy,[17] ich synów i ich córki,26czy w tym dniu przyjdzie do ciebie uchodźca z doniesieniem[18] dla uszu?!27W tym dniu otwarte zostaną twe usta przed uchodźcą i przemówisz, i już nie będziesz niemy. Będziesz dla nich znakiem – i poznają, że Ja jestem JHWH.