1Potem umarł Nachasz, król synów Ammona, a w jego miejsce zapanował jego syn.2Wówczas Dawid powiedział: Wyświadczę łaskę Chanunowi, synowi Nachasza, gdyż jego ojciec wyświadczył łaskę mnie. Wysłał więc Dawid posłów, aby wyrazić mu współczucie z powodu [śmierci] jego ojca. Tak więc słudzy Dawida przybyli do ziemi synów Ammona, do Chanuna, aby wyrazić mu współczucie.3Jednak książęta synów Ammona powiedzieli do Chanuna: Czy – w twoich oczach – Dawid wysłał do ciebie [tych ludzi] z wyrazami współczucia po to, by okazać szacunek twojemu ojcu? Czy jego słudzy nie przyszli do ciebie raczej po to, aby zbadać [to miasto] i zburzyć [je], a także przeszpiegować tę ziemię?4Chanun wziął więc sługi Dawida, ogolił ich, obciął im szaty do połowy, aż do pośladków, i odprawił ich.5[Posłowie] zatem poszli, a Dawidowi doniesiono o tych mężczyznach. Wysłał [on] więc [ludzi], aby ich spotkać, ponieważ mężczyźni ci zostali bardzo zhańbieni. Król powiedział: Zatrzymajcie się w Jerychu, aż odrosną wam brody, a potem wrócicie.6A gdy synowie Ammona spostrzegli, że zohydzili się[1] Dawidowi, wysłał Chanun wraz z synami Ammona tysiąc talentów srebra,[2] aby wynająć sobie z Aram-Naharaim, z Aram-Maaka oraz z Soby rydwany oraz jeźdźców.7I wynajęli sobie trzydzieści dwa tysiące rydwanów, króla Maaki i jego lud, a [ci] przyszli i rozłożyli się obozem pod Medebą.[3] Zebrali się też synowie Ammona ze swoich miast i przybyli na wojnę.8Gdy Dawid o tym usłyszał, wysłał [do nich] Joaba z całym zastępem[4] dzielnych wojowników.9Synowie Ammona wyszli natomiast i ustawili się do bitwy u wejścia do miasta, a królowie, którzy przyszli, [stanęli] oddzielnie – w polu.10Kiedy Joab spostrzegł, że szykuje mu się front bitwy z przodu i z tyłu, wybrał [część] wszystkich doborowych [wojowników] Izraela i ustawił [ich] naprzeciw Aramu.11Resztę ludu natomiast oddał pod dowództwo[5] Abiszaja, swojego brata, i ci ustawili się naprzeciw synów Ammona.12Następnie powiedział: Jeśli Aram zdobędzie przewagę nade mną, pośpieszysz mi na ratunek, a jeśli synowie Ammona zdobędą przewagę nad tobą, [ja] pośpieszę tobie na ratunek.13Bądź mężny i walczmy dzielnie za nasz lud i za miasta naszego Boga, a JHWH niech czyni to, co uzna za dobre w swoich oczach.14Potem Joab wraz z ludem, który był z nim, wyruszył do bitwy z Aramem i ci uciekli przed nim.15A kiedy synowie Ammona zobaczyli, że Aram uciekł, uciekli także oni przed Abiszajem, jego bratem, i wycofali się do miasta. Joab zaś przybył do Jerozolimy.16Gdy Aram zobaczył, że został pobity przez Izraela, wyprawił posłów i sprowadził Aramejczyków, którzy mieszkali za Rzeką,[6] z Szofachem, księciem zastępu[7] Hadadezera, na ich czele.17Gdy doniesiono o tym Dawidowi, zebrał całego Izraela, przeprawił się przez Jordan, przybył do nich i ustawił się przeciw nim,[8] a kiedy Dawid ustawił się przeciw Aramowi, aby stoczyć z Aramem bitwę, ci walczyli z nim.18I Aram uciekł przed Izraelem, a Dawid pobił z Aramu siedem tysięcy[9] rydwanów i czterdzieści tysięcy pieszych,[10] uśmiercił również Szofaka, księcia zastępu.[11]19A gdy słudzy Hadadezera zobaczyli, że zostali pobici przez Izraela, zawarli z Dawidem pokój i służyli mu – i nie chciał już więcej Aram ratować synów Ammona.