Zapisz się darmowo

2 Koryntian 1

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Paweł, apostoł Chrystusa Jezusa z woli Bożej, i Tymoteusz, brat, zgromadzeniu Boga, które jest w Koryncie, wraz ze wszystkimi świętymi, którzy są w całej Achai: (Dz 16,1; Dz 18,27; Rz 15,26; Rz 16,21; 1 Kor 1,1; 1 Kor 1,2; 1 Kor 4,17; 1 Kor 16,15; 2 Kor 1,19; 2 Kor 9,2; Flp 1,1; Kol 1,1; 1 Tes 1,1; 1 Tes 1,7; 1 Tes 3,2; 1 Tes 3,6; 2 Tes 1,1; 1 Tm 1,2; 1 Tm 1,18; 1 Tm 6,20; 2 Tm 1,2; Hbr 13,23) 2 Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa. (Rz 1,7) 3 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, (Rz 15,5; Ef 1,3; 1 P 1,3) 4 który nas pociesza we wszelkim naszym ucisku, abyśmy my byli w stanie pocieszać tych, którzy są we wszelkim ucisku, tą pociechą, którą sami zostaliśmy pocieszeni przez Boga. (2 Kor 4,8; 2 Kor 4,17; 2 Kor 7,4; 2 Kor 7,6) 5 Gdyż tak jak obfitują cierpienia Chrystusa względem nas,[1] tak przez Chrystusa obfituje nasza pociecha. (Flp 3,10; Kol 1,24) 6 Jeśli zaś jesteśmy uciskani, to dla waszej pociechy i zbawienia; jeśli jesteśmy pocieszani, to dla waszej pociechy, działającej w wytrwałości [pośród] tych samych cierpień, których i my doznajemy; (2 Kor 4,15; Ef 3,13) 7 a nasza nadzieja co do was jest mocna, gdyż wiemy, że jak jesteście uczestnikami cierpień, tak i pociechy. (Rz 8,17; Flp 1,29) 8 Nie chcemy bowiem, abyście byli nieświadomi, bracia, co do naszego ucisku, do którego doszło w Azji, że do niemożliwości, ponad [naszą] moc byliśmy obciążeni, tak że byliśmy całkowicie niepewni nawet, czy przeżyjemy; (Dz 19,23; 1 Kor 15,32) 9 tak, sami w sobie wystawiliśmy wyrok śmierci, abyśmy nie byli [ludźmi], którzy spolegli na sobie samych, ale na Bogu, który wzbudza umarłych, (1 Kor 15,31; 2 Kor 4,11; 2 Kor 4,14; Flp 3,3) 10 który od tak pewnej śmierci uchronił nas i uchroni – w którym pokładamy nadzieję, że jeszcze uchroni, (2 Tm 4,18) 11 przy waszym też współdziałaniu w modlitwie o nas, aby z wielu ust popłynęły podziękowania za nas, za udzielony nam dar łaski. (Rz 15,30; 2 Kor 4,15; 2 Kor 9,11; Flp 1,19; Flm 1,22; Hbr 13,18) 12 To bowiem jest naszą chlubą: świadectwo naszego sumienia, że zachowywaliśmy się w świecie, a tym bardziej względem was, w prostocie i szczerości[2] Boga, nie w zmysłowej mądrości[3] – lecz w łasce Boga. (Dz 23,1; Rz 9,1; 1 Kor 1,17; 1 Kor 2,4; 1 Kor 2,5; 1 Kor 2,13; 1 Kor 15,10; 2 Kor 2,17; 2 Kor 12,9; 2 Tes 2,10; 2 Tm 1,3; Hbr 13,18; Jk 3,15) 13 Nie piszemy wam bowiem niczego innego, jak tylko to, co czytacie i co rozumiecie, a mam nadzieję, że całkowicie zrozumiecie, 14 jak i poznaliście nas po części, że jestem waszą chlubą, podobnie jak wy naszą – w dniu naszego Pana Jezusa. (1 Kor 1,8; 2 Kor 5,12; Flp 1,6; Flp 1,10; Flp 2,16; 1 Tes 2,19) 15 W takim przeświadczeniu postanowiłem już wcześniej przyjść do was, abyście dostąpili powtórnej łaski, (Rz 1,11; Rz 15,29; 1 Kor 4,19; Flm 1,22) 16 od was przejść do Macedonii, a z Macedonii znów przyjść do was, abyście wy mnie wyprawili do Judei. (Dz 19,21; 1 Kor 16,5) 17 Czy więc tego pragnąc, poczynałem sobie lekkomyślnie? Albo czy planując, planuję według ciała, tak że moje „tak, tak” jest jednocześnie „nie, nie”? (2 Kor 5,16) 18 Wierny jednak jest Bóg, tak że nasze słowo do was nie jest „tak”, a zarazem „nie”. (1 Kor 1,9) 19 Gdyż Syn Boży, Jezus Chrystus, który został przez nas pośród was ogłoszony, przeze mnie, Sylwana[4] i Tymoteusza, nie stał się „tak” i „nie”, ale dokonało się w Nim „tak”. (1 Tes 1,1; 2 Tes 1,1; 1 P 5,12) 20 Bo ile tylko jest obietnic Bożych, w Nim [mają swoje] „tak”; dlatego też przez Niego mówimy „Amen” dla chwały Bożej. (Rz 15,8; 1 Kor 14,16; Ga 3,17; Ef 2,12; Ef 3,21; Hbr 6,12; Hbr 10,23; Ap 3,14) 21 Tym zaś, który utwierdza nas wraz z wami w Chrystusie i który nas namaścił, jest Bóg; (Łk 4,18; 1 J 2,20; 1 J 2,27) 22 On też wycisnął na nas pieczęć i dał zadatek Ducha[5] do naszych serc. (Rz 8,23; 2 Kor 5,5; Ef 1,13; Ef 1,14; Ef 4,30) 23 Ja zaś przywołuję sobie Boga na świadka mojej duszy, że nie przybyłem do Koryntu dlatego, że was oszczędzam. (Rz 1,9; 2 Kor 11,31; 2 Kor 13,2; Flp 1,8; 1 Tes 2,5; 1 Tes 2,10) 24 Nie że jesteśmy panami waszej wiary, lecz jesteśmy współpracownikami waszej radości;[6] w wierze bowiem stanęliście.[7] (1 Kor 15,1; 1 Kor 16,13; 1 P 5,3) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

2 Koryntian 1

Słowo Życia

od Biblica
1 Ja, Paweł, powołany przez Boga na apostoła Chrystusa Jezusa, wraz z Tymoteuszem, uczniem Pana, piszę do kościoła Bożego w Koryncie oraz do wszystkich świętych w całej Achai. 2 Niech Bóg, nasz Ojciec, i Jezus Chrystus, nasz Pan, obdarzają was swoją łaską i pokojem! 3 Jakże wspaniały jest Bóg, Ojciec Jezusa Chrystusa, naszego Pana, będący źródłem miłości i zachęty! 4 To On w każdej trudnej sytuacji dodaje nam otuchy, abyśmy i my mogli dodawać otuchy tym, którzy znajdują się w jakimś trudnym położeniu. 5 Im więcej cierpimy dla Chrystusa, tym większego doznajemy od Niego pokrzepienia. 6 Przykrości, które nas spotykają, służą waszej zachęcie i zbawieniu. A pocieszenie, którego doznajemy, jest zachętą również dla was, abyście wytrwale znosili cierpienia, podobnie jak my. 7 W pełni ufamy wam, bo wiemy, że doświadczacie tych samych cierpień i doznajecie tej samej pociechy, co my. 8 Przyjaciele, chcemy, abyście wiedzieli o trudnościach, z jakimi borykaliśmy się w prowincji Azja. Byliśmy nimi przytłoczeni ponad nasze siły i nie wiedzieliśmy, czy wyjdziemy z nich z życiem. 9 Stanąwszy w obliczu śmierci, zrozumieliśmy jednak, że nie mamy polegać na sobie, ale na Bogu. On może przecież nawet ożywić umarłych! 10 To On ocalił nas od śmierci i wierzymy, że nadal będzie nas chronił, 11 bo o to właśnie do Niego się modlicie. Wielu ludzi będzie więc dziękować Bogu za wszystko, czego dla nas dokonał w odpowiedzi na wasze modlitwy. 12 Mamy ogromną satysfakcję z tego, że w stosunku do wszystkich ludzi—także do was—zawsze postępowaliśmy otwarcie i uczciwie. Nie polegaliśmy bowiem na własnej mądrości, ale na łasce Boga. 13 A teraz nie piszemy wam nic, czego nie bylibyście w stanie zrozumieć i zaakceptować. Mam nadzieję, że w pełni to przyjmiecie. 14 Częściowo zresztą już uznaliście, że przed Panem, w dniu Jego powrotu, będziemy wszyscy nawzajem z siebie dumni—wy z nas, a my z was. 15 Z taką myślą zamierzałem już wcześniej was odwiedzić, abyście ponownie doznali radości. 16 Chciałem zatrzymać się u was udając się do Macedonii, a także w drodze powrotnej, abyście mogli mnie wyprawić do Judei. 17 Czy byłem lekkomyślny, mając taki zamiar? Czy zmieniając go, postąpiłem jak ludzie, którzy mówią „tak”, a myślą „nie”? 18 Bóg mi świadkiem, że nigdy was nie okłamaliśmy! 19 Jezus Chrystus, Syn Boży, o którym opowiadałem wam razem z Tymoteuszem i Sylwanem, nigdy nie kłamał i Jego „tak” zawsze znaczyło „tak”. 20 On jest spełnieniem wszystkich obietnic Boga. A my, potwierdzając to, oddajemy Bogu chwałę. 21 To On przecież dodał nam sił, wzmocnił naszą więź z Chrystusem i wybrał nas. 22 On również oznaczył nas jako swoją własność—dał nam do serc Ducha Świętego jako gwarancję przynależności do Niego. 23 Bóg mi świadkiem, że chciałem zaoszczędzić wam przykrości i tylko z tego powodu nie przybyłem jeszcze do Koryntu. 24 Nie chodzi przecież o to, żebyśmy udowadniali wam, że mamy nad wami władzę i możemy nauczać was, jak należy wierzyć. Chcemy przecież współdziałać z wami i pragniemy waszej radości, której podstawą jest wiara w Chrystusa. 

Polish Living New Testament TM
(Słowo Życia TM)
Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.

“Biblica”, “International Bible Society” and the Biblica Logo are trademarks registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.