1Mądrość zbudowała swój dom, wyciosała siedem swych filarów,2przygotowała mięso, przyprawiła wino, zastawiła stół3i rozesłała służące z wieścią na wzgórza miasta:4Kto prosty, niech do mnie wejdzie! Tym zaś, którym brakuje rozumu, mówi:5Chodźcie, jedzcie mój chleb, pijcie przyprawione przeze mnie wino.6Porzućcie prostactwo! Żyjcie! Idźcie prosto drogą rozumu!7Kto karci szydercę, naraża się na hańbę, kto strofuje bezbożnika, ten się plami.8Nie strofuj szydercy, aby cię nie znienawidził; strofuj mądrego, a będzie cię kochał.9Wesprzyj mądrego, a tym bardziej zmądrzeje; poucz sprawiedliwego, a pomnoży wiedzę!10Początkiem mądrości jest bojaźń PANA, poznanie Świętego — oto rozum!11Gdyż dzięki mnie pomnożą się twoje dni i przedłużą się lata twego życia.12Jeśli jesteś mądry, jesteś mądry dla siebie, jeśli jesteś szydercą, sam poniesiesz tego skutki.13Głupota, ta kobieta, robi jedynie hałas; jest prostaczką, na niczym się nie zna.14Siedzi u wejścia swego domu, na wyżynach miasta,15i woła do przechodzących drogą, kroczących przed siebie ścieżkami:16Kto prosty, niech tu wejdzie! A do tego, któremu brak rozumu, mówi:17Kradziona woda jest słodka! Chleb pokątnie zdobyty smakuje!18Lecz zapraszany nie wie, że to miejsce cieni zmarłych, że wchodząc do niej, skończy w głębi ich świata.