1Tak zatem król Salomon został królem całego Izraela.2A oto jego urzędnicy:[1] Azariasz, syn Sadoka – kapłan.[2]3Elichoref[3] i Achiasz, synowie Sziszy[4] – pisarze. Jehoszafat, syn Achiluda – kanclerz.[5]4Benajasz, syn Jehojady – nad wojskiem. Sadok i Abiatar – kapłani.5Azariasz, syn Natana – nad namiestnikami. Zabud, syn Natana, był kapłanem, zaufanym[6] króla.6Achiszar – nad domem. Adoniram, syn Abdy[7] – nad przymusowymi robotami.[8]7Salomon miał dwunastu namiestników nad całym Izraelem, a [oni] zaopatrywali króla oraz jego dom – każdy miał zaopatrywać przez miesiąc w ciągu roku.8A oto ich imiona: Ben-Chur[9] na pogórzu Efraima.[10]9Ben-Deker[11] w Makas i w Szaalbim, i w Bet-Szemesz, i w Elon-Bet-Chanan.[12]10Ben-Chesed w Arubot – do niego należało Socho i cała ziemia Chefer.11Ben-Abinadab nad całym Nafat-Dor – jego żoną była Tafat,[13] córka Salomona.12Baana, syn Achiluda, w Tanak i Megiddo, i w całym Bet-Szeanie, który leżał przy Sartanie pod Jizreelem, od Bet-Szean po Abel-Mechola [i] aż poza Jokmeam.13Ben-Geber w Ramot-Gilead; do niego należały Osady Jaira, syna Manassesa, które leżą w Gileadzie; do niego należał okręg Argob w Baszanie, sześćdziesiąt dużych miast z murem i miedzianymi zasuwami.14Achinadab, syn Iddo – Machanaim.15Achimaas w Naftalim; on też pojął za żonę córkę Salomona, Basemat.[14]16Baana, syn Chuszaja, w Aszer i w Bealot.17Jehoszafat, syn Paruacha, w Issacharze.18Szimei, syn Eli, w Beniaminie.19Geber, syn Uriego, w ziemi Gilead, ziemi Sychona, króla Amorytów, i Oga, króla Baszanu – i jeden namiestnik, który [odpowiadał za podległy mu obszar] ziemi.
Dobrobyt pod rządami Salomona
20Juda i Izrael były w swojej liczbie tak liczne, jak piasek, który jest nad morzem; jedli i pili – i weselili się.21A Salomon panował nad wszystkimi królestwami od Rzeki[15] [przez] ziemię Filistynów i aż po granicę Egiptu; składały [one] daniny i służyły Salomonowi przez całe jego życie.[16]
Dzienne zapotrzebowanie na żywność
22Na wyżywienie zaś Salomona na jeden dzień przypadało: trzydzieści korów[17] [najlepszej] mąki[18] i sześćdziesiąt korów mąki [zwykłej],[19]23dziesięć [sztuk] tucznego bydła i dwadzieścia [sztuk] bydła z pastwiska oraz sto owiec – oprócz jeleni i gazeli, saren[20] i tucznego drobiu.[21]24Władał on bowiem na całym Zarzeczu[22] od Tifsach aż po Gazę, wszystkimi królami[23] Zarzecza, i miał pokój ze wszystkich stron wokoło.25Juda zatem i Izrael mieszkały bezpiecznie, każdy pod swoją winoroślą i pod swoim figowcem, od Dan aż po Beer-Szebę, przez wszystkie dni Salomona.26Miał też Salomon cztery[24] tysiące stanowisk dla koni[25] do swoich rydwanów i dwanaście tysięcy jeźdźców.27Wspomniani zaś namiestnicy zaopatrywali króla Salomona oraz wszystkich przychodzących do stołu króla Salomona, każdy w swoim miesiącu – dbali o to, aby niczego nie zabrakło.28Również jęczmień i sieczkę dla koni oraz wierzchowców dostarczali do miejsca, w którym było to potrzebne, każdy według swojej kolejności.
Sława mądrości Salomona
29A Bóg dał Salomonowi mądrość[26] i bardzo wiele zrozumienia, i rozległość wiedzy[27] niczym piasek, który jest nad brzegiem morza.30Tak to mądrość Salomona przewyższała mądrość wszystkich synów Wschodu i całą mądrość Egiptu.31Był on zatem mądrzejszy niż wszyscy ludzie, niż Etan Ezrachita i Heman, i Kalkol, i Darda, synowie Machola – i miał sławę wśród wszystkich okolicznych narodów.[28]32Wygłosił też trzy tysiące przypowieści, a jego pieśni było pięć oraz tysiąc.[29]33Wypowiadał się o drzewach, począwszy od cedru, który rośnie w Libanie, aż po hizop, który wyrasta z muru; wypowiadał się o zwierzętach i ptactwie, o płazach i o rybach.34Schodzili się zatem [ludzie] ze wszystkich ludów, by słuchać mądrości Salomona, [przychodzili] od wszystkich królów ziemi, ci, którzy usłyszeli jego mądrość.