2 Samuela 2,10 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Dawid królem Judy

1 Potem Dawid zapytał PANA: Czy mam wyruszyć do któregoś z miast Judy? Wyrusz — odpowiedział PAN. Dawid pytał więc dalej: Dokąd mam wyruszyć? I usłyszał: Do Hebronu. 2 Dawid wyruszył więc do Hebronu. Zabrał z sobą także dwie żony, Achinoam Jizreelitkę i Abigail, żonę po Nabalu Karmelicie.^[1] (1 Sm 27,3; 1 Sm 30,5) 3 Dawid sprowadził do Hebronu również ludzi, którzy się przy nim skupili, każdego z jego rodziną, i wszyscy oni zamieszkali w Hebronie oraz okolicach. 4 Przybyli wtedy ludzie z Judy i namaścili tam Dawida na króla nad swoim plemieniem. Jednocześnie Dawidowi doniesiono, że to mieszkańcy Jabesz-Gilead byli tymi, którzy pochowali Saula.

Delegacja Dawida do mieszkańców Jabesz

5 Dawid wysłał zatem do Jabesz-Gilead posłańców. Polecił powiedzieć im: Niech PAN błogosławi wam za to, że wyświadczyliście tę łaskę waszemu panu, Saulowi, i pochowaliście go. 6 Niech teraz PAN okazuje wam łaskę i wierność. Ja również będę darzył was podobnym dobrem jak to, które okazaliście w tej sprawie. 7 Nabierzcie odwagi^[2] i bądźcie dzielni, bo wprawdzie zginął wasz pan, Saul, ale też plemię Judy namaściło mnie nad sobą na króla.

Isz-Boszet królem pozostałych plemion Izraela

8 Tymczasem Abner, syn Nera, dowódca wojsk Saula, wziął Isz-Boszeta,^[3] syna Saula, i sprowadził go do Machanaim.^[4] (1 Krn 8,33; 1 Krn 9,39) 9 Tam ustanowił go królem nad Gileadem, nad Aszurytami,^[5] nad Jizreelem, nad Efraimem, nad Beniaminem — nad całym Izraelem. 10 Isz-Boszet, syn Saula, miał czterdzieści lat, gdy został królem nad Izraelem, a panował dwa lata. Plemię Judy opowiadało się jednak za Dawidem. 11 Dawid panował w Hebronie nad tym właśnie plemieniem siedem lat i sześć miesięcy.

Starcie wojsk Abnera z wojskami Dawida

12 Potem Abner, syn Nera, wyruszył wraz ze sługami Isz-Boszeta, syna Saula, z Machanaim do Gibeonu. 13 Joab, syn Serui, oraz słudzy Dawida także wyruszyli.^[6] Spotkali się jedni z drugimi przy Stawie Gibeońskim.^[7] Jedni stanęli po jednej stronie stawu, a drudzy — po drugiej. (Jer 41,12) 14 Wówczas Abner zawołał do Joaba: Niech wystąpią młodzi wojownicy^[8] i powalczą sobie przed nami! Niech tak będzie! — odpowiedział Joab. 15 Wystąpiło więc dwunastu ze strony Beniamina^[9] i Isz-Boszeta, syna Saula, oraz dwunastu spośród sług Dawida. 16 Potem każdy chwycił za głowę swego przeciwnika i jeden drugiemu wbił w bok swój miecz, tak że padli jednocześnie. Stąd nazwano to miejsce Polem Przeciwników,^[10] a leży ono w Gibeonie. 17 Tego dnia rozgorzała też bardzo ciężka bitwa. Abner i Izraelici zostali pobici przez siły Dawida. 18 Byli tam też trzej synowie Serui: Joab, Abiszaj i Asael. Asael był tak szybki w biegu jak gazela. 19 Właśnie on rzucił się w pogoń za Abnerem. Biegł prosto za nim i nie zbaczał w żadną stronę. 20 Abner obejrzał się za siebie i zapytał: Czy to jesteś ty, Asaelu? Tak, to ja! — odpowiedział. 21 Abner na to: Zbocz sobie w prawo albo w lewo, schwytaj sobie któregoś z młodych i na nim zdobądź jakiś łup. Asael jednak nie chciał zboczyć z drogi. 22 Abner zatem zawołał znowu: Przestań mnie ścigać! Dlaczego miałbym powalić cię na ziemię? Jak mógłbym wtedy spojrzeć w oczy twemu bratu Joabowi? 23 Lecz gdy Asael nie ustawał w pościgu, Abner uderzył go końcem włóczni w brzuch, tak że włócznia przeszyła go na wylot. Asael padł i na miejscu skonał. Każdy potem przystawał, gdy mijał miejsce, w którym się to wszystko stało. 24 Joab i Abiszaj ścigali Abnera dalej. O zachodzie słońca dotarli do wzgórza Ama, położonego obok Giach, przy drodze na pustynię Gibeon. 25 Beniaminici skupili się tam przy Abnerze w zwarty oddział i stanęli na szczycie jednego ze wzgórz. 26 Wtedy Abner zawołał do Joaba: Czy miecz ma pożerać na zawsze? Czy nie wiesz, że końcem tego będzie gorycz? Kiedy wreszcie przerwiesz pościg swoich wojowników za ich własnymi braćmi? 27 Jak żyje Bóg — odpowiedział Joab — gdybyś nie przemówił, stałoby się to dopiero nad ranem. 28 Następnie Joab zadął w róg i zatrzymał swoich ludzi. Przestali ścigać Izraela i odstąpili od dalszej walki. 29 Abner i jego ludzie szli potem tej nocy przez Arabę,^[11] przeprawili się przez Jordan, przeszli cały wąwóz^[12] i dotarli do Machanaim. 30 A gdy Joab przestał ścigać Abnera, zebrał ludzi Dawida i dokonał ich przeglądu. Brakowało im dziewiętnastu oraz Asaela. 31 Słudzy Dawida natomiast zabili wśród Beniaminitów i wśród ludzi Abnera trzystu sześćdziesięciu wojowników. 32 Następnie wzięli Asaela i pochowali go w grobie jego ojca w Betlejem. Po pogrzebie Joab i jego ludzie szli całą noc i o świcie dotarli do Hebronu.