1 Samuela 21,1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 Potem [Dawid] wstał i poszedł. Jonatan zaś wszedł do miasta.

Dawid u Achimeleka

2 Dawid przyszedł do Nob,^[1] do Achimeleka,^[2] kapłana, a Achimelek przestraszył się, kiedy spotkał Dawida, i powiedział do niego: Dlaczego ty jesteś sam i nie ma z tobą nikogo? (Mk 2,26) 3 A Dawid odpowiedział Achimelekowi, kapłanowi: Król zlecił mi pewną sprawę i powiedział do mnie: Niech nikt nic nie wie o tej sprawie, z którą ja cię wysyłam i którą ci zleciłem. Wojowników^[3] też umówiłem^[4] w pewnym ustronnym miejscu.^[5] 4 A teraz, co masz^[6] pod ręką? Pięć^[7] chlebów? Daj mi [je] w rękę – albo cokolwiek się znajdzie. 5 Kapłan zaś odpowiedział Dawidowi: Nie mam pod ręką zwyczajnego chleba, jest tylko chleb poświęcony. Czy na pewno wojownicy wstrzymywali się od kobiet?^[8] 6 Dawid odezwał się do kapłana i powiedział mu: Tak! Kobieta była nam niedostępna już nawet wcześniej,^[9] gdy wychodziłem, a [już wtedy] członki^[10] wojowników były poświęcone – była to zaś zwykła droga – tym bardziej dziś [każdy]^[11] poświęcił się, jeśli chodzi o członka. 7 I dał mu kapłan to, co poświęcone, gdyż nie było tam innego chleba, jak tylko chleb oblicza, usunięty^[12] sprzed oblicza JHWH, aby w dniu jego zabierania położyć chleb gorący. (Mt 12,3; Mk 2,25; Łk 6,3) 8 Był tam jednak tego dnia człowiek spośród sług Saula, zamknięty przed obliczem JHWH, a na imię miał Doeg,^[13] Edomita, przełożony pasterzy^[14] Saula. 9 Dawid tymczasem zapytał Achimeleka: A czy nie masz tu pod ręką jakiejś włóczni albo miecza? Bo nawet mojego miecza ani sprzętów nie wziąłem do ręki przez to, że sprawa króla była tak nagląca. 10 A kapłan powiedział: Miecz Goliata, Filistyna, którego powaliłeś w dolinie Ela^[15] – oto on [leży] zawinięty w szatę za efodem.^[16] Jeśli chcesz go sobie wziąć, to weź, bo nie ma innego oprócz tego. Dawid powiedział: Żaden nie jest taki, jak ten. Daj mi go.

Dawid w Gat

11 Wstał więc Dawid i uciekł tego dnia sprzed Saula, a przybył do Akisza,^[17] króla Gat. 12 Wówczas słudzy Akisza powiedzieli do niego: Czy to nie Dawid, król tej ziemi? Czy to nie o nim odpowiadano sobie w tańcach: Pobił Saul gromady, a Dawid – miriady? 13 Dawid wziął sobie te słowa do serca i bardzo bał się Akisza, króla Gat. 14 I odmienił swe zachowanie w ich oczach – udawał obłąkanego, [kiedy był] w ich rękach, robił znaki^[18] na drzwiach bramy i puszczał ślinę na swoją brodę. 15 Wtedy Akisz powiedział do swoich sług: Oto widzicie człowieka w obłędzie. Dlaczego przyprowadziliście go do mnie? 16 Czy brak mi obłąkanych, że przyprowadziliście [jeszcze] tego, aby poszalał sobie przy mnie? Czy ten [też] ma wejść do mojego domu?^[19]