1Chłopiec Samuel posługiwał PANU przy Helim. Słowo PANA było w tych czasach rzadkością, a widzenia też nie były częste.2Był wieczór. Heli leżał na swoim posłaniu. Wzrok miał bardzo słaby. Właściwie nie widział.3Lampa Boża jeszcze nie zagasła. Samuel spał w świątyni PANA — tam, gdzie stała skrzynia Boża.4Wtedy właśnie PAN zawołał: Samuelu! Chłopiec odpowiedział: Jestem!5Po czym wstał i przybiegł do Helego: Jestem, wołałeś mnie. Nie wołałem — odparł Heli. — Wróć do siebie. Śpij spokojnie. Samuel odszedł. Położył się.6Lecz PAN jeszcze raz wezwał: Samuelu! Samuel wstał i poszedł do Helego: Jestem, wołałeś mnie. Nie wołałem, mój synu — zapewnił Heli. — Wróć do siebie. Połóż się.7Samuel zaś nie znał jeszcze PANA. PAN nie objawił mu jeszcze swego Słowa.8Tymczasem znów, już po raz trzeci PAN zawołał: Samuelu! Samuel wstał i poszedł do Helego: Jestem, wołałeś mnie. Wtedy Heli pojął, że to PAN woła chłopca.9Pouczył więc Samuela: Idź, połóż się. A jeśli znów cię zawoła, odpowiedz: Mów, PANIE, bo Twój sługa słucha. Samuel odszedł. Ułożył się na posłaniu.10Po chwili PAN przyszedł, stanął i wezwał, jak poprzednio: Samuelu, Samuelu! Samuel odpowiedział: Mów, proszę, Twój sługa słucha.11Wtedy PAN przemówił do niego: Wkrótce uczynię w Izraelu coś takiego, że każdemu, kto o tym usłyszy, zadzwoni w obu uszach!12W tym dniu spełnię Helemu wszystko, co zapowiedziałem o jego rodzie — od początku do końca.13Donieś mu, że wkrótce osądzę jego ród raz na zawsze za winę, o której wiedział. Jego synowie bluźnili bowiem Bogu, a on ich nie powstrzymał.14Dlatego przysiągłem rodowi Helego, że grzech jego rodu nie będzie mógł być przebłagany ani ofiarą rzeźną, ani ofiarą z pokarmów — na wieki.15Samuel spał do rana. Potem wstał i otworzył drzwi domu PANA. Bał się jednak wyjawić Helemu treść widzenia.16Lecz Heli go przywołał: Samuelu, mój synu! On na to: Jestem!17Heli zapytał: Co On ci oznajmił? Proszę, nie ukrywaj tego przede mną. Niech Bóg postąpi z tobą choćby najsurowiej, jeśli ukryjesz przede mną nawet jedno słowo z tego wszystkiego, co Bóg ci oznajmił.18I Samuel przekazał mu wszystko. Niczego przed nim nie ukrył. To PAN — stwierdził Heli. — Niech czyni, co uzna za słuszne.19Samuel dorastał i PAN był z nim. Nie pozostawił bez spełnienia żadnego z przekazanych mu słów.20Wkrótce cały Izrael od Dan po Beer-Szebę wiedział, że Samuel został uwierzytelniony jako prorok PANA.21PAN zaś nadal ukazywał się w Szilo. Objawiał się On Samuelowi w swoim Słowie, w Słowie PANA.[1]