1W tym samym roku, w którym naczelny wódz wojsk Sargona, króla Asyrii, wysłany przez swego pana wyruszył przeciwko Aszdodowi, walczył z tym miastem i zdobył je,2PAN, za pośrednictwem Izajasza, syna Amosa, przekazał takie słowa: Idź i zdejmij włosiennicę ze swych bioder oraz sandały ze swoich nóg! I Izajasz tak uczynił; chodził nago i boso.3Wówczas PAN powiedział: Jak mój sługa, Izajasz, chodził nago i boso przez trzy lata — jako znak i zapowiedź przeciwko Egiptowi i Kusz —4tak właśnie król Asyrii poprowadzi jeńców z Egiptu i wygnańców z Kusz, młodzież oraz starców, nago i boso, i z odsłoniętymi pośladkami — ku hańbie Egiptu.5To ich przestraszy i odbierze im pewność, jaką wiązali z Kusz, swą nadzieją, oraz z Egiptem, swoją chlubą.6W tym dniu powiedzą mieszkańcy tego wybrzeża: Oto i nasza nadzieja! A my biegliśmy tam po pomoc,[1] by uratować się przed królem Asyrii! Jak my się teraz uratujemy?