1Słowo, które skierował PAN do Ozeasza,[1] syna Beeriego, w czasach Uzjasza, Jotama, Achaza i Hiskiasza, królów Judy, oraz w czasach Jeroboama, syna Joasza, króla Izraela.
Prorok-poselstwo
2To powiedział PAN przez Ozeasza na początku. PAN powiedział do Ozeasza: Idź, pojmij za żonę kobietę skorą do nierządu[2] i dzieci [zrodzone z] nierządu, gdyż kraj w strasznym nierządzie[3] odwraca się od PANA. (Joz 2,1; Sdz 11,1)3Poszedł więc i pojął Gomer,[4] córkę Diblaima.[5] Poczęła ona i urodziła mu syna.4Wówczas PAN powiedział do niego: Daj mu na imię Boże-zasiej,[6] bo już wkrótce nawiedzę dom Jehu[7] za krew przelaną w Jizreelu i położę kres królestwu domu Izraela. (2 Krl 9,21)5W tym dniu złamię łuk Izraela na równinie Jizreel.6Potem znów Gomer poczęła i urodziła córkę. I powiedział do niego: Daj jej na imię Litości-jej-odmówiono,[8] bo już dłużej nie będę litował się nad domem Izraela, bo Mnie bezwstydnie zdradzili.7Jednak zmiłuję się nad domem Judy i wybawię ich przez PANA, ich Boga, lecz nie stanie się to za pomocą łuku, miecza, wojny, koni ani rydwanów!8A gdy odstawiła od piersi Litości-jej-odmówiono, znów poczęła i urodziła syna.9I powiedział: Daj mu na imię Nie-mój-lud,[9] bo wy nie jesteście moim ludem, a Ja nie będę waszym JESTEM.