1Dawid jednak powiedział sobie w sercu: Teraz, pewnego dnia, zginę z ręki Saula. Nie ma dla mnie nic lepszego niż to, bym przemknął się koniecznie do ziemi Filistynów. Saul będzie zrozpaczony tropieniem mnie po całym obszarze Izraela, [ja] tymczasem wymknę mu się z ręki.2Dawid zatem powstał i przeszedł, on i sześciuset[1] ludzi, którzy byli przy nim, do Akisza,[2] syna Maoka, króla Gat.3I mieszkał Dawid u Akisza w Gat, on i jego ludzie, każdy ze swoim domem, Dawid i obie jego żony: Achinoam Jizreelitka i Abigail, żona [po] Nabalu, Karmelitka.4Gdy Saulowi doniesiono, że Dawid uciekł do Gat, przestał go szukać.5A Dawid powiedział do Akisza: Jeśli znalazłem łaskę w twoich oczach, to niech mi dadzą miejsce w jednym z okolicznych miast i tam się osiedlę, bo dlaczego ma twój sługa mieszkać w mieście królewskim wraz z tobą?6I tego dnia Akisz dał mu Siklag,[3] dlatego Siklag należy do królów Judy aż do dnia dzisiejszego.7A liczba dni, przez które Dawid mieszkał na polach Filistynów, wynosiła rok[4] i cztery miesiące.
Najazdy Dawida
8[W tym czasie] Dawid i jego ludzie wyprawiali się i najeżdżali Geszurytów i Gizrytów,[5] i Amalekitów, gdyż oni zamieszkiwali[6] ziemię, która jest [ich] od dawna, do wejścia[7] do Szur[8] i aż do ziemi egipskiej.9I uderzał Dawid na tę ziemię, i nie pozostawiał przy życiu ani mężczyzny, ani kobiety, zabierał owce i bydło, i osły, i wielbłądy, i szaty – i zawracał, i przychodził[9] do Akisza.10A gdy Akisz pytał: Nie[10] wyprawiliście się dzisiaj? Dawid odpowiadał: [Tak], do Negebu w Judzie, albo: Do Negebu Jerachmeelitów,[11] albo: Do Negebu Kenitów.[12]11A mężczyzn i kobiet nie zachowywał Dawid przy życiu, aby nie sprowadzać ich do Gat, mówiąc [sobie]: Aby nie donieśli na nas: Tak uczynił Dawid. Taki więc[13] był jego sposób postępowania przez wszystkie dni, gdy pozostawał na polach Filistynów.12Akisz zaś ufał Dawidowi, mówiąc [sobie]: Obrzydł[14] swojemu ludowi, Izraelowi, całkowicie i będzie mi sługą na zawsze.