1I powiedział do mnie: Synu człowieczy![1] Stań na swoje nogi, a będę z tobą rozmawiał!2I wstąpił we mnie Duch,[2] gdy rozmawiał ze mną,[3] i postawił mnie na nogi, i słyszałem zwracającego się do mnie.3I powiedział do mnie: Synu człowieczy! Posyłam Ja cię do synów Izraela,[4] do narodu buntowników,[5] którzy zbuntowali się przeciwko Mnie – oni i ich ojcowie – odstąpili ode Mnie[6] [i trwają w tym] aż do dnia dzisiejszego,4i do synów o hardej twarzy i upartym sercu – do nich Ja cię posyłam,[7] a ty mów do nich: Tak mówi Pan JHWH!5A oni, czy będą słuchać, czy przestaną[8] – gdyż są oni domem buntu – poznają, że prorok był pośród nich.6A ty, synu człowieczy, nie bój się ich i nie bój się ich słów, gdyż z tobą ciernie[9] i osty,[10] i przebywasz wśród skorpionów. Nie bój się ich słów i nie drżyj przed ich twarzami,[11] gdyż to dom buntu!7Lecz oznajmiaj im moje słowa – czy będą słuchać, czy przestaną – gdyż są zbuntowani.8Ty więc, synu człowieczy, słuchaj, co Ja ci oznajmiam. Nie bądź zbuntowany jak dom buntu. Otwórz swoje usta i zjedz, co ci podaję! (Ap 10,9)9A gdy spojrzałem, oto ręka była wyciągnięta do mnie, i oto w niej zwój księgi.10I rozwinął go przede mną. Był on zapisany z jednej i z drugiej strony. Były zaś na nim wypisane skargi,[12] żal[13] i biadanie.[14] (Mt 11,21; Ap 5,1; Ap 8,13; Ap 9,12; Ap 18,10)