Pierwsze miesiące po powrocie: Odbudowa ołtarza i fundamentów świątyni
1Gdy nadszedł siódmy miesiąc,[1] a synowie Izraela [przebywali] w swoich miastach, zgromadzili się – cały lud, jak jeden mąż – w Jerozolimie.2Wtedy powstał Jeszua, syn Josadaka, wraz ze swoimi braćmi kapłanami, i Zorobabel, syn Szealtiela, wraz ze swoimi braćmi, i zbudowali ołtarz Bogu Izraela, aby składać na nim ofiary całopalne, jak napisano w Prawie Mojżesza, męża Bożego.3A postawili ten ołtarz na jego [dawnym] miejscu – gdyż padł na nich strach z powodu ludów ziem – i składali na nim ofiary całopalne dla JHWH, ofiary całopalne rano i wieczorem.4I obchodzili Święto Szałasów, jak napisano, [składając] dzień po dniu ofiary całopalne w określonej na każdy dzień liczbie.5A poza ofiarami stałymi[2] [składali] również [ofiary] w dniu nowiu [księżyca] i we wszystkie święta poświęcone JHWH, a także [ofiary] dobrowolne dla JHWH, składane przez wszystkich chętnych.6Ofiary całopalne dla JHWH zaczęto składać od pierwszego dnia siódmego miesiąca, choć przybytek JHWH nie był jeszcze posadowiony.7Dano zatem pieniądze kamieniarzom i murarzom, a żywność, napój i oliwę Sydończykom i Tyryjczykom, aby sprowadzili drewno cedrowe z Libanu drogą morską do Jafy, według udzielonego im pozwolenia Cyrusa, króla Persji.8A w drugim roku po ich przybyciu do domu Bożego, do Jerozolimy, w drugim miesiącu,[3] Zorobabel, syn Szealtiela, i Jeszua, syn Josadaka, i reszta ich braci, kapłani i Lewici oraz wszyscy, którzy przybyli z niewoli do Jerozolimy, rozpoczęli [odbudowę], ustanawiając Lewitów od dwudziestego roku życia i starszych do kierowania robotą w domu JHWH.9Stanęli więc Jeszua, jego synowie i jego bracia, Kadmiel i jego synowie, synowie Judy[4] jak jeden mąż, aby kierować tymi, którzy wykonywali robotę w domu Bożym, [wraz z] synami Chenadada, ich synami i ich braćmi, Lewitami.10A gdy budowniczowie położyli fundamenty przybytku JHWH, wystąpili kapłani, [odświętnie] ubrani, z trąbami, oraz Lewici, synowie Asafa, z cymbałami, aby chwalić JHWH według wskazań Dawida, króla Izraela.11I wznieśli pieśń pochwalną i dziękczynną dla JHWH, że jest dobry i że Jego łaska nad Izraelem trwa na wieki. A cały lud wznosił głośne okrzyki radości na chwałę JHWH z powodu położenia [fundamentów] domu JHWH.12A wielu spośród kapłanów i Lewitów oraz naczelników [rodów ich] ojców, [ludzi] starszych, którzy oglądali jeszcze poprzednią świątynię, płakało donośnym głosem, gdy na ich oczach posadawiano tę świątynię; wielu natomiast wznosiło radosne okrzyki zadowolenia.13Lud jednak nie [mógł] odróżnić głosu radosnych okrzyków i zadowolenia od głosu płaczu ludu, gdyż lud wznosił głośne okrzyki radości, a głos ten słychać było z daleka.