1Abram wyruszył więc z Egiptu wraz z żoną i całym swoim dobytkiem. Towarzyszył im także Lot. Skierowali się do Negebu.2Abram zaś posiadał wiele stad, srebra oraz złota.3Zatrzymując się po drodze, wędrował z Negebu do Betel, do miejsca, w którym obozował na początku, między Betel a Aj,4gdzie też zbudował swój pierwszy ołtarz i wzywał imienia PANA.5Lot, który wędrował z Abramem, również miał owce i bydło. Rozstawiał on własne namioty.6Dobytek obu stał się tak wielki, że nie mogli obozować obok siebie, brakowało na to miejsca.7Na tym tle doszło do sporu między pasterzami stad Abrama a pasterzami stad Lota. W kraju mieszkali wówczas Kananejczycy i Peryzyci.8Abram zwrócił się więc do Lota: Nie dopuśćmy do sporu między nami. Niech też nie kłócą się nasi pasterze. Ostatecznie jesteśmy braćmi.9Czyż cały ten kraj nie stoi przed tobą otworem? Rozstańmy się. Jeśli zechcesz pójść w lewo, ja udam się w prawo, a jeśli postanowisz iść w prawo, ja wyruszę w lewo.10Lot podniósł oczy i przyjrzał się obszarom nad Jordanem. A działo się to, zanim PAN zniszczył Sodomę i Gomorę. Cały ten okręg, aż po Soar, był dobrze nawodniony, niczym ogród PANA, niczym ziemia egipska.11Lot wybrał więc okręg nadjordański i wyruszył na wschód — tak się ze sobą rozstali.12Abram zamieszkał w ziemi kananejskiej, a Lot trzymał się miast nadjordańskich i rozbijał namioty aż po Sodomę,13miasto, którego mieszkańcy byli bardzo zepsuci i grzeszni w stosunku do PANA.14Po odejściu Lota PAN powiedział do Abrama: Podnieś oczy i z miejsca, w którym jesteś, spójrz na północ, na południe, na wschód i na zachód.15Całą tę ziemię, którą widzisz, dam tobie i twojemu potomstwu — na wieki.16Uczynię też twoje potomstwo niczym proch ziemi. Trudno będzie je zliczyć, tak jak trudno jest zliczyć proch ziemi.17Wstań, przejdź tę ziemię wzdłuż i wszerz, bo właśnie tobie ją dam.18Wtedy Abram zwinął namioty i przybył zamieszkać pośród dębów Mamre pod Hebronem. Tam też zbudował ołtarz PANU.