1Job odpowiedział:2Ale pokrzepiłeś bezsilnego! Pięknie wzmocniłeś osłabione ramię!3Dobrze doradziłeś pozbawionemu mądrości! Dałeś mu niezłą lekcję rozsądku!4Za czyją sprawą[1] wypowiedziałeś te słowa? Kto ci je podsunął?5Drżą cienie zmarłych głęboko pod wodami, dreszcz przenika tych, którzy tam mieszkają.6Świat umarłych stoi przed Nim otworem, brak okrycia krainie zniszczenia.7On rozciąga północne niebo nad pustką i ziemię zawiesza nad nicością.8Gromadzi wody w swoich chmurach, lecz nie pękają pod ich naporem.9Zasłania widok swojego tronu,[2] rozpościerając wokół niego obłok.10Zakreślił okrąg nad wodami aż po granicę światła z mrokiem.11Chwieją się przed Nim filary niebios, milkną na Jego upomnienie.12On w swojej mocy uspokoił morze, swoją mądrością zmiażdżył Rahaba.13Swoim podmuchem rozjaśnia niebo, przebił swym ciosem zwinnego węża.14Wszystkie te sprawy to tylko rąbek Jego dzieł, to niczym szept o Jego sprawach, czy zatem ktoś potrafiłby zrozumieć, gdyby On zagrzmiał w całej swej potędze?!