Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1Dlatego, nie mogąc tego dłużej znieść, uznaliśmy za słuszne sami pozostać w Atenach (Dz 17,15)2i posłaliśmy Tymoteusza, naszego brata i współpracownika Bożego w ewangelii Chrystusa, aby was utwierdził i zachęcił w waszej wierze,3tak by nikt nie chwiał się w tych uciskach. Sami bowiem wiecie, że na to jesteśmy wyznaczeni.[1] (Mt 5,11; Mt 10,23; Dz 14,22; Ef 3,13; 2 Tes 1,4; 2 Tm 3,12)4Bo gdy u was byliśmy, zapowiadaliśmy wam, że będziemy uciskani, co też się stało, jak wiecie.5Dlatego i ja, nie mogąc tego dłużej znieść, posłałem, aby się dowiedzieć o waszej wierze, aby jakoś nie skusił was kusiciel,[2] a nasz trud nie okazał się daremny. (Mt 4,3; 1 Kor 7,5; 2 Kor 11,3; Ga 2,2; Flp 2,16; 1 Tes 2,1)6Lecz teraz, gdy Tymoteusz przyszedł do nas od was i gdy przyniósł nam dobrą nowinę[3] o waszej wierze i miłości oraz o tym, że macie nas zawsze w dobrej pamięci i pragniecie zobaczyć nas, tak jak my was – (Dz 18,5; Rz 1,11; 1 Kor 11,2; 1 Tes 1,3; 1 Tes 2,17; 1 Tes 2,18; 2 Tes 1,4)7dlatego doznaliśmy od was zachęty, bracia – ze względu na wszelką naszą potrzebę i ucisk – z powodu waszej wiary, (2 Kor 1,4; 2 Kor 7,4; 2 Kor 7,6; 2 Tes 1,4; 2 Tes 1,10)8gdyż teraz żyjemy, skoro wy stoicie w Panu. (1 Kor 16,13; Ef 6,13; Flp 1,27; Flp 4,1)9Bo jaką wdzięczność jesteśmy w stanie okazać Bogu za was, za całą radość, której doznajemy z powodu was przed naszym Bogiem? (1 Tes 1,2)10Nocami i dniami bardzo usilnie modlimy się o to, aby zobaczyć wasze oblicze i naprawić braki waszej wiary. (Rz 1,11; 1 Tes 2,17; 1 Tes 3,6; 2 Tm 1,3)11A sam Bóg i Ojciec nasz, i Pan nasz Jezus, oby wyprostował naszą drogę do was! (2 Tes 2,16)12Was zaś oby Pan jeszcze bardziej i oby jeszcze obficiej [wypełnił] miłością do siebie nawzajem – tak jak nas względem was, (Flp 1,9; 1 Tes 4,1; 1 Tes 4,9; 2 Tes 1,3; 1 J 4,7)13dla utwierdzenia waszego nienagannego serca w poświęceniu przed Bogiem i Ojcem naszym w przyjściu naszego Pana Jezusa ze wszystkimi Jego świętymi. (1 Kor 1,8; Flp 1,10; Kol 1,22; 1 Tes 2,19; 1 Tes 4,3; 1 Tes 4,7; 1 Tes 4,15; 1 Tes 5,23; 2 Tes 1,7; 2 Tes 2,1; Hbr 12,14; Jk 5,8; 1 P 5,10)
1Nie mogąc już dłużej znieść tego rozstania, postanowiliśmy sami zostać w Atenach,2a do was wysłać Tymoteusza, naszego przyjaciela i Bożego współpracownika w głoszeniu dobrej nowiny o Chrystusie. On umocni was w wierze i doda wam otuchy,3aby obecne problemy nie doprowadziły was do zwątpienia. Dobrze przecież wiecie, że miały nas spotkać te cierpienia.4Jeszcze będąc u was, zapowiadaliśmy wam bowiem, że doświadczymy prześladowań. I, jak wiecie, rzeczywiście tak się stało.5Nie mogąc dłużej czekać, posłałem do was Tymoteusza, aby się dowiedzieć, czy nadal wierzycie Jezusowi. Miałem nadzieję, że nie daliście się oszukać szatanowi i nie zmarnowaliście efektów naszej pracy.6Teraz, gdy Tymoteusz powrócił, przyniósł nam dobre wieści o waszej wierze i miłości. Powiedział nam również, że dobrze nas wspominacie i że wy również pragniecie się z nami spotkać!7Przyjaciele, te wieści o waszej wierze bardzo podniosły nas na duchu w chwili, w której tego potrzebowaliśmy—mamy bowiem teraz wiele problemów i powodów do zmartwień.8Słysząc, że trzymacie się Pana, naprawdę odżyliśmy!9Jak mamy wyrazić Bogu wdzięczność za was i za tę ogromną radość, jakiej doznajemy dzięki wam, stając przed Jego obliczem?10Dniem i nocą gorąco modlimy się o to, aby was zobaczyć i jeszcze bardziej umocnić was w wierze.11Niech więc Bóg, nasz Ojciec, i Jezus, nasz Pan, pomogą nam do was dotrzeć.12Modlimy się, aby Bóg wlał w wasze serca miłość do siebie nawzajem i do innych. Niech to będzie ta sama miłość, jaką my mamy do was!13Dzięki niej, wasze serca na zawsze staną się czyste i święte w oczach Boga, naszego Ojca. A stanie się to w dniu, w którym Jezus, nasz Pan, powróci na ziemię razem ze wszystkimi swoimi świętymi.