1Joasz miał siedem lat, kiedy został królem, a panował w Jerozolimie czterdzieści lat. Jego matka miała na imię Sibia, a pochodziła z Beer-Szeby. (2 Krl 12,1)2Joasz czynił to, co prawe w oczach PANA, przez wszystkie dni życia kapłana Jehojady.3Jehojada dobrał mu też dwie żony, z którymi Joasz miał synów i córki.
Odnowa świątyni
4Jakiś czas potem Joasz postanowił odnowić świątynię PANA.5W tym celu zebrał kapłanów oraz Lewitów i polecił im: Udajcie się do miast Judy i zbierzcie z całego Izraela srebro, by sumiennie, rok w rok, naprawiać dom waszego Boga. Pośpieszcie się też z tą sprawą! Lecz Lewici się nie śpieszyli.6Król wezwał więc arcykapłana Jehojadę i zapytał: Dlaczego nie domagałeś się od Lewitów, aby dostarczali z Judy i z Jerozolimy podatek na rzecz namiotu Świadectwa nałożony przez Mojżesza, sługę PANA, oraz zgromadzenie Izraela?7Bo bezbożna Atalia i jej poplecznicy wdarli się do domu Bożego i wszystkie świętości świątyni PANA przekazali baalom!8Król więc polecił zrobić skrzynię i umieścić ją w bramie świątyni PANA, na zewnątrz.9W Judzie zaś i w Jerozolimie wezwano mieszkańców do wnoszenia podatku na rzecz PANA, nałożonego na Izrael przez Mojżesza, sługę Bożego, jeszcze na pustyni.10Wszyscy książęta oraz cały lud ucieszyli się z tego powodu, przynosili swe datki i wrzucali je do skrzyni, aż się napełniła.11Kiedy zaś Lewici przynosili skrzynię do nadzorców królewskich, a ci stwierdzili, że jest pełna srebra, wzywali pisarza królewskiego oraz nadzorcę arcykapłana i ci opróżniali skrzynię, po czym odnosili ją i stawiali ponownie na jej miejscu. Tak robiono codziennie i w ten sposób zebrano srebra w obfitości.12Następnie król i Jehojada przekazywali zebrane środki ludziom odpowiedzialnym za pracę w świątyni PANA, a ci wynajmowali kamieniarzy i cieślów, kowali i brązowników, aby naprawić i odnowić świątynię PANA.13Robotnicy działali sprawnie, prace postępowały i wkrótce dom Boży wzmocniono i doprowadzono do pierwotnego stanu.14Po ukończeniu prac przyniesiono królowi i Jehojadzie resztę srebra, z którego polecili oni sporządzić sprzęty do służby w świątyni PANA, to co potrzebne przy całopaleniach, patelnie[1] oraz sprzęty ze złota i srebra. I tak w świątyni PANA składano ofiary całopalne stale, po wszystkie dni życia Jehojady.
Śmierć Jehojady
15Lecz Jehojada zestarzał się i syty dni umarł, licząc sobie w chwili śmierci sto trzydzieści lat.16Pogrzebano go w Mieście Dawida obok królów, gdyż dokonał wiele dobrego w Izraelu, w sprawach dotyczących Boga oraz Jego świątyni.
Odstępstwo
17Po śmierci Jehojady przybyli książęta Judy, złożyli pokłon królowi, a król zaczął ich słuchać.18W ten sposób porzucili świątynię[2] PANA, Boga swoich ojców, a zaczęli służyć aszerom i posągom! Za to ich przewinienie spadł wkrótce gniew na Judę i na Jerozolimę.19Bo choć PAN posyłał do nich proroków i ci ich upominali, by zawrócili do Niego, oni nie zwracali na to uwagi.20Wtedy Duch Boży ogarnął Zachariasza, syna kapłana Jehojady. Stanął on przed ludem i zawołał: Tak mówi Bóg: Dlaczego łamiecie przykazania PANA?! Nie macie przy tym powodzenia! Opuściliście PANA, dlatego i On opuścił was!21Wówczas sprzysięgli się przeciwko niemu i ukamienowali go na rozkaz króla na dziedzińcu świątyni PANA.22Król Joasz nie pamiętał o łasce, którą okazał mu Jehojada, ojciec Zachariasza. Przeciwnie, zabił jego syna. A gdy Zachariasz umierał, powiedział: Niech PAN wejrzy na to i wymierzy karę!
Najazd Aramu na Judę
23I rzeczywiście, na przełomie roku wyruszyło przeciwko Joaszowi wojsko Aramu. Wkroczyli do Judy i do Jerozolimy, wybili wszystkich książąt ludu, a cały łup przesłali królowi Damaszku.24I choć wojsko Aramu wkroczyło z niewielkimi siłami, PAN wydał w ich ręce wojsko dużo liczniejsze, dlatego że opuścili PANA, Boga swoich ojców. A Aramejczycy wymierzyli sprawiedliwość Joaszowi.25Zostawili go w ciężkich bólach,[3] a po ich odejściu jego słudzy sprzysięgli się przeciwko niemu za krew synów kapłana Jehojady i zabili go w jego własnym łóżku. Następnie pochowano go w Mieście Dawida, ale nie w grobach królewskich.26Do sprzysiężonych przeciwko niemu należeli: Zabad, syn Ammonitki Szimeat, i Jehozabad,[4] syn Moabitki Szimrit.27Jeśli chodzi o synów Joasza, o surowy wyrok ogłoszony nad nim,[5] o odnowę świątyni Bożej — wszystko to zostało opisane w Rozważaniach do zwoju królów. Władzę królewską po nim objął jego syn Amazjasz.