Siódma czasza plag ostatecznych Bitwa pod Harmagedonem
17A siódmy wylał swoją czaszę w powietrze; wówczas z przybytku, od tronu, wyszedł donośny głos, mówiący: Stało się! (Ef 2,2; Ap 4,2; Ap 11,19; Ap 16,1; Ap 21,6)18I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i doszło do tak wielkiego trzęsienia ziemi, jakiego nie było, odkąd człowiek[9] istnieje na ziemi – tak wielkie było to trzęsienie. (Wj 19,16; Dn 12,1; Mt 24,21; Ap 4,5; Ap 6,12; Ap 8,5; Ap 11,13; Ap 11,19)19I stało się, że wielkie miasto rozpadło się na trzy części,[10] a także miasta narodów runęły. I wspomniano przed Bogiem o wielkim Babilonie, aby mu dać kielich wina szaleństwa[11] gniewu Bożego. (Ps 75,9; Iz 51,17; Iz 51,22; Jer 25,15; Ap 11,8; Ap 14,8; Ap 14,10; Ap 15,7; Ap 17,5; Ap 18,2; Ap 18,5; Ap 18,6)20I wszelka wyspa uciekła i nie znaleziono już gór. (Ap 6,14)21I spadł z nieba na ludzi wielki grad, jakby [o wadze] talentu;[12] a ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, gdyż była to bardzo wielka plaga. (Wj 9,23; Ap 11,19; Ap 16,9; Ap 16,11)
1I usłyszałem, jak donośny głos ze świątyni zawołał do siedmiu aniołów: „Idźcie i wylejcie na ziemię siedem pucharów Bożego gniewu!”.2Wtedy ruszył pierwszy anioł i wylał swój puchar na ziemię. I natychmiast wszystkich ludzi, noszących znak bestii i oddających cześć jej posągowi, dotknęły złośliwe i bolesne wrzody.3Drugi anioł wylał swój puchar na morze, a jego woda stała się jak krew umarłego. Wszystkie stworzenia, które w niej żyły, wyginęły.4Trzeci anioł wylał swój puchar na rzeki oraz źródła wód, a ich woda zamieniła się w krew.5Wtedy usłyszałem, jak anioł, który miał władzę na wodą, obwieścił: „Święty i sprawiedliwy Boże, Ty jesteś i zawsze byłeś. Twój wyrok jest słuszny.6Tym, którzy przelali krew, mordując świętych i proroków, dałeś teraz do picia właśnie krew —zasłużyli na to”.7I usłyszałem głos dobiegający od ołtarza: „Wszechmocny Boże, Panie, Twój wyrok jest sprawiedliwy i słuszny”.8Czwarty anioł wylał swój puchar na słońce—i poraziło ono ludzi swoim żarem.9Upał był tak wielki, że ludzie zaczęli przeklinać Boga, który ma władzę nad klęskami. Nie opamiętali się jednak i nie oddali Mu czci.10Piąty anioł wylał swój puchar na tron bestii. Wtedy jej królestwo pogrążyło się w ciemności, a ludzie z bólu gryźli własne języki.11Przeklinali Boga, który jest w niebie, za swój ból i wrzody pokrywające ich ciało, ale nadal nie opamiętali się i nie porzucili zła.12Szósty anioł wylał puchar na wielką rzekę Eufrat, a jej wody zupełnie wyschły. Koryto rzeki utworzyło zaś drogę dla władców ze Wschodu.13Wtedy zobaczyłem, że z paszczy bestii, z paszczy smoka i z ust fałszywego proroka wyszły trzy złe duchy, podobne do ropuch.14Duchy te to demony potrafiące czynić cuda. Nakłoniły one władców całego świata, aby w wielkim dniu Bożego sądu przystąpili do walki z wszechmocnym Bogiem.15Chrystus ostrzega: „Zjawię się nieoczekiwanie jak złodziej. Szczęśliwy ten, kto będzie wtedy gotowy i będzie miał przygotowane ubranie, aby nie musiał się wstydzić swojej nagości”.16Duchy zgromadziły władców w miejscu zwanym po hebrajsku Armagedon.17Wtedy siódmy anioł wylał swój puchar w powietrze, a z tronu świątyni w niebie rozległ się potężny głos: „Wykonało się!”.18Wówczas uderzyły gromy i pojawiły się błyskawice, po czym nastąpiło potężne trzęsienie ziemi, jakiego nie było od początku świata.19Ogromne miasto Babilon rozpadło się na trzy części, a wszystkie inne miasta świata również legły w gruzach. W ten sposób Bóg okazał wielkiemu Babilonowi swój gniew.20Wyspy zniknęły, góry rozpadły się,21a z nieba zaczął padać na ludzi ogromny grad, o wadze ponad czterdziestu kilogramów. Ludzie przeklinali Boga z powodu klęski gradu, miała ona bowiem straszne skutki.