1Modlitwa Dawida.[1] Wysłuchaj, PANIE, mojej słusznej sprawy, Zwróć uwagę na moje błaganie, Skłoń swe ucho ku mojej modlitwie, Płynącej z warg nieobłudnych! (Ps 72,20)2Niech sprzed Twego oblicza wyjdzie wyrok na mnie I niech Twoje oczy zobaczą to, co prawe.3Doświadczyłeś me serce, Nawiedziłeś nocą, Poddałeś mnie próbie, ale nic nie znajdziesz, Bo postanowiłem chronić usta przed splamieniem.4Co do ludzkich czynów, to — zgodnie z Twym Słowem — trzymałem się z dala od ścieżek przemocy.5Swoje kroki stawiam mocno na Twych szlakach, Nie potknęły się również moje stopy.6Zwracam się do Ciebie, bo wiem, że mi odpowiesz, Boże, zwróć na mnie uwagę,[2] wysłuchaj moich słów!7Okaż mi wspaniałomyślnie swoją łaskę, Panie, Zbawco tych, co przy Twym boku chronią się przed wrogiem.8Strzeż mnie jak źrenicy oka, Ukryj w cieniu swych skrzydeł,9Chroń przed bezbożnymi, moimi gnębicielami, Przed zawziętymi wrogami, którzy chcą mnie osaczyć.10Rozsadza ich duma,[3] nic do nich nie dociera, Wypowiadają słowa pełne wyniosłości.11Ledwie się ruszymy, już nas otaczają, Wypatrują okazji, by nas przygnieść do ziemi.12Przypominają lwa żądnego ofiary, Albo młode lwiątko zaczajone w buszu.13Powstań, PANIE! Wystąp przeciw takim! Rzuć ich na kolana! Uratuj swoim mieczem me życie przed bezbożnym,14Ochroń swoją ręką od morderców,[4] PANIE, Od morderców, których udziałem jest tylko to życie. A ci, którzy są Twoim skarbem? — Ty ich głód zaspokoisz,[5] Nasycą się też ich synowie, A nadmiar przekażą swoim dzieciom.15Ja zaś dzięki sprawiedliwości zobaczę Twoje oblicze, Wstanę ze snu i nasycę się Twoim widokiem.