1Zdarzyło się jednak, że znalazł się tam pewien niegodziwy człowiek[1] imieniem Szeba,[2] syn Bikriego,[3] Beniaminita.[4] Zadął on w róg i powiedział: Nie mamy udziału w Dawidzie, nie mamy dziedzictwa w synu Jiszaja – każdy do swoich namiotów,[5] Izraelu!2Wszyscy Izraelici poszli zatem za Szebą, synem Bikriego, zamiast za Dawidem, natomiast Judejczycy przylgnęli do swojego króla [i podążali za nim] od Jordanu do Jerozolimy.3Gdy Dawid przybył do swojego domu w Jerozolimie, wziął król dziesięć kobiet, nałożnic, które pozostawił, aby strzegły domu, i umieścił je[6] w strzeżonym domu, gdzie je utrzymywał, lecz z nimi nie obcował. I pozostawały one strzeżone aż do dnia swojej śmierci, żyjąc we wdowieństwie.4Następnie król powiedział do Amasy:[7] Skrzyknij mi w trzy dni Judejczyków; ty także się staw!5Amasa poszedł więc, aby skrzyknąć Judejczyków, ale przeciągnął oznaczony czas, który mu król ustalił.6Wówczas Dawid powiedział do Abiszaja:[8] Teraz Szeba, syn Bikriego, zaszkodzi nam bardziej niż Absalom. Ty weź sługi swego pana i goń za nim, aby nie znalazł sobie miast warownych i nie pozbawił nas oczu.[9]7Wyszli zatem za nim ludzie Joaba oraz Kreteńczycy i Pletejczycy, i wszyscy dzielni wojownicy – wyszli z Jerozolimy, aby ścigać Szebę, syna Bikriego.8Gdy byli oni przy Wielkim Kamieniu, który jest pod Gibeonem, Amasa przybył przed nimi. Joab był wówczas przepasany, miał na sobie żołnierski płaszcz[10] i pas z mieczem przypasanym u swych bioder w jego pochwie. A gdy on wyszedł, [sprawił, że miecz] wypadł.9Potem Joab powiedział do Amasy: Czy masz się dobrze, mój bracie? I chwycił Joab Amasę prawą ręką za brodę, aby go pocałować,10lecz Amasa nie zauważył miecza, który był w ręce Joaba. I [Joab] ugodził go pod piąte [żebro],[11] i wylał jego wnętrzności na ziemię bez powtórzenia mu [ciosu], i [ten] umarł. Joab zaś – i Abiszaj, jego brat – ruszył[12] w pogoń za Szebą, synem Bikriego.11A nad [Amasą] stanął człowiek spośród [młodych] sług Joaba i wołał: Ten, kto sprzyja Joabowi i kto jest za Dawidem – za Joabem.12Amasa zaś walał się we krwi na środku gościńca i gdy ten człowiek spostrzegł, że przystaje [przy nim] cały lud, stoczył Amasę z gościńca na pole i narzucił na niego płaszcz – gdy zobaczył, że każdy podchodzi do niego i przystaje.13Gdy zepchnięto go z gościńca, przechodził [już tamtędy] każdy za Joabem, aby ścigać Szebę, syna Bikriego.14[Szeba] zaś przeszedł przez wszystkie plemiona Izraela aż do Abel[13] i[14] do Bet-Maaka, i do wszystkich Bikrytów.[15] Zgromadzili się[16] oni i przyszli zaraz za nim.15Gdy więc [Joab ze swoimi ludźmi] przyszli, oblegli go w Abel-Bet-Maaka, usypali wał[17] do miasta, stanął [on] naprzeciw umocnień i cały lud, który był z Joabem, szturmował,[18] aby zburzyć mur.16Wówczas pewna mądra kobieta zawołała z miasta: Słuchajcie, słuchajcie! Powiedzcie Joabowi: Podejdź tutaj, a przemówię do ciebie.17Podszedł więc do niej, a kobieta zapytała: Czy ty jesteś Joab? I odpowiedział: [Tak, to] ja. Wtedy powiedziała do niego: Posłuchaj słów swojej służącej! I odpowiedział: Słucham!18A ona: Powtarzano dawniej powiedzenie: Niech koniecznie zapytają w Abel,[19] a na tym skończą [sprawę].[20]19Ja jestem spokojne, wierne [miasto] Izraela, [a] ty usiłujesz zniszczyć miasto i matkę[21] w Izraelu. Dlaczego chcesz pochłonąć dziedzictwo JHWH?20A Joab odezwał się i powiedział: Jak najdalej! Jak najdalej mi, bym miał [je] pochłaniać albo niszczyć!21Nie tak ma się sprawa, ale pewien człowiek z pogórza Efraima imieniem Szeba, syn Bikriego, podniósł swoją rękę przeciw królowi, przeciw Dawidowi. Wydajcie tylko jego samego, a odstąpię od miasta. Wtedy kobieta powiedziała do Joaba: Oto jego głowa zostanie ci wyrzucona przez mur.22Potem kobieta przyszła[22] w swej mądrości do całego ludu i ucięli głowę Szebie, synowi Bikriego, po czym wyrzucili ją Joabowi. Wówczas [Joab] zadął w róg i [ludzie] rozeszli się spod miasta, każdy do swojego namiotu, Joab zaś wrócił do Jerozolimy, do króla.
Urzędnicy dworu Dawida
23Wówczas Joab [został postawiony] nad całym wojskiem Izraela, Benajasz, syn Jehojady, [stał] nad Kreteńczykami i Pletejczykami,24Adoram[23] [stał] nad przymusową pracą, a Jehoszafat, syn Achiluda, był kanclerzem,[24]25Szewa[25] był pisarzem, Sadok i Abiatar byli kapłanami.26Również Ira,[26] Jairyta, był kapłanem Dawida.